Pabarazia ekonomike dëmton shoqëritë

#1

Ka vetëm dy gjëra: shkencë dhe opinion; e para gjeneron dije, e dyta injorancë.
Hipokrati

http://www.ted.com/talks/richard_wilkin ... anguage=en

[quoteem]Të gjithë ju e dini të vërtetën që jam duke thënë. Mendoj se intuita, që pabarazia është burim përçarje dhe gërryes social ka ekzistuar që para Revolucionit francez. Ajo që ndryshoi është se ne tani mund të shqyrtojmë provat mund të bëjmë krahasime midis shoqërive, më shumë dhe më pak të barabarta, dhe të shohim çfarë shkakton pabarazia. Tani do t'ju shoqëroj ndërmjet të dhënave dhe do ju shpjegoj pse ekzistojnë lidhjet që unë do t'ju tregoj.
0:41
Por së pari, shihni çfarë bande e mjerueshme jemi. (Të qeshura) Dëshiroj ta filloj me një paradoks. Ky grafik tregon jetëgjatësinë tuaj në raport me të ardhurat kombëtare bruto -- se si vendet e pasura janë në mesatare. Dhe do të shihni djathtas, vende si Norvegjia dhe Shtetet e Bashkuara, janë dy herë më të pasur se Izraeli, Greqia, Portugalia majtas. Dhe kjo nuk bën ndonjë dallim për jetëgjatësinë e këtyre vendeve. Asnjë sugjerim që ka ndonjë marredhënie. Por nëse vëzhgojmë në brendësi të shoqërive tona, gradienti social i shëndetit është i jashtëzakonshëm në të gjithë shoqërinë. Kjo, përsëri, është jetëgjatësia.
1:22
Këto janë disa zona të vogla të Anglisë dhe Uellsit -- më të varfërat majtas, më të pasurat djathtas. Një dallim i madh mes të varfërve dhe pjesës tjetër. Madje personat pak më poshtë nga kulmi janë më pak të shëndetshëm se personat që gjënden ne majë. Kështu të ardhurat paracaktojnë diçka shumë të rëndësishme në brëndësi të shoqërive tona, dhe asgjë nga një shoqëri tek tjetra. Shpjegimi i këtij paradoksi është që, në brëndësi të shoqërive tona, ne vështrojmë tek të ardhurat relative ose pozicioni social, statusi social -- kur ne jemi në marredhënie me njëri tjetrin dhe shtrirjen e dallimeve ekonomike mes nesh. Dhe sapo të keni këtë ide, do të pyesni veten menjëherë: ç'ndodh nëse i zgjerojmë këto dallime, o i ngushtojmë ato, ndodh që diferenca e të ardhurave bëhet me e vogël apo më e madhe?
2:11
Dhe është kjo që do ju demonstroj tani. Nuk po përdor të dhëna hipotetike. Po marr të dhënat e Kombeve të Bashkuara -- që janë të njëjtat e nxjera nga Banka Botërore -- në një shkallë të diferencës mes të ardhurave të këtyre demokracive me tregje të zhvilluar. Masat që kam përdorur, sepse është e lehtë për të kuptuar dhe ju mund ti shkarkoni këto të dhëna, sa janë më të pasur 20 përqindënshi në majë kundrejt 20 përqindëshit në fund për çdo vend. Dhe do të shihni vendet me më shumë barazi në të majtë -- Japonia, Finlanda, Norvegjia, Suedia -- 20 përqindëshi në majë është tre herë e gjysëm, katër herë më i pasur se 20 përqindëshi në fund. Por vendet me më shumë pabarazi -- Mbretëria e Bashkuar, Sh.B.A.-ja, Singapori -- dallimet janë dy herë më të mëdhej. Në atë masë, ne jemi dy herë më të pabarabartë se disa nga democracitë me ekonomi tregu të suksesshëm.
2:58
Tani unë do të ju tregoj se si kjo ndikon në shoqërinë tonë. I kemi mbledhur të dhënat me gradiente sociale, llojet e problemeve që janë më të zakonshme në fund të shkallës sociale. Të dhënat e krahasueshme në nivel ndërkombëtar mbi jetëgjatësinë, resultatet e fëmijëve në matematikë dhe shkrim-lexim, shkalla e vdekshmërisë foshnjore, norma e vrasjeve, përqindja e popullsisë në burg, shkalla e lindjeve tek adoleshentët, nivelet e mirëbesimit, obeziteti, sëmundjet mendore -- atë që në klasifikimin standard të diagnostikës përfshin drogën dhe alkolin -- dhe lëvizshmërinë sociale. Ne i kemi vënë të gjithë në një indeks. Ata janë të ponderuar të gjitha në mënyrë të barabartë. Kur një vend ka një rezultat mesatar për këto gjëra. Dhe aty, ju e shihni në krahasim me masën e pabarazisë që unë sapo ju tregova, të cilin do ta përdor përsëri dhe përsëri në të dhënat. Vendet me më shumë pabarazi janë më keq në të gjitha këto llojet e problemeve sociale. Ky është një korrelacion jashtëzakonisht i ngushtë. Por po të shihni tek i njëjti indeks i shëndetit dhe probleme sociale në lidhje me Prodhimin Kombëtar Bruto për frymë, të ardhurat kombëtate bruto, nuk ka ndonjë gjë, nuk ka korrelacion.
4:10
Jemi pak të shqetësuar që njerëzit mund të mendojnë që ne zgjodhëm probleme që i përshtaten argumenteve tona dhe thjesht fabrikuam provat, gjithashtu kemi botuar një artikull ne British Medical Journal mbi indeksin e UNICEF-it rreth mirëqënies së fëmijëve. Ajo kombinon 40 komponentë të ndryshëm ngritur bashkë nga njerëz të tjerë. Ajo merr parasysh nëse fëmijët mund të bisedojnë me prindërit e tyre, në qoftë se ata kanë libra në shtëpi, normat e vaksinimit, nëse ka forma bullizmi në shkollë. Kjo përmban gjithshka. Këtu ajo është në krahasim me të njëjtën masë pabarazie. Fëmijët janë më keq në shoqëritë më të pabarabarta. Një raport shumë i rëndësishëm. Por edhe një herë tjetër, nëse shihni në këtë masë ne mirëqenien e fëmijës, në raport me të ardhurat kombëtare për frymë, nuk ka lidhje, asnjë sugjerimin të një marrëdhënieje.
5:02
Atë që të gjithë të dhënat që ju kam treguar deri më tani thonë është e njëjta gjë. Mesatarja e mirëqenies e shoqërive tona nuk është më e varur me të ardhurat kombëtare dhe rritjen ekonomike. Kjo është shumë e rëndësishme në vendet e varfëra, dhe jo në vendet e zhvilluar. Por dallimi mes nesh dhe ku ne jemi në raport me njëri-tjetrin tani janë shumë të rëndësishme. Tani do t'ju tregoj disa elemente të indeksit tonë. Këtu, për shembull, është mirëbesimi. Është thjesht pjesa e popullsisë e cila pajtohet me faktin që të tjerët janë të besueshëm. Kjo vjen nga World Values Survey. Ju shikoni, në fund më të pabarabartët, janë 15 përqind e popullsisë të cilët mendojnë se mund të besojnë të tjerët. Por në shoqëritë me më shumë barazi, mirebesimi rritet në 60 ose 65 përqind. Dhe në qoftë se ju shikoni në masën e përfshirjes në jetën e komunitetit o kapitalit social, raporte shumë të ngjashme të lidhura ngushtë me pabarazinë.
6:01
Mund të them se kemi bërë të gjithë punën dy herë. Ne e bëmë atë në fillim në vendet e pasura të zhvilluara, dhe pastaj në një provë të veçantë, e përsëritëm në të gjithë 50 shtetet amerikane -- duke bërë thjesht të njëjtën pyetje: shtetet me më shumë pabarazi janë më keq në të gjitha këto lloje të masave? Këtu është besimi nga një anketë e përgjithshme sociale të qeverisë federale të Sh.B.A.-së në raport me pabarazinë. Perhapje shumë e ngjashme mbi një gamë të ngjashme të niveleve të besimit. E njëjta gjë ndodh. Në thelb, kemi gjetur që pothuajse çdo gjë që është në lidhje me besimin në nivel ndërkombëtar është e lidhur me besimin në 50 shtetet americanë në këtë test të veçantë. Kjo nuk është vetëm shans i pastër.
6:41
Kjo është një sëmundje mendore. Organizata Botërore e Shëndetësisë mblodhi së bashku shifrat duke përdorur të njëjtën intervista diagnostike në mostrat e rastit të popullsisë për të na mundësuar që të krahasojmë normat e sëmundjes mendore në çdo shoqëri. Kjo është përqindja e popullsisë me ndonjë sëmundje mendore në vitin paraprak. Dhe kjo shkon nga rreth tetë për qind deri në tre herë -- shoqëri e tërë me tre herë nivelin e sëmundjes mendore të të tjerëve. Dhe përsëri, i lidhur ngushtë me pabarazinë.
7:13
Kjo është dhuna. Pikat e kuqe janë shtetet amerikane, dhe trekëndëshat blu janë provincat kanadeze. Por shikoni në madhësinë e dallimeve. Ajo vete nga 15 vrasje për milion deri ne 150. Kjo është përqindja e njerëzve në burg. Dallimi është rreth 10 herë më e lartë, në një shkallë logaritmike këtu anash. Por ajo rritet rreth 40 tek 400 persona në burg. Kjo marrëdhënie nuk është kryesisht për shkak të një rritje në krime. Në disa vende ështe pjesë e tij. Por kjo është kryesisht për një rritje në dënime, dënime më të ashpra. Dhe shoqëritë më të pabarabarta kanë tendencë të mbajnë në fuqi dënimin me vdekje. Këtu kemi fëmijët që lënë shkollën e mesme. Përsëri, dallimet mjaft të mëdha. Jashtëzakonisht të dëmshme, kur është fjala për përdorimin e talenteve të popullsisë.
8:12
Kjo është levizshmëria sociale. Është në fakt një masë e mobilitetit bazuar në të ardhurat. Në thelb, është kërkuar: etërit e pasur kanë djem të pasur dhe etërit e varfër kanë fëmijë te varfër, apo nuk ka ndonje lidhje mes këtyre dy gjërave? Dhe në fund në ato më të pabarabartët, të ardhurat e të etërve janë më të rëndësishme -- në Mbretërinë e Bashkuar, Sh.B.A. Dhe në vendet skandinave, të ardhurat e prindërve janë më pak të rëndesishme. Ka më shumë lëvizshmëri sociale. Dhe siç na pëlqen te themi -- dhe unë e di që ka shumë e amerikanë në audiencë këtu -- nëse amerikanët duan të jetojnë ëndrrën amerikane, duhet të transferohen në Danimarkë.
8:53
(Të qeshura)
8:55
(Duartrokitje)
8:59
Unë ju tregoj disa gjëra këtu në shkronja korsive. Unë mund të kem treguar një sërë problemesh të tjera. Ata janë të gjitha problemet që kanë tendencë të jenë më të zakonshme në fund të gradientit social. Por ka probleme të pafund me gradiente sociale që janë më të keqësuar në vendet me më shumë pabarazi -- jo vetëm pak më keq, por rreth dy deri në 10 herë më të shpeshta. Mendoni shpenzimet, koston nga ana njerëzore të tyre.
9:25
Dua te kthehem edhe një herë tek ky grafik, që ju tregova më parë ku ne kemi mbledhur gjithçka në dy pika. Njëra pikë është kjo, nga një grafik tek tjetri, kemi gjetur vendet që janë me keq, pavarësisht nga rezultati, duket se janë ato më të pabarabartë, dhe ato që ecin më mirë duket se janë vendet nordike dhe Japonia. Atëherë ajo që vëmë re është që mosfunksionimi është i lidhur me pabarazinë e përgjithshme shoqërore. Nuk janë vetëm një ose dy gjëra që shkojnë keq, është pjesa më e madhe e tyre.
9:54
Pika tjetër, vërtet e rëndësishme, që unë dua të vë në këtë grafik është se, nëse shihni poshtë, Suedia che Japonia, janë dy vende shumë të ndyshmëm nga njëri tjetri, në të gjitha aspektet. Pozicioni i grave, si ato mbeten afër familjes, janë në skajet e kundërta të poleve në drejtim të botës të pasur e zhvilluar. Por një tjetër dallim shumë i rëndësishëm është se si ata arrijnë barazinë e tyre më të madhe. Suedia ka dallime të mëdha në paga, dhe ai ngushton gapin ekonomik nëpërmjet tatimeve, shteti social për të gjithë, benefite bujare e kështu me rrallë. Japonia është pak më ndryshe. Së pari me dallime shumë më të vogëla të pagave bruto. Tatime të ulëta. Ka një shtet social me të vogël. Dhe në analizat tona mbi shtetet e Amerkës, përkundrazi ne gjejmë të njëjtin dallim. Ka disa shtete që bëjnë mirë në rishpërndarjen e të ardhurave, disa shtete që bëjnë mirë pasi kanë diferenca të vogla të të ardhurave para tatimeve. Pra arrijmë në përfundimin se si nuk ka rëndësi aq shumë se si arrin barazi më të madhe, sa kohë qe arrin atje në një farë mënyre.
10:56
Nuk po flas per barazi të përsosur, Jam duke folur rreth asaj që ekziston ne vendet e zhvilluara demokratike. Një pjesë tjetër me të vërtetë mahnitëse e këtij imazhi është se është jo vetëm të varfërit të cilët janë të prekur nga pabarazia. Kjo duket të jetë ndonjë e vërtetë në një citat nga John Donne "Asnjëri nuk është një ishull." Dhe nga një numër studimesh, është i mundur krahasimi se si personat bëjnë nëpër vendet me më shumë apo më pak barazi në çdo nivel të hierarkisë sociale. Është thjesht një shembull. Është vdekshmëria foshnjore. Disa suedezë kanë klasifikuar në mënyrë të këndshme vdekjen foshnjore tek ata sipas regjistrit britanik të klasifikimit socio-ekonomik. Dhe kështu që ky është një klasifikim anakronik një klasifikim nga profesionet atërore, dhe për këtë arsye prindërit e vetëm hyjnë të gjithë në llogari. Por pastaj, ku thuhet "klasë më të ulët" fillon me profesionet manuale më të pakualifikuar. Shkon drejt profesioneve manualë më të kualifikuar në mes, pastaj tek praktikantët jo-manual, rritet tek profesionistët me kualifikim të lartë -- mjekë, juristë, drejtorët e kompanive më të mëdha.
12:07
Siç e shihni suedezët veprojnë më mirë se britanikët në të gjithë hierarkinë sociale. Dallimet kryesore janë fund e shoqërisë. Por edhe në krye, duket sikur është një avantazh i vogël në qënit një shoqëri më egalitare. Ne tregojnë se në pesë grupe të ndryshme të të dhënave mbulon avantazhin e edukimit shkollor dhe të shëndetit në Shtetet e Bashkuara dhe në nivel ndërkombëtar. Dhe kjo duket të jetë përshtypja e përgjithshme -- që barazia më e realizuar shkakton ndryshimin më të madh në fund, por ka disa benefite edhe në majë.
12:40
Por unë duhet të them disa fjalë për atë që po ndodh. Unë mendoj se po shoh dhe po flas rreth efekteve psikologjikë të pabarazisë. Më shumë të bëjë me ndjenjat e superioritetit dhe inferioritetit, e të qënit i vlerësuar dhe i zhvlerësuar, respektuar dhe përçmuar. Dhe sigurisht, ato ndjenja të statusit konkurrues që dalin nga konsumizmi në shoqërinë tonë. Ajo gjithashtu çon në pasigurinë e statusit. Ne shqetësohemi më shumë për mënyrën se si ne gjykohemi dhe të vëzhgohemi nga të tjerët, nëse ne jemi të parë si atraktivë, inteligjentë, e të gjitha ato gjëra si puna e këtyre. Rriten gjykimet mbi vlerësimin social, frika e këtyre gjykimeve mbi vlerësimin social.
13:25
Interesante, disa studime paralele po punojnë mbi psicologjinë sociale: disa persona kanë shqyrtuar 208 studime të ndryshme në të cilat vullnetarëve të ftuar në një laborator psikologjik ju matën hormonet e stresit, përgjigjet e tyre duke kryer detyra të vështira, . Dhe në këtë shqyrtim, atë që ishin të interesuar të vëzhgonin ishte çfarë lloj stressesh ngrenë më shumë rregullisht nivelet kortizolit, hormoni kryesor stresit. Dhe përfundimi ishte ishin detyrat që përfshinin kërcënim social-vlerësues -- kërcënimeve të vetë-respektit apo statusi social me të cilën të tjerët mund të gjykojnë negativisht punën tuaj. Këto lloj stresesh kanë një efekt të veçantë në fiziologjine e stresit.
14:16
Ne kemi qenë të kritikuar. Sigurisht, ka njerëz që nuk e pëlqejnë këtë gjë dhe njerëzit të cilët e gjejnë këtë shumë të çuditshme. Unë duhet të them se kur njerëzit kritikojnë ne zgjedhjen tonë të të dhënave, ne kurrë nuk zgjedhim të dhënat. Ne kemi një rregull absolut se në qoftë se burimet e të dhënave tona kanë të dhëna për një nga vendet që ne po studiojmë ato analizohen. Burimi i të dhënave tona vendos nëse janë të dhëna të besueshme, apo jo. Përndryshe ato do të shtrembërojnë çdo gjë.
14:46
Po në lidhje me vendet e tjera? Ka 200 studime mbi shëndetin në raport me të ardhurat dhe barazisë në revista profesionale. Nuk është e kufizuar vetëm për këto vende këtu, e fshehur pas një demonstrimi të thjeshtë Të njëjat vende, të njëjtat masa të pabarazisë, një problem pas tjetrit. Përse ne kontrollojme për faktorë të tjerë? E pra, ne kemi treguar se PKB-ja për frymë nuk krijon ndonjë ndryshim. Dhe sigurisht, të tjerët që përdorin metoda më të sofistikuara në literaturë kane kontrolluar varfërinë dhe arsimin dhe kështu me radhë.
15:26
Po rastësia? Korrelacioni në vetvete nuk ka provuar rastesi. Ne shpenzojmë një pjesë të mirë të kohës. Dhe me të vërtetë, njerëzit i dinë lidhjet shkakore mjaft mirë në disa nga këto rezultate. Ndryshimi i madh në të kuptuarit tonë drejtohet tek shëndeti për pjesën kronike në botën e pasur dhe të zhvilluar se si stresi kronik është i rëndësishëm nga burimet shoqërore ndikon në sistemin imunitar, sistemin kardiovaskular. Ose për shembull, arsyeja përse dhuna bëhet më shumë e zakonshme në shoqëritë më të pabarabarta kjo sepse njerëzit nuk kanë dëshirë të shikojnë poshtë.
16:02
Unë duhet të them se për të përmbushur këtë ne duhet ta trajtojmë pas tatimit dhe para tatimit. Ne duhet të kufizojmë të ardhurat, kulturën e bonuseve mbi të ardhurat për ata në krye. Unë mendoj se ne duhet të bëjmë punëdhënësit tanë përgjegjës për punonjësit e tyre në çdo mënyrë të mundshme. Unë mendoj se mesazhi këtu është se ne mund të përmirësojë cilësinë e vërtetë të jetës njerëzore reduktimin e hendekut të të ardhurave në mes nesh. Papritmas, ne kemi kontroll për mirëqenien psikosociale të shoqërive të tërë, dhe kjo është emocionuese.
16:36
Faleminderit.
16:38
(Duartrokitje)[/quoteem]

#2

Thomas Piketty: New thoughts on capital in the twenty-first century

http://www.ted.com/talks/thomas_piketty ... anguage=en

[quoteem]It's very nice to be here tonight.
0:13
So I've been working on the history of income and wealth distribution for the past 15 years, and one of the interesting lessons coming from this historical evidence is indeed that, in the long run, there is a tendency for the rate of return of capital to exceed the economy's growth rate, and this tends to lead to high concentration of wealth. Not infinite concentration of wealth, but the higher the gap between r and g, the higher the level of inequality of wealth towards which society tends to converge.
0:48
So this is a key force that I'm going to talk about today, but let me say right away that this is not the only important force in the dynamics of income and wealth distribution, and there are many other forces that play an important role in the long-run dynamics of income and wealth distribution. Also there is a lot of data that still needs to be collected. We know a little bit more today than we used to know, but we still know too little, and certainly there are many different processes — economic, social, political — that need to be studied more. And so I'm going to focus today on this simple force, but that doesn't mean that other important forces do not exist.
1:27
So most of the data I'm going to present comes from this database that's available online: the World Top Incomes Database. So this is the largest existing historical database on inequality, and this comes from the effort of over 30 scholars from several dozen countries. So let me show you a couple of facts coming from this database, and then we'll return to r bigger than g. So fact number one is that there has been a big reversal in the ordering of income inequality between the United States and Europe over the past century. So back in 1900, 1910, income inequality was actually much higher in Europe than in the United States, whereas today, it is a lot higher in the United States. So let me be very clear: The main explanation for this is not r bigger than g. It has more to do with changing supply and demand for skill, the race between education and technology, globalization, probably more unequal access to skills in the U.S., where you have very good, very top universities but where the bottom part of the educational system is not as good, so very unequal access to skills, and also an unprecedented rise of top managerial compensation of the United States, which is difficult to account for just on the basis of education. So there is more going on here, but I'm not going to talk too much about this today, because I want to focus on wealth inequality.
2:47
So let me just show you a very simple indicator about the income inequality part. So this is the share of total income going to the top 10 percent. So you can see that one century ago, it was between 45 and 50 percent in Europe and a little bit above 40 percent in the U.S., so there was more inequality in Europe. Then there was a sharp decline during the first half of the 20th century, and in the recent decade, you can see that the U.S. has become more unequal than Europe, and this is the first fact I just talked about. Now, the second fact is more about wealth inequality, and here the central fact is that wealth inequality is always a lot higher than income inequality, and also that wealth inequality, although it has also increased in recent decades, is still less extreme today than what it was a century ago, although the total quantity of wealth relative to income has now recovered from the very large shocks caused by World War I, the Great Depression, World War II.
3:49
So let me show you two graphs illustrating fact number two and fact number three. So first, if you look at the level of wealth inequality, this is the share of total wealth going to the top 10 percent of wealth holders, so you can see the same kind of reversal between the U.S. and Europe that we had before for income inequality. So wealth concentration was higher in Europe than in the U.S. a century ago, and now it is the opposite. But you can also show two things: First, the general level of wealth inequality is always higher than income inequality. So remember, for income inequality, the share going to the top 10 percent was between 30 and 50 percent of total income, whereas for wealth, the share is always between 60 and 90 percent. Okay, so that's fact number one, and that's very important for what follows. Wealth concentration is always a lot higher than income concentration.
4:47
Fact number two is that the rise in wealth inequality in recent decades is still not enough to get us back to 1910. So the big difference today, wealth inequality is still very large, with 60, 70 percent of total wealth for the top 10, but the good news is that it's actually better than one century ago, where you had 90 percent in Europe going to the top 10. So today what you have is what I call the middle 40 percent, the people who are not in the top 10 and who are not in the bottom 50, and what you can view as the wealth middle class that owns 20 to 30 percent of total wealth, national wealth, whereas they used to be poor, a century ago, when there was basically no wealth middle class. So this is an important change, and it's interesting to see that wealth inequality has not fully recovered to pre-World War I levels, although the total quantity of wealth has recovered. Okay? So this is the total value of wealth relative to income, and you can see that in particular in Europe, we are almost back to the pre-World War I level. So there are really two different parts of the story here. One has to do with the total quantity of wealth that we accumulate, and there is nothing bad per se, of course, in accumulating a lot of wealth, and in particular if it is more diffuse and less concentrated. So what we really want to focus on is the long-run evolution of wealth inequality, and what's going to happen in the future. How can we account for the fact that until World War I, wealth inequality was so high and, if anything, was rising to even higher levels, and how can we think about the future?
6:31
So let me come to some of the explanations and speculations about the future. Let me first say that probably the best model to explain why wealth is so much more concentrated than income is a dynamic, dynastic model where individuals have a long horizon and accumulate wealth for all sorts of reasons. If people were accumulating wealth only for life cycle reasons, you know, to be able to consume when they are old, then the level of wealth inequality should be more or less in line with the level of income inequality. But it will be very difficult to explain why you have so much more wealth inequality than income inequality with a pure life cycle model, so you need a story where people also care about wealth accumulation for other reasons. So typically, they want to transmit wealth to the next generation, to their children, or sometimes they want to accumulate wealth because of the prestige, the power that goes with wealth. So there must be other reasons for accumulating wealth than just life cycle to explain what we see in the data. Now, in a large class of dynamic models of wealth accumulation with such dynastic motive for accumulating wealth, you will have all sorts of random, multiplicative shocks. So for instance, some families have a very large number of children, so the wealth will be divided. Some families have fewer children. You also have shocks to rates of return. Some families make huge capital gains. Some made bad investments. So you will always have some mobility in the wealth process. Some people will move up, some people will move down. The important point is that, in any such model, for a given variance of such shocks, the equilibrium level of wealth inequality will be a steeply rising function of r minus g. And intuitively, the reason why the difference between the rate of return to wealth and the growth rate is important is that initial wealth inequalities will be amplified at a faster pace with a bigger r minus g. So take a simple example, with r equals five percent and g equals one percent, wealth holders only need to reinvest one fifth of their capital income to ensure that their wealth rises as fast as the size of the economy. So this makes it easier to build and perpetuate large fortunes because you can consume four fifths, assuming zero tax, and you can just reinvest one fifth. So of course some families will consume more than that, some will consume less, so there will be some mobility in the distribution, but on average, they only need to reinvest one fifth, so this allows high wealth inequalities to be sustained.
9:11
Now, you should not be surprised by the statement that r can be bigger than g forever, because, in fact, this is what happened during most of the history of mankind. And this was in a way very obvious to everybody for a simple reason, which is that growth was close to zero percent during most of the history of mankind. Growth was maybe 0.1, 0.2, 0.3 percent, but very slow growth of population and output per capita, whereas the rate of return on capital of course was not zero percent. It was, for land assets, which was the traditional form of assets in preindustrial societies, it was typically five percent. Any reader of Jane Austen would know that. If you want an annual income of 1,000 pounds, you should have a capital value of 20,000 pounds so that five percent of 20,000 is 1,000. And in a way, this was the very foundation of society, because r bigger than g was what allowed holders of wealth and assets to live off their capital income and to do something else in life than just to care about their own survival.
10:21
Now, one important conclusion of my historical research is that modern industrial growth did not change this basic fact as much as one might have expected. Of course, the growth rate following the Industrial Revolution rose, typically from zero to one to two percent, but at the same time, the rate of return to capital also rose so that the gap between the two did not really change. So during the 20th century, you had a very unique combination of events. First, a very low rate of return due to the 1914 and 1945 war shocks, destruction of wealth, inflation, bankruptcy during the Great Depression, and all of this reduced the private rate of return to wealth to unusually low levels between 1914 and 1945. And then, in the postwar period, you had unusually high growth rate, partly due to the reconstruction. You know, in Germany, in France, in Japan, you had five percent growth rate between 1950 and 1980 largely due to reconstruction, and also due to very large demographic growth, the Baby Boom Cohort effect. Now, apparently that's not going to last for very long, or at least the population growth is supposed to decline in the future, and the best projections we have is that the long-run growth is going to be closer to one to two percent rather than four to five percent. So if you look at this, these are the best estimates we have of world GDP growth and rate of return on capital, average rates of return on capital, so you can see that during most of the history of mankind, the growth rate was very small, much lower than the rate of return, and then during the 20th century, it is really the population growth, very high in the postwar period, and the reconstruction process that brought growth to a smaller gap with the rate of return. Here I use the United Nations population projections, so of course they are uncertain. It could be that we all start having a lot of children in the future, and the growth rates are going to be higher, but from now on, these are the best projections we have, and this will make global growth decline and the gap between the rate of return go up.
12:37
Now, the other unusual event during the 20th century was, as I said, destruction, taxation of capital, so this is the pre-tax rate of return. This is the after-tax rate of return, and after destruction, and this is what brought the average rate of return after tax, after destruction, below the growth rate during a long time period. But without the destruction, without the taxation, this would not have happened. So let me say that the balance between returns on capital and growth depends on many different factors that are very difficult to predict: technology and the development of capital-intensive techniques. So right now, the most capital-intensive sectors in the economy are the real estate sector, housing, the energy sector, but it could be in the future that we have a lot more robots in a number of sectors and that this would be a bigger share of the total capital stock that it is today. Well, we are very far from this, and from now, what's going on in the real estate sector, the energy sector, is much more important for the total capital stock and capital share.
13:44
The other important issue is that there are scale effects in portfolio management, together with financial complexity, financial deregulation, that make it easier to get higher rates of return for a large portfolio, and this seems to be particularly strong for billionaires, large capital endowments. Just to give you one example, this comes from the Forbes billionaire rankings over the 1987-2013 period, and you can see the very top wealth holders have been going up at six, seven percent per year in real terms above inflation, whereas average income in the world, average wealth in the world, have increased at only two percent per year. And you find the same for large university endowments — the bigger the initial endowments, the bigger the rate of return.
14:33
Now, what could be done? The first thing is that I think we need more financial transparency. We know too little about global wealth dynamics, so we need international transmission of bank information. We need a global registry of financial assets, more coordination on wealth taxation, and even wealth tax with a small tax rate will be a way to produce information so that then we can adapt our policies to whatever we observe. And to some extent, the fight against tax havens and automatic transmission of information is pushing us in this direction. Now, there are other ways to redistribute wealth, which it can be tempting to use. Inflation: it's much easier to print money than to write a tax code, so that's very tempting, but sometimes you don't know what you do with the money. This is a problem. Expropriation is very tempting. Just when you feel some people get too wealthy, you just expropriate them. But this is not a very efficient way to organize a regulation of wealth dynamics. So war is an even less efficient way, so I tend to prefer progressive taxation, but of course, history — (Laughter) — history will invent its own best ways, and it will probably involve a combination of all of these.
15:45
Thank you.
15:47
(Applause)
15:49
Bruno Giussani: Thomas Piketty. Thank you.
15:54
Thomas, I want to ask you two or three questions, because it's impressive how you're in command of your data, of course, but basically what you suggest is growing wealth concentration is kind of a natural tendency of capitalism, and if we leave it to its own devices, it may threaten the system itself, so you're suggesting that we need to act to implement policies that redistribute wealth, including the ones we just saw: progressive taxation, etc. In the current political context, how realistic are those? How likely do you think that it is that they will be implemented?
16:29
Thomas Piketty: Well, you know, I think if you look back through time, the history of income, wealth and taxation is full of surprise. So I am not terribly impressed by those who know in advance what will or will not happen. I think one century ago, many people would have said that progressive income taxation would never happen and then it happened. And even five years ago, many people would have said that bank secrecy will be with us forever in Switzerland, that Switzerland was too powerful for the rest of the world, and then suddenly it took a few U.S. sanctions against Swiss banks for a big change to happen, and now we are moving toward more financial transparency. So I think it's not that difficult to better coordinate politically. We are going to have a treaty with half of the world GDP around the table with the U.S. and the European Union, so if half of the world GDP is not enough to make progress on financial transparency and minimal tax for multinational corporate profits, what does it take? So I think these are not technical difficulties. I think we can make progress if we have a more pragmatic approach to these questions and we have the proper sanctions on those who benefit from financial opacity.
17:45
BG: One of the arguments against your point of view is that economic inequality is not only a feature of capitalism but is actually one of its engines. So we take measures to lower inequality, and at the same time we lower growth, potentially. What do you answer to that?
18:00
TP: Yeah, I think inequality is not a problem per se. I think inequality up to a point can actually be useful for innovation and growth. The problem is, it's a question of degree. When inequality gets too extreme, then it becomes useless for growth and it can even become bad because it tends to lead to high perpetuation of inequality over time and low mobility. And for instance, the kind of wealth concentrations that we had in the 19th century and pretty much until World War I in every European country was, I think, not useful for growth. This was destroyed by a combination of tragic events and policy changes, and this did not prevent growth from happening. And also, extreme inequality can be bad for our democratic institutions if it creates very unequal access to political voice, and the influence of private money in U.S. politics, I think, is a matter of concern right now. So we don't want to return to that kind of extreme, pre-World War I inequality. Having a decent share of the national wealth for the middle class is not bad for growth. It is actually useful both for equity and efficiency reasons.
19:13
BG: I said at the beginning that your book has been criticized. Some of your data has been criticized. Some of your choice of data sets has been criticized. You have been accused of cherry-picking data to make your case. What do you answer to that?
19:25
TP: Well, I answer that I am very happy that this book is stimulating debate. This is part of what it is intended for. Look, the reason why I put all the data online with all of the detailed computation is so that we can have an open and transparent debate about this. So I have responded point by point to every concern. Let me say that if I was to rewrite the book today, I would actually conclude that the rise in wealth inequality, particularly in the United States, has been actually higher than what I report in my book. There is a recent study by Saez and Zucman showing, with new data which I didn't have at the time of the book, that wealth concentration in the U.S. has risen even more than what I report. And there will be other data in the future. Some of it will go in different directions. Look, we put online almost every week new, updated series on the World Top Income Database and we will keep doing so in the future, in particular in emerging countries, and I welcome all of those who want to contribute to this data collection process. In fact, I certainly agree that there is not enough transparency about wealth dynamics, and a good way to have better data would be to have a wealth tax with a small tax rate to begin with so that we can all agree about this important evolution and adapt our policies to whatever we observe. So taxation is a source of knowledge, and that's what we need the most right now.
20:52
BG: Thomas Piketty, merci beaucoup.
20:54
Thank you. TP: Thank you. (Applause)[/quoteem]

#3

Hans Rosling: New insights on poverty

http://www.ted.com/talks/hans_rosling_r ... anguage=en

[quoteem]Ju kam dëftuar tri gjëra vitin e kaluar. Ju kam thënë se statistikat e botës nuk janë vënë në dispozicion si duhet. Për këtë arsye akoma kemi konceptin e vjetër të vendeve në zhvillim dhe atyre të industrializuara, që është gabim. Dhe grafikat e animuara mund ta dëshmojnë dallimin. Gjërat po ndryshojnë. Dhe sot në webfaqen e departamentit të statistikave të Kombeve të Bashkuara, thuhet se, prej një majit, do të ketë qasje të plotë në baza të të dhënave. (Duartrokitje) Dhe nëse mund ta ndaj pamjen me ju në ekran. Tri gjëra kanë ndodhë. O.K.B. ka hapur bazat e të dhënave statistikore, dhe ne kemi një verzion të ri të softwareit që punon në internet, kështuqë nuk keni nevojë ta shkarkoni më.
1:06
Më lejoni të përsëris atë që keni parë vitin e kaluar. Fluskat janë shtetet. Këtu keni shkallën e plleshmërisë - numrin e fëmijëve për grua - dhe këtu keni kohëzgjatjen e jetës në vite. Kjo është 1950 - këto janë vendet e industrializuara, këto vendet në zhvillim. Në atë kohë ka ekzistuar koncepti ne dhe ata. Ka pasur dallime të mëdha në botë. Por pastaj gjërat ndryshuan, dhe shkoi mjaft mirë.
1:29
Dhe kjo është ajo që ndodhi. Mund të shihni si Kina, është fluska e madhe e kuqe; e kaltëra është India. Do të mundohem të jem pak më serioz këtë vit duke ju treguar se si gjërat ndryshuan me të vërtetë. Dhe është Afrika që bjen në sy si problem këtu poshtë, apo jo? Familje të mëdha akoma, dhe epidemia HIV i bjen poshtë vendet si këto. Kjo është pakashumë ajo që pamë vjet. dhe kjo është si do të zhvillohet në të ardhmen.
1:57
Dhe do të flas, nëse kjo është e mundshme? Sepse tash mund të shihni, kam prezentuar statistika që nuk ekzistojnë. Sepse kjo është ku jemi. A do të jetë e mundshme që kjo të ndodh? Këtu mbuloj tërë jetën time, e kuptoni? Pres të jetoj 100 vjet. Dhe kjo është ku jemi sot. Tash mund të shikojme në vend të kësaj gjendjen ekonomike në botë? Dhe dua t'jua tregoj atë, krahasuar me mbijetesën e foshnjave. Do t'i shkëmbejmë boshtet: këtu keni vdekshmërine e foshnjeve -- gjegjësisht, mbijetesën -- katër fëmijë duke vdekur këtu, 200 duke vdekur atje. Dhe kjo është GDP per capita në këtë bosht. Dhe kjo ishte 2007.
2:43
Nëse kthehemi mbrapa në kohë, kam futur disa statistika historike -- qe pra, qe pra, qe pra -- nuk ka shumë statistika 100 vjet më parë. Disa vende akoma kishin statistika. Këtu gjurmojmë thellë në arkiva. dhe ku jemi thellë në vitin 1820. janë vetëm Austria dhe Suedia që mund të prodhojnë numra. (Të qeshura) Por ato janë këtu poshtë, kishin 1000 dollar për person në vjet. Dhe ato humbnin një të pestën e fëmijëve para ditëlindjes së parë.
3:16
Kjo është ajo që ndodh në botë, nëse e luajmë tërë botën, si u bënë ngadalë më të pasura dhe më të pasura, dhe ato shtojnë statistika. A nuk është e bukur kur ka statistika? E shihni rëndësinë e tyre? Dhe këtu, fëmijët nuk jetojnë më gjatë. Shekulli i fundit, 1870, ishte i keq për fëmijët në Europë, Sepse shumica e këtyre statistikave janë Europë, Vetëm në kapërcyell të shekullit më shumë se 90 përqind të fëmijëve mbijetuan vitin e parë. Kjo është India duke u ngjitur, me të dhënat e para nga India. Dhe këto janë Shtetet e Bashkuara duke ikur këtu, duke fituar më shumë para. Dhe së shpejti do ta shohim Kinën duke hipur nga këndi këtu. Dhe ngjitet lartë me Mao Cedunin që bjen shëndet, pa u bërë fort i pasur. Këtu vdes ai, mandej Deng Ksiaoping bjen para, Lëviz këndej dhe vjen këtu. Dhe fluskat ngjiten lartë, Dhe kështu duket bota sot. (Duartrokitje)
4:12
Le t'i shikojmë Shtetet e Bashkuara. Këtu kemi një funksion -- Mund t'i them botës, "Rri aty ku je." Dhe i marr Shtetet e Bashkuara -- duam ta shohim sfondin edhe më tutje -- I vendos kështu, dhe tash kthehemi mbrapsht. Dhe mund të shohim se Shtetet e Bashkuara shkojnë djathtas nga rrjedha e përgjithshme. Ato gjenden në anën e parave gjatë gjithë kohës. Dhe këtu poshtë më 1915, Shtetet e Bashkuara ishin fqinj të Indisë -- të Indisë së sotme. Dhe kjo do të thotë se Shtetet e Bashkuara ishin më të pasura, por humbnin më shumë fëmijë se India sot, përpjestimisht. Dhe shikoni këtu -- krahasoni me Filipinet sot. Filipinet sot kanë pothuajse të njejtën ekonomi si Shtetet e Bashkuara gjatë Luftës së Parë Botërore. Por duhet ti sjellim Shtetet e Bashkuara akoma më përpara në kohë për të gjetur të njejtin sistem shëndetësor siç e kemi në Filipine. Diku nga viti 1957 këtu, shëndetësia në Shtetet e Bashkuara është e njejtë si në Filipine. Dhe kjo është drama e kësaj bote, të cilën shumë e quajnë të globalizuar, që Azia, vendet Arabe, Amerika Latine janë shumë më përpara në të qenit të shëndetshëm, të edukuar në pasuri të burimeve njerëzore se sa në ekonomi.
5:26
Ka një diskrepancë në atë se çka ndodh sot në ekonomitë gufuese. Qe pra, benefitet speciale, përparimi shoqëror ecin më përpara se përparimi ekonomik. Dhe 1957 -- Shtetet e Bashkuara kanë ekonomi të njejtë si Kili sot. Dhe sa do të na duhet që t'i sjellim Shtetet e Bashkuara të ketë shëndetin e njejtë si Kili sot? Mendoj se duhet të shkojmë, qe -- ku e kemi 2001, apo 2002 -- Shtetet e Bashkuara kanë të njejtin shëndet si Kili. Kili po e zë hapin! Për disa vjet Kili mund të ketë mbijetesë më të lartë të foshnjave se Shtetet e Bashkuara. Ky është vërtetë ndryshim, që kemi këtë prapambetje prej rreth 30, 40 vitesh diferencë në shëndetësi.
6:11
Dhe pas shëndetësisë është niveli i arsimit. Dhe ka shumë gjëra tjera infrastrukturore, dhe burimet e përgjithshme njerëzore janë këtu. Tash mund ta heqim këtë -- dhe dua t'ju tregoj shkallën e shpejtësisë, shkallën e ndryshimit, sa shpejtë kanë shkuar. Dhe kthehemi në vitin 1920, dhe dua të shikoj Japoninë. Dhe dua të shikoj Suedinë dhe Shtetet e Bashkuara. Dhe do ta vendos një garë këtu në mes të Fordit si të verdhë këtu dhe Toyotas të kuqe atje, dhe Volvos së murrme. (Qeshje) Dhe shkojmë tash, shkojmë. Toyota ka start të dobët këtu poshtë, siç mund ta shihni, Fordi nga Shtetet e Bashkuara doli nga udha këtu. Volvoja po ecën mirë. Kjo është lufta. Toyota doli nga shtegu, dhe tash Toyota po vjen në anën e shëndetshme të Suedisë -- a po e shihni? Dhe po e tejkalojnë Suedinë, dhe tash janë më të shëndoshë se Suedia. Këtu është pjesa kur unë shita Volvon dhe bleva Toyotën. (Qeshje) Dhe tash mund të shohim se shkalla e ndryshimit ishte tejet e lartë në Japoni. Me të vërtetë e zunë hapin.
7:19
Dhe kjo ndryshon gradualisht. Duhet të shikojmë nëpër gjenerata që ta kuptojmë. Më lejoni t'jua tregoj historinë time familjare -- kemi bërë këto grafika këtu. Dhe këtu kemi të njejtën gjë, paratë këtu poshtë dhe shëndeti, si ta them? Dhe kjo është familja ime. Kjo është Suedia, 1830, kur u lind stër-stër-gjyshja ime. Suedia ishte si Sierra Leone sot. Dhe kjo është kur u lind stër-gjyshja, më 1863. Suedia ishte si Mozambiku. Dhe kjo është kur u lind gjyshja ime, më 1891. Ajo kujdesej për mua kur isha i vogël, kështuqë tash nuk po flas për statistika -- tash është në historinë e familjes sime. Kjo është kur filloj t'u besoj statistikave, kur jane statistika të vërtetuara nga gjyshja. (Qeshje) Mendoj se është mënyra më e mirë e vërtetimit të statistikave historike. Suedia ishte si Gana. Është interesante të shohësh diverzitetin e madh brenda Afrikës nën-Sahara. Ju kam thënë vitin e kaluar, dhe do t'ju them sërish, nëna ime u lind në Egjipt, ndërsa unë -- kush jam unë? Unë jam meksikani në familje. Ndërsa vajza ime, u lind në Kil, mbesa u lind në Singapor, sot vendi më i shëndoshë në tërë rruzullin. e tejkaloi Suedinë para dy-tre vjetësh, me mbijetesë më të lartë të foshnjave. Por janë shumë të vegjël, apo jo. Ata janë aq afër spitalit sa që ne nuk mund t'i mundim nëpër këto pyje. (Qeshje) Por respekt për Singaporin.
8:43
Singapori janë më të mirët sot. Tash edhe kjo duket si një tregim i mirë. Por nuk është edhe aq lehtë, se e tërë kjo është tregim i mirë. Sepse më duhet t'ju tregoj një tjetër mundësi. Mund ta bëjmë ngjyrën këtu që ta paraqesë variablën -- dhe çka do të zgjedh këtu? Emitimin e dioksid-karbonit, tona metrik për kokë banori. Kjo është 1962, dhe Shtetet e Bashkuara po emitonin 16 tona për kokë. Ndërsa Kina po emitonte 0.6, India po emitonte 0.32 tona per capita. Dhe çka ndodh kur shkojmë më tutje? Eh, e shihni që tregimi i këndshëm i pasurimit dhe rritjes së shëndetit -- të gjithë e bënë këtë në kurriz të emitimit të dioksid-karbonit. Nuk ka asnjë që nuk e ka bërë deri tash. Dhe nuk i kemi të gjitha shënimet e freskëta sepse sot kjo është temë e nxehtë. Dhe ja ku jemi më 2001.
9:41
Dhe në diskutimin ku mora pjesë me liderët globalë, e dini, shumë prej tyre sot thonë, se problemi janë ekonomitë gufuese, ato po nxjerrin tepër shumë dioksid-karboni. Ministri i Mjedisit i Indisë pat thënë, "Paj, ju jeni ata që e keni shkaktuar problemin. Vendet e OZhBE (OECD) -- vendet me të ardhura të larta -- ato e kishin shkaktuar ndryshimin e klimës. Por ne jua falim, sepse nuk e keni ditur. Por që tash, do të numrojmë për kokë banori. Prej tash numrojmë për kokë banori. Dhe secili është përgjegjës për emitimin për kokë banori."
10:13
Kjo vërtet ju tregon se nuk kemi parë zhvillim të mirë ekonomik dhe përparim shëndetësor kudoqoftë në botë pa e shkatërruar klimën. Dhe kjo është ajo që duhet të ndryshojë. Më kanë kritikuar se kam paraqitur imazh shumë pozitiv të botës, por nuk mendoj se është i tillë. Bota është një vend shumë i ngatërruar. Këtë mund ta quajmë Rruga e Dollarit. Të gjithë jetojnë në këtë rrugë këtu. Atë që e fitojnë këtu -- te cili numër jetojnë -- është sa fitojnë në ditë. Kjo familje fiton një dollar në ditë. Vazhdojmë kësaj rruge këndej, gjejmë një familje që fiton rreth dy deri tre dollarë në ditë. Dhe vazhdojme këndej -- e gjejmë oborrin e parë në rrugë, dhe këta fitojnë 10 deri 50 dollarë në ditë.
10:55
Si jetojnë këta? Nëse shikojmë shtratin këtu, mund të shohim se flejnë në batanie në dysheme. Kjo është linja e varfërisë -- 80 përqind e të ardhurave shkon për të mbuluar nevojat energjetike të familjes, bukën e përditshme. Këtu është 2 deri 5 dollarë, këtu kemi shtrat. Dhe këtu kemi dhomë të fjetjes shumë më të bukur. Kam mbajtë lekcion për këtë për Ikea'n, ata donin të shihnin kauçin menjëherë këtu. (Qeshje) Dhe këtu është kauçi, si do të dalë nga këtu. Dhe gjëja interesante, nëse sillemi këtu në foton panoramë, e shihni familjen akoma duke u ulur në dysheme, megjithëse kemi kauç. Nëse i lëshojmë një sy kuzhinës, mund të shihni që ndryshimi i madh për gratë nuk vjen në mes të 1 dhe 10 dollarë. Vjen këtu përtej, kur vërtetë mund të keni kushte të mira pune në familje. Dhe nëse vërtetë doni të shihni dallimin, shikoni te banjoja këndej. Kjo mund të ndryshojë, kjo mund të ndryshojë. Të gjitha këto janë pamje nga Afrika, dhe mund të bëhet shumë më mirë. Mund të dalim nga varfëria.
11:59
Hulumtimi im nuk ishte në TI apo diçka të ngjashme. Kam kaluar 20 vjet me intervistim të farmerëve afrikanë që ishin në zgripth të urisë. Dhe kjo ishte rezultati i hulumtimit të nevojave të farmerëve. E bukura këtu është se nuk mund të shihni kush janë hulumtuesit në këtë tablo. Kjo është kur hulumtimi funksionon për shoqëri -- duhet të jetoni bashkë me njerëzit.
12:21
Kur jeni në varfëri, gjithçka sillet rreth mbijetesës. Merremi me sigurimin e ushqimit. Nërsa këto dy farmere të reja, janë vajza tash -- sepse prindërit kanë vdekur nga HIV AIDS -- diskutojnë me një agronom të shkolluar. Ky është një nga agronomët më të mirë në Malawi, Junatambe Kumbira, dhe ai diskuton çfarë lloji të maniokës do të mbjellin -- shndërruesi më i fortë i dritës së diellit në ushqim që e ka zbuluar njeriu Dhe ata janë shumë të etshëm të marrin një këshillë, për të mbijetuar varfërinë. Ky është një kontekst. Të dalësh nga varfëria. Gratë na thanë një gjë. "Na sillni teknologji. E urrejmë këtë kazmë, qëndrimin orë mbas ore. Na sillni një mulli, që të mund ta bluajmë miellin tonë, atëherë do të mund të paguajmë të gjitha të tjerat vetë." Teknologjia mund t'ju nxjerr nga varfëria por lypset një treg për të dalë nga varfëria. Dhe kjo grua tash është e lumtur, që mund t'i sjell prodhimet e veta në treg. Por është shumë mirënjohëse për investimet publike në edukim në mënyrë që të llogaris se nuk do të mashtrohet kur të dalë në treg. Ajo do që fëmija i saj të jetë i shëndoshë, që të mund të dalë në treg dhe të mos ngujohet në shtëpi. Dhe ajo e do infrastrukturën -- është më mirë me rrugë të shtruar Ka të mira edhe nga kreditë. Mikrokreditë ia kanë mundësuar biçikletën, Dhe informacioni i thotë kur të dalë me cilin prodhim në treg Kjo mund të bëhet.
13:39
Kjo është përvoja ime 20 vjeçare në Afrikë ajo që në dukje është e pamundur, është e mundur. Afrika nuk ka kaluar keq. Për 50 vjet kanë kapërcyer nga situata paramesjetare në një Europë të para 100 vjetëve, me një shtet e komb funksional. Do të thosha se Afrika nën Sahara ka përparuar më së miri në botë gjatë 50 viteve të fundit. Sepse nuk e marrim parasysh prej nga kanë ardhur. Është koncepti i dobët i vendeve në zhvillim që na bashkon Argjentinën dhe Mozambikun 50 vjet më parë, dhe na thotë se Mozambiku kaloi keq. Duhet të dijmë pak më shumë për botën. Kam një fqinj që i njeh 200 lloje të verërave. Ai i di të gjitha. I di emrat e llojeve të rrushit, temperaturën dhe gjithçka tjetër. Unë i njoh vetëm dy lloje të verës -- të kuqe dhe të bardhë. (Qeshje) Por komshiu im i njeh vetëm dy lloje të vendeve -- të industrializuara dhe në zhvillim Ndërsa unë i njoh 200, unë di të dhëna të vogla. Por edhe ju mund ta bëni këtë. (Duartrokitje)
14:37
Por duhet të bëhem më serioz. Por si të bëhesh serioz? E bën një PowerPoint? (Qeshje) Homazh pakos Office apo jo? Ç'është kjo, ç'është kjo që po ju tregoj? Po ju tregoj se ka shumë dimenzione të zhvillimit. Secili e do të preferuarin e vet. Nëse jeni në sektorin e biznesit, i doni mikro-kreditë. Nëse po luftoni në sektorin joqeveritar, e doni barazinë mes gjinive. Nëse jeni mësues, e doni UNESCO'n e kështu me rradhë. Në nivel global, na duhet pak më shumë se e jona. Na duhet gjithçka. Të gjitha këto janë të rëndësishme për zhvillimin, sidomos nëse sapo jeni duke dalë nga varfëria dhe ia keni mësyer mirëqenies.
15:18
Tash, ajo që duhet ta kemi parasysh është, cili është qëllimi i zhvillimit, dhe cilat janë mjetet për t'u zhvilluar? Më lejoni që fillimisht të vlerësoj mjetet më të rëndësishme. Rritja ekonomike për mua si profesor i shëndetit publik, është më e rëndësishmja për zhvillim, sepse shpjegon 80% të mbijetesës. Qeverisja. Të kesh qeveri funksionale -- kjo është ajo që nxori Kaliforninë nga mjerimi në vitin 1850. Ishte qeveria ajo që bëri ligjin të funksionojë në fund të fundit. Edukimi, burimet njerëzore janë të rëndësishme. Shëndetësia është gjithashtu e rëndësishme, por jo aq si mjet. Ambienti është i rëndësishëm. Të drejta e njeriut janë të rëndësishme, por marrin vetëm një kryq.
15:58
Tash si është puna me qëllimet? Kah po shkojmë? Nuk jemi të interesuar për para. Paratë nuk janë cak. Është mjeti më i mirë, por si cak ia jap një zero. Qeverisja, është gallatë të votosh në një vend të vogël, por nuk është cak. Dhe të shkosh në shkollë, është cak, por nuk është mjet. Shëndetësisë ia jap dy pikë. Mendoj se është mirë të jesh i shëndoshë -- sidomos në moshën time -- mund të qëndrosh këtu se ke shëndet. Pra është mirë, merr dy plusa. Ambienti është kyç me të vërtetë. Nuk mbetet gjë për nipin nëse nuk e ruan. Por ku janë caqet e rëndësishme? Natyrisht, janë të drejtat e njeriut. Të drejtat e njeriut janë cak, por nuk janë mjet aq i fortë për të arritur zhvillimin. E kultura. Kultura është gjëja më kryesore, do të thosha, sepse ajo sjell kënaqësi në jetë. Ajo është vlera e jetës.
16:45
Kështu ajo që në dukje është e pamundur, bëhet e mundur. Madje edhe vendet Afrikane mund ta mbërrijnë këtë. Dhe ju kam treguar se në dukje e pamundura është e mundur. Dhe mbani në mend, ju lutem mbani në mend porosinë time kryesore, që është: ajo që duket e pamundur është e mundur. Mund ta kemi një botë të mirë. Ju kam treguar pikat, e kam vërtetuar me PowerPoint, dhe mendoj se do t'ju bind edhe simbas kulturës. (Qeshje) (Duartrokitje) Ma sillni shpatën! Kapërdirja e shpatës vjen nga India e lashtë. Është shprehje kulturore që ka frymëzuar për mijëra vjet qeniet njerëzore të mendojnë për atë që është matanë të dukshmes (Qeshje) Dhe do ta vërtetoj për ju se e pamundura në dukje është e mundur. duke marrë këtë copë çeliku -- çelik i rrahur -- është bajoneta e armatës suedeze e vitit 1850, në vitin e fundit kishim luftë. Është çelik i rrahur -- mund ta dëgjoni. Dhe do ta marr këtë teh çeliku, dhe ta fus në trupin tim nga mishi dhe gjaku, dhe ta dëshmoj për ju se në dukje e pamundura është e mundur. A mund të kërkoj një moment qetësie absolute? (Duartrokitje)[/quoteem]

#4

Nick Hanauer: Beware, fellow plutocrats, the pitchforks are coming

http://www.ted.com/talks/nick_hanauer_b ... anguage=en

[quoteem]You probably don't know me, but I am one of those .01 percenters that you hear about and read about, and I am by any reasonable definition a plutocrat. And tonight, what I would like to do is speak directly to other plutocrats, to my people, because it feels like it's time for us all to have a chat. Like most plutocrats, I too am a proud and unapologetic capitalist. I have founded, cofounded or funded over 30 companies across a range of industries. I was the first non-family investor in Amazon.com. I cofounded a company called aQuantive that we sold to Microsoft for 6.4 billion dollars. My friends and I, we own a bank. I tell you this — (Laughter) — unbelievable, right?
1:03
I tell you this to show that my life is like most plutocrats. I have a broad perspective on capitalism and business, and I have been rewarded obscenely for that with a life that most of you all can't even imagine: multiple homes, a yacht, my own plane, etc., etc., etc. But let's be honest: I am not the smartest person you've ever met. I am certainly not the hardest working. I was a mediocre student. I'm not technical at all. I can't write a word of code. Truly, my success is the consequence of spectacular luck, of birth, of circumstance and of timing. But I am actually pretty good at a couple of things. One, I have an unusually high tolerance for risk, and the other is I have a good sense, a good intuition about what will happen in the future, and I think that that intuition about the future is the essence of good entrepreneurship.
2:12
So what do I see in our future today, you ask? I see pitchforks, as in angry mobs with pitchforks, because while people like us plutocrats are living beyond the dreams of avarice, the other 99 percent of our fellow citizens are falling farther and farther behind. In 1980, the top one percent of Americans shared about eight percent of national [income], while the bottom 50 percent of Americans shared 18 percent. Thirty years later, today, the top one percent shares over 20 percent of national [income], while the bottom 50 percent of Americans share 12 or 13. If the trend continues, the top one percent will share over 30 percent of national [income] in another 30 years, while the bottom 50 percent of Americans will share just six.
3:11
You see, the problem isn't that we have some inequality. Some inequality is necessary for a high-functioning capitalist democracy. The problem is that inequality is at historic highs today and it's getting worse every day. And if wealth, power, and income continue to concentrate at the very tippy top, our society will change from a capitalist democracy to a neo-feudalist rentier society like 18th-century France. That was France before the revolution and the mobs with the pitchforks.
3:52
So I have a message for my fellow plutocrats and zillionaires and for anyone who lives in a gated bubble world: Wake up. Wake up. It cannot last. Because if we do not do something to fix the glaring economic inequities in our society, the pitchforks will come for us, for no free and open society can long sustain this kind of rising economic inequality. It has never happened. There are no examples. You show me a highly unequal society, and I will show you a police state or an uprising. The pitchforks will come for us if we do not address this. It's not a matter of if, it's when. And it will be terrible when they come for everyone, but particularly for people like us plutocrats.
4:48
I know I must sound like some liberal do-gooder. I'm not. I'm not making a moral argument that economic inequality is wrong. What I am arguing is that rising economic inequality is stupid and ultimately self-defeating. Rising inequality doesn't just increase our risks from pitchforks, but it's also terrible for business too. So the model for us rich guys should be Henry Ford. When Ford famously introduced the $5 day, which was twice the prevailing wage at the time, he didn't just increase the productivity of his factories, he converted exploited autoworkers who were poor into a thriving middle class who could now afford to buy the products that they made. Ford intuited what we now know is true, that an economy is best understood as an ecosystem and characterized by the same kinds of feedback loops you find in a natural ecosystem, a feedback loop between customers and businesses. Raising wages increases demand, which increases hiring, which in turn increases wages and demand and profits, and that virtuous cycle of increasing prosperity is precisely what is missing from today's economic recovery.
6:18
And this is why we need to put behind us the trickle-down policies that so dominate both political parties and embrace something I call middle-out economics. Middle-out economics rejects the neoclassical economic idea that economies are efficient, linear, mechanistic, that they tend towards equilibrium and fairness, and instead embraces the 21st-century idea that economies are complex, adaptive, ecosystemic, that they tend away from equilibrium and toward inequality, that they're not efficient at all but are effective if well managed. This 21st-century perspective allows you to clearly see that capitalism does not work by [efficiently] allocating existing resources. It works by [efficiently] creating new solutions to human problems. The genius of capitalism is that it is an evolutionary solution-finding system. It rewards people for solving other people's problems. The difference between a poor society and a rich society, obviously, is the degree to which that society has generated solutions in the form of products for its citizens. The sum of the solutions that we have in our society really is our prosperity, and this explains why companies like Google and Amazon and Microsoft and Apple and the entrepreneurs who created those companies have contributed so much to our nation's prosperity.
8:07
This 21st-century perspective also makes clear that what we think of as economic growth is best understood as the rate at which we solve problems. But that rate is totally dependent upon how many problem solvers — diverse, able problem solvers — we have, and thus how many of our fellow citizens actively participate, both as entrepreneurs who can offer solutions, and as customers who consume them. But this maximizing participation thing doesn't happen by accident. It doesn't happen by itself. It requires effort and investment, which is why all highly prosperous capitalist democracies are characterized by massive investments in the middle class and the infrastructure that they depend on.
9:06
We plutocrats need to get this trickle-down economics thing behind us, this idea that the better we do, the better everyone else will do. It's not true. How could it be? I earn 1,000 times the median wage, but I do not buy 1,000 times as much stuff, do I? I actually bought two pairs of these pants, what my partner Mike calls my manager pants. I could have bought 2,000 pairs, but what would I do with them? (Laughter) How many haircuts can I get? How often can I go out to dinner? No matter how wealthy a few plutocrats get, we can never drive a great national economy. Only a thriving middle class can do that. There's nothing to be done, my plutocrat friends might say. Henry Ford was in a different time. Maybe we can't do some things. Maybe we can do some things. June 19, 2013, Bloomberg published an article I wrote called "The Capitalist’s Case for a $15 Minimum Wage." The good people at Forbes magazine, among my biggest admirers, called it "Nick Hanauer's near-insane proposal." And yet, just 350 days after that article was published, Seattle's Mayor Ed Murray signed into law an ordinance raising the minimum wage in Seattle to 15 dollars an hour, more than double what the prevailing federal $7.25 rate is. How did this happen, reasonable people might ask. It happened because a group of us reminded the middle class that they are the source of growth and prosperity in capitalist economies. We reminded them that when workers have more money, businesses have more customers, and need more employees. We reminded them that when businesses pay workers a living wage, taxpayers are relieved of the burden of funding the poverty programs like food stamps and medical assistance and rent assistance that those workers need. We reminded them that low-wage workers make terrible taxpayers, and that when you raise the minimum wage for all businesses, all businesses benefit yet all can compete.
11:46
Now the orthodox reaction, of course, is raising the minimum wage costs jobs. Right? Your politician's always echoing that trickle-down idea by saying things like, "Well, if you raise the price of employment, guess what happens? You get less of it."
12:02
Are you sure? Because there's some contravening evidence. Since 1980, the wages of CEOs in our country have gone from about 30 times the median wage to 500 times. That's raising the price of employment. And yet, to my knowledge, I have never seen a company outsource its CEO's job, automate their job, export the job to China. In fact, we appear to be employing more CEOs and senior managers than ever before. So too for technology workers and financial services workers, who earn multiples of the median wage and yet we employ more and more of them, so clearly you can raise the price of employment and get more of it.
12:55
I know that most people think that the $15 minimum wage is this insane, risky economic experiment. We disagree. We believe that the $15 minimum wage in Seattle is actually the continuation of a logical economic policy. It is allowing our city to kick your city's ass. Because, you see, Washington state already has the highest minimum wage of any state in the nation. We pay all workers $9.32, which is almost 30 percent more than the federal minimum of 7.25, but crucially, 427 percent more than the federal tipped minimum of 2.13. If trickle-down thinkers were right, then Washington state should have massive unemployment. Seattle should be sliding into the ocean. And yet, Seattle is the fastest-growing big city in the country. Washington state is generating small business jobs at a higher rate than any other major state in the nation. The restaurant business in Seattle? Booming. Why? Because the fundamental law of capitalism is, when workers have more money, businesses have more customers and need more workers. When restaurants pay restaurant workers enough so that even they can afford to eat in restaurants, that's not bad for the restaurant business. That's good for it, despite what some restaurateurs may tell you.
14:32
Is it more complicated than I'm making out? Of course it is. There are a lot of dynamics at play. But can we please stop insisting that if low-wage workers earn a little bit more, unemployment will skyrocket and the economy will collapse? There is no evidence for it. The most insidious thing about trickle-down economics is not the claim that if the rich get richer, everyone is better off. It is the claim made by those who oppose any increase in the minimum wage that if the poor get richer, that will be bad for the economy. This is nonsense. So can we please dispense with this rhetoric that says that rich guys like me and my plutocrat friends made our country? We plutocrats know, even if we don't like to admit it in public, that if we had been born somewhere else, not here in the United States, we might very well be just some dude standing barefoot by the side of a dirt road selling fruit. It's not that they don't have good entrepreneurs in other places, even very, very poor places. It's just that that's all that those entrepreneurs' customers can afford.
15:42
So here's an idea for a new kind of economics, a new kind of politics that I call new capitalism. Let's acknowledge that capitalism beats the alternatives, but also that the more people we include, both as entrepreneurs and as customers, the better it works. Let's by all means shrink the size of government, but not by slashing the poverty programs, but by ensuring that workers are paid enough so that they actually don't need those programs. Let's invest enough in the middle class to make our economy fairer and more inclusive, and by fairer, more truly competitive, and by more truly competitive, more able to generate the solutions to human problems that are the true drivers of growth and prosperity. Capitalism is the greatest social technology ever invented for creating prosperity in human societies, if it is well managed, but capitalism, because of the fundamental multiplicative dynamics of complex systems, tends towards, inexorably, inequality, concentration and collapse. The work of democracies is to maximize the inclusion of the many in order to create prosperity, not to enable the few to accumulate money. Government does create prosperity and growth, by creating the conditions that allow both entrepreneurs and their customers to thrive. Balancing the power of capitalists like me and workers isn't bad for capitalism. It's essential to it. Programs like a reasonable minimum wage, affordable healthcare, paid sick leave, and the progressive taxation necessary to pay for the important infrastructure necessary for the middle class like education, R and D, these are indispensable tools shrewd capitalists should embrace to drive growth, because no one benefits from it like us.
18:01
Many economists would have you believe that their field is an objective science. I disagree, and I think that it is equally a tool that humans use to enforce and encode our social and moral preferences and prejudices about status and power, which is why plutocrats like me have always needed to find persuasive stories to tell everyone else about why our relative positions are morally righteous and good for everyone: like, we are indispensable, the job creators, and you are not; like, tax cuts for us create growth, but investments in you will balloon our debt and bankrupt our great country; that we matter; that you don't. For thousands of years, these stories were called divine right. Today, we have trickle-down economics. How obviously, transparently self-serving all of this is. We plutocrats need to see that the United States of America made us, not the other way around; that a thriving middle class is the source of prosperity in capitalist economies, not a consequence of it. And we should never forget that even the best of us in the worst of circumstances are barefoot by the side of a dirt road selling fruit.
19:37
Fellow plutocrats, I think it may be time for us to recommit to our country, to commit to a new kind of capitalism which is both more inclusive and more effective, a capitalism that will ensure that America's economy remains the most dynamic and prosperous in the world. Let's secure the future for ourselves, our children and their children. Or alternatively, we could do nothing, hide in our gated communities and private schools, enjoy our planes and yachts — they're fun — and wait for the pitchforks.
20:17
Thank you.
20:18
(Applause)[/quoteem]

#5

Hans and Ola Rosling: How not to be ignorant about the world

http://www.ted.com/talks/hans_and_ola_r ... e=en#t-663

[quoteem]Hans Rosling: I'm going to ask you three multiple choice questions. Use this device. Use this device to answer. The first question is, how did the number of deaths per year from natural disaster, how did that change during the last century? Did it more than double, did it remain about the same in the world as a whole, or did it decrease to less than half? Please answer A, B or C. I see lots of answers. This is much faster than I do it at universities. They are so slow. They keep thinking, thinking, thinking. Oh, very, very good.
0:45
And we go to the next question. So how long did women 30 years old in the world go to school: seven years, five years or three years? A, B or C? Please answer.
1:01
And we go to the next question. In the last 20 years, how did the percentage of people in the world who live in extreme poverty change? Extreme poverty — not having enough food for the day. Did it almost double, did it remain more or less the same, or did it halve? A, B or C?
1:22
Now, answers. You see, deaths from natural disasters in the world, you can see it from this graph here, from 1900 to 2000. In 1900, there was about half a million people who died every year from natural disasters: floods, earthquakes, volcanic eruption, whatever, droughts. And then, how did that change?
1:46
Gapminder asked the public in Sweden. This is how they answered. The Swedish public answered like this: Fifty percent thought it had doubled, 38 percent said it's more or less the same, 12 said it had halved. This is the best data from the disaster researchers, and it goes up and down, and it goes to the Second World War, and after that it starts to fall and it keeps falling and it's down to much less than half. The world has been much, much more capable as the decades go by to protect people from this, you know. So only 12 percent of the Swedes know this.
2:22
So I went to the zoo and I asked the chimps. (Laughter) (Applause) The chimps don't watch the evening news, so the chimps, they choose by random, so the Swedes answer worse than random. Now how did you do? That's you. You were beaten by the chimps. (Laughter) But it was close. You were three times better than the Swedes, but that's not enough. You shouldn't compare yourself to Swedes. You must have higher ambitions in the world.
3:11
Let's look at the next answer here: women in school. Here, you can see men went eight years. How long did women go to school? Well, we asked the Swedes like this, and that gives you a hint, doesn't it? The right answer is probably the one the fewest Swedes picked, isn't it? (Laughter) Let's see, let's see. Here we come. Yes, yes, yes, women have almost caught up. This is the U.S. public. And this is you. Here you come. Ooh. Well, congratulations, you're twice as good as the Swedes, but you don't need me —
3:52
So how come? I think it's like this, that everyone is aware that there are countries and there are areas where girls have great difficulties. They are stopped when they go to school, and it's disgusting. But in the majority of the world, where most people in the world live, most countries, girls today go to school as long as boys, more or less. That doesn't mean that gender equity is achieved, not at all. They still are confined to terrible, terrible limitations, but schooling is there in the world today. Now, we miss the majority. When you answer, you answer according to the worst places, and there you are right, but you miss the majority.
4:37
What about poverty? Well, it's very clear that poverty here was almost halved, and in U.S., when we asked the public, only five percent got it right. And you? Ah, you almost made it to the chimps. (Laughter) (Applause) That little, just a few of you! There must be preconceived ideas, you know. And many in the rich countries, they think that oh, we can never end extreme poverty. Of course they think so, because they don't even know what has happened. The first thing to think about the future is to know about the present.
5:22
These questions were a few of the first ones in the pilot phase of the Ignorance Project in Gapminder Foundation that we run, and it was started, this project, last year by my boss, and also my son, Ola Rosling. (Laughter) He's cofounder and director, and he wanted, Ola told me we have to be more systematic when we fight devastating ignorance. So already the pilots reveal this, that so many in the public score worse than random, so we have to think about preconceived ideas, and one of the main preconceived ideas is about world income distribution.
5:57
Look here. This is how it was in 1975. It's the number of people on each income, from one dollar a day — (Applause) See, there was one hump here, around one dollar a day, and then there was one hump here somewhere between 10 and 100 dollars. The world was two groups. It was a camel world, like a camel with two humps, the poor ones and the rich ones, and there were fewer in between.
6:26
But look how this has changed: As I go forward, what has changed, the world population has grown, and the humps start to merge. The lower humps merged with the upper hump, and the camel dies and we have a dromedary world with one hump only. The percent in poverty has decreased. Still it's appalling that so many remain in extreme poverty. We still have this group, almost a billion, over there, but that can be ended now.
6:56
The challenge we have now is to get away from that, understand where the majority is, and that is very clearly shown in this question. We asked, what is the percentage of the world's one-year-old children who have got those basic vaccines against measles and other things that we have had for many years: 20, 50 or 80 percent? Now, this is what the U.S. public and the Swedish answered. Look at the Swedish result: you know what the right answer is. (Laughter) Who the heck is a professor of global health in that country? Well, it's me. It's me. (Laughter) It's very difficult, this. It's very difficult. (Applause)
7:37
However, Ola's approach to really measure what we know made headlines, and CNN published these results on their web and they had the questions there, millions answered, and I think there were about 2,000 comments, and this was one of the comments. "I bet no member of the media passed the test," he said.
7:59
So Ola told me, "Take these devices. You are invited to media conferences. Give it to them and measure what the media know." And ladies and gentlemen, for the first time, the informal results from a conference with U.S. media. And then, lately, from the European Union media. (Laughter) You see, the problem is not that people don't read and listen to the media. The problem is that the media doesn't know themselves.
8:28
What shall we do about this, Ola? Do we have any ideas? (Applause)
8:43
Ola Rosling: Yes, I have an idea, but first, I'm so sorry that you were beaten by the chimps. Fortunately, I will be able to comfort you by showing why it was not your fault, actually. Then, I will equip you with some tricks for beating the chimps in the future. That's basically what I will do.
9:04
But first, let's look at why are we so ignorant, and it all starts in this place. It's Hudiksvall. It's a city in northern Sweden. It's a neighborhood where I grew up, and it's a neighborhood with a large problem. Actually, it has exactly the same problem which existed in all the neighborhoods where you grew up as well. It was not representative. Okay? It gave me a very biased view of how life is on this planet. So this is the first piece of the ignorance puzzle. We have a personal bias.
9:37
We have all different experiences from communities and people we meet, and on top of this, we start school, and we add the next problem. Well, I like schools, but teachers tend to teach outdated worldviews, because they learned something when they went to school, and now they describe this world to the students without any bad intentions, and those books, of course, that are printed are outdated in a world that changes. And there is really no practice to keep the teaching material up to date. So that's what we are focusing on. So we have these outdated facts added on top of our personal bias.
10:16
What happens next is news, okay? An excellent journalist knows how to pick the story that will make headlines, and people will read it because it's sensational. Unusual events are more interesting, no? And they are exaggerated, and especially things we're afraid of. A shark attack on a Swedish person will get headlines for weeks in Sweden.
10:41
So these three skewed sources of information were really hard to get away from. They kind of bombard us and equip our mind with a lot of strange ideas, and on top of it we put the very thing that makes us humans, our human intuition. It was good in evolution. It helped us generalize and jump to conclusions very, very fast. It helped us exaggerate what we were afraid of, and we seek causality where there is none, and we then get an illusion of confidence where we believe that we are the best car drivers, above the average. Everybody answered that question, "Yeah, I drive cars better."
11:26
Okay, this was good evolutionarily, but now when it comes to the worldview, it is the exact reason why it's upside down. The trends that are increasing are instead falling, and the other way around, and in this case, the chimps use our intuition against us, and it becomes our weakness instead of our strength. It was supposed to be our strength, wasn't it?
11:48
So how do we solve such problems? First, we need to measure it, and then we need to cure it. So by measuring it we can understand what is the pattern of ignorance. We started the pilot last year, and now we're pretty sure that we will encounter a lot of ignorance across the whole world, and the idea is really to scale it up to all domains or dimensions of global development, such as climate, endangered species, human rights, gender equality, energy, finance. All different sectors have facts, and there are organizations trying to spread awareness about these facts. So I've started actually contacting some of them, like WWF and Amnesty International and UNICEF, and asking them, what are your favorite facts which you think the public doesn't know?
12:39
Okay, I gather those facts. Imagine a long list with, say, 250 facts. And then we poll the public and see where they score worst. So we get a shorter list with the terrible results, like some few examples from Hans, and we have no problem finding these kinds of terrible results. Okay, this little shortlist, what are we going to do with it? Well, we turn it into a knowledge certificate, a global knowledge certificate, which you can use, if you're a large organization, a school, a university, or maybe a news agency, to certify yourself as globally knowledgeable. Basically meaning, we don't hire people who score like chimpanzees. Of course you shouldn't. So maybe 10 years from now, if this project succeeds, you will be sitting in an interview having to fill out this crazy global knowledge.
13:33
So now we come to the practical tricks. How are you going to succeed? There is, of course, one way, which is to sit down late nights and learn all the facts by heart by reading all these reports. That will never happen, actually. Not even Hans thinks that's going to happen. People don't have that time. People like shortcuts, and here are the shortcuts. We need to turn our intuition into strength again. We need to be able to generalize. So now I'm going to show you some tricks where the misconceptions are turned around into rules of thumb.
14:09
Let's start with the first misconception. This is very widespread. Everything is getting worse. You heard it. You thought it yourself. The other way to think is, most things improve. So you're sitting with a question in front of you and you're unsure. You should guess "improve." Okay? Don't go for the worse. That will help you score better on our tests. (Applause) That was the first one.
14:37
There are rich and poor and the gap is increasing. It's a terrible inequality. Yeah, it's an unequal world, but when you look at the data, it's one hump. Okay? If you feel unsure, go for "the most people are in the middle." That's going to help you get the answer right.
14:53
Now, the next preconceived idea is first countries and people need to be very, very rich to get the social development like girls in school and be ready for natural disasters. No, no, no. That's wrong. Look: that huge hump in the middle already have girls in school. So if you are unsure, go for the "the majority already have this," like electricity and girls in school, these kinds of things. They're only rules of thumb, so of course they don't apply to everything, but this is how you can generalize.
15:25
Let's look at the last one. If something, yes, this is a good one, sharks are dangerous. No — well, yes, but they are not so important in the global statistics, that is what I'm saying. I actually, I'm very afraid of sharks. So as soon as I see a question about things I'm afraid of, which might be earthquakes, other religions, maybe I'm afraid of terrorists or sharks, anything that makes me feel, assume you're going to exaggerate the problem. That's a rule of thumb. Of course there are dangerous things that are also great. Sharks kill very, very few. That's how you should think.
16:03
With these four rules of thumb, you could probably answer better than the chimps, because the chimps cannot do this. They cannot generalize these kinds of rules. And hopefully we can turn your world around and we're going to beat the chimps. Okay? (Applause) That's a systematic approach.
16:32
Now the question, is this important? Yeah, it's important to understand poverty, extreme poverty and how to fight it, and how to bring girls in school. When we realize that actually it's succeeding, we can understand it. But is it important for everyone else who cares about the rich end of this scale? I would say yes, extremely important, for the same reason. If you have a fact-based worldview of today, you might have a chance to understand what's coming next in the future.
17:01
We're going back to these two humps in 1975. That's when I was born, and I selected the West. That's the current EU countries and North America. Let's now see how the rest and the West compares in terms of how rich you are. These are the people who can afford to fly abroad with an airplane for a vacation. In 1975, only 30 percent of them lived outside EU and North America. But this has changed, okay? So first, let's look at the change up till today, 2014. Today it's 50/50. The Western domination is over, as of today. That's nice. So what's going to happen next? Do you see the big hump? Did you see how it moved? I did a little experiment. I went to the IMF, International Monetary Fund, website. They have a forecast for the next five years of GDP per capita. So I can use that to go five years into the future, assuming the income inequality of each country is the same. I did that, but I went even further. I used those five years for the next 20 years with the same speed, just as an experiment what might actually happen. Let's move into the future. In 2020, it's 57 percent in the rest. In 2025, 63 percent. 2030, 68. And in 2035, the West is outnumbered in the rich consumer market. These are just projections of GDP per capita into the future. Seventy-three percent of the rich consumers are going to live outside North America and Europe. So yes, I think it's a good idea for a company to use this certificate to make sure to make fact- based decisions in the future.
18:50
Thank you very much. (Applause)
18:59
Bruno Giussani: Hans and Ola Rosling![/quoteem]

ARBERIAONLINE

Pabarazia ekonomike dëmton shoqëritë

Pabarazia ekonomike dëmton shoqëritë

Re: Pabarazia ekonomike dëmton shoqëritë

Re: Pabarazia ekonomike dëmton shoqëritë

Re: Pabarazia ekonomike dëmton shoqëritë

Re: Pabarazia ekonomike dëmton shoqëritë