ARBERIAONLINE

Posted: **Thu Feb 18, 2010 1:06 pm**

Turpi dhe faji - Sistemi i të drejtave të njeriut të Kombeve të Bashkuara

Pamje simbolike. Filipinase të torturuara nga policia. Pavarësisht mbështetjes së gjerë që gjen Marrëveshja Ndërkombëtare për të Drejtat e Njeriut mes pretendimit dhe realitetit ekziston një kontrast i madh. Instrumentat e krijuara nga OKB-ja nuk kanë efekt.

Deri sa Deklarata e Përgjithshme e të Drejtave të Njeriut u shndërrua në një marrëveshje të detyrueshme me karakterin e së drejtës ndërkombëtare kaluan shumë vjet. Lufta e Ftohtë mes Lindjes dhe Perëndimit si dhe situata e interesave të ndryshme mes vendeve të industrializuara nga njëra anë dhe vendeve në zhvillim nga ana tjetër, bllokuan vendosjen e unanimitetit brenda bashkësisë ndërkombëtare lidhur me këtë temë të rëndësishme. Në vitin 1966 u arrit suksesi me Paktin Civil për të drejtat qytetare dhe politike, si dhe me Paktin Social mbi të drejtat ekonomike, sociale dhe kulturore. Por derisa këto pakte u ratifikuan nga një numër i mjaftueshëm shtetesh kaluan 10 vjet.

Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara

Shtetet duhet të raportojnë për gjendjen e të drejtave të njeriut në vend
Ndërkaq janë gjithsej 13 marrëveshje për të drejtat e njeriut të OKB-së, të cilat verifikohen në zbatimin e tyre nga organet e marrëveshjeve me ndihmën e të ashtuquaturave procese të raportimit të shteteve. Çdo 3 deri në 5 vjet shtetet, që kanë nënshkruar marrëveshjen duhet të raportojnë mbi politikën kombëtare të të drejtave të njeriut. Në këtë kontekst ndër të tjera ato duhet të paraqesin se çfarë kanë bërë konkretisht për shmangien e çdo forme të diskriminimit racor, apo të diskriminimit gjinor. Edhe për kontributin e tyre në zbatimin e të drejtave politike dhe civile, apo atyre ekonomike, sociale e kulturore të njeriut ato duhet të raportojnë, konform marrëveshjeve përkatëse, të cilat i kanë nënshkruar këto shtete.

Në dialog me qeveritë raportet e shteteve verifikohen dhe bashkë me rezultatet përfundimtare ato publikohen. Pikërisht këtu ekziston edhe shansi për përmirësimin e gjendjes: kritika publike duhet të verë në lëvizje qeverinë e vendit përkatës: parimi i "shame and blame" (Parimi i turpit dhe fajit) është praktikisht e vetmja mundësi e efikasitetit të këtyre komisioneve. Por kundrejt disa shteteve ky efekt është thuajse zero, sepse në to për mungesë të vullnetit politik, apo të neglizhimeve raporti nuk dorëzohet fare, ose dorëzohet me vonesë.

Vetëkritika e rezervuar në këto raporte nuk është aspak në dobi të këtyre shteteve. Nëse organizatat e angazhuara jo-qeveritare përpilojnë një raport të vetin, si të thuash jo zyrtar, atëherë komisionit i paraqiten informacione shtesë kritike sa i përket bilancit të të drejtave të njeriut në vendin përkatës.

Edhe individë të veçantë mund t´u drejtohen këtyre komisioneve, nëse ata ndjejnë që u cënohen të drejtat e tyre. Kusht është megjithatë, që ato më parë t´i kenë ezauruar të gjitha instancat kombëtare të drejtësisë. Në fakt Konventa për të Drejtat e Fëmijëve dhe Pakti Social deri tani nuk e kanë të përfshirë procedimin për rastet individuale. Megjithatë këtej e tutje kjo pritet të ndryshojë.

Procedura e re verifikimit periodik

Sudani, ka si detyrë të përpilojnë instrumenta të rinj të të drejtave të njeriut
Këshilli i të Drejtave të Njeriut dhe 34 raportuesit e posaçëm të tij mbi temat si torturat, apo shtete të veçanta si Sudani, kanë si detyrë shtesë të përpilojnë instrumenta të rinj të të drejtave të njeriut dhe të vëzhgojnë gjendjen e të drejtave të njeriut në mbarë botën. Një nga ndryshimet vendimtare në këtë forum është aplikimi i procedurës mbarëbotërore të verifikimit periodik. Të gjitha shtetet e OKB-së në të ardhmen duhet të paraqesin rregullisht hapur situatën e përgjithshme të të drejtave të njeriut në vendin e tyre. Kriteret e verifikimit janë ndër të tjera Karta e OKB-së, "Deklarata e Përgjithshme e të Drejtave të Njeriut" dhe Marrëveshja e të Drejtave të Njeriut e ratifikuar nga secili vend. Me këtë procedurë lidhen shpresa të mëdha në mbarë globin.

Posted: **Thu Feb 18, 2010 1:13 pm**

Shpresa e fundit Strasburgu - Përse gjithnjë e më tepër rusë ankohen në Gjykatën e Lartë Evropiane

Gjykata e lartë evropiane për të drejtat e njeriut në Strasburg Te gjithë njerëzit janë të barabartë para ligjit, thuhet në Nenin 7 të Deklaratës Universale për të drejtat e njeriut: një e drejtë për të cilën gjithnjë e më tepër rusë drejtohen në Gjykatën e Lartë Evropiane

Vlerësohet se çdo e katërta ankesë në Gjykatën e Lartë Evropiane për të drejtat e njeriut është nga Rusia. Për një kohë të gjatë ishin para së gjithash ankesa të viktimave të luftës në Kaukazin Verior, të cilat kërkonin mbrojtje kundër arbitraritetit shtetëror. Për dallim sot janë më tepër aktivistë për mbrojtjen e të drejtave të njeriut, politikanë dhe avokatë. Në Strasburg është ankuar edhe avokati i Grupit të Helsinkit në Moskë, Igor Fedotov, kundër kërcënimeve nga ana e organeve të sigurimit. Në vitin 2005 atij iu njoh e drejta. Prej atëherë ai përfaqëson gjithnjë e më shumë qytetarë të tjerë rusë në Strasburg. Sipas tij gjendja e të drejtave të njeriut në Rusi është katastrofale.

"Zyra jonë është një lloj rezervuari për ankesat nga të gjitha anët e Rusisë. Kur lexojmë letrat, që na vijnë, atëherë konkludojmë se njerëzit në Rusi kanë gjithnjë e më pak mundësi, që të drejtat e tyre t'i mbrojnë në vend. Eshtë e qartë se qeveritarët nuk lodhen kurrë duke shfrytëzuar të gjitha tribunat për të deklaruar se po bëhet gjithçka për mbrojtjen e të drejtave të njeriut. Por unë mund ta dëshmoj se nuk është kështu. Unë jam duke regjistruar një trend krejt tjetër: mundësitë për qytetarët tanë për të mbojtur të drejtat e tyre janë gjithnjë e më të pakëta".

Aktualisht Igor Fedotov është duke u marrë me një grumbull ankesash të pensionistëve. Një prej tyre është Galina Keminova. Ka gjashtë vjet, që ajo lufton për pensionin e saj. Në vitin 2002 në Rusi pat hyrë në fuqi ligji, i cili u premtonte një shtesë të pensionit të gjithë atyre punëtorëve, që kanë punuar në kushte të dëmshme për shëndetin. Tek kjo shtresë bënte pjesë edhe Galina Keminova, por Enti Pensional nuk i njohi asaj këtë të drejtë. Tek pas tre vitesh e gjysëm ajo arrin të fitojë procesin në gjykatë, por gëzimi i saj nuk do të zgjaste shumë:

"Aty e fitova pensionin tim por menjëherë m´u tha se duhet të vërtetohet edhe diçka. Unë e di se vendimet e gjykatës nuk guxojnë të shpallen thjesht të pavlefshme. Megjithatë mua më njoftuan, se për shkak të disa rrethanave të reja pensioni im duhet të rillogaritej. Unë i jam drejtuar sërish gjykatës, ku më kanë shetitur nga dera në derë, derisa një nëpunëse më tha: këto dokumente, që ke, mund t'i hedhësh menjëherë në koshin e plehërave".

Vetëm në rajonin e Moskës janë rreth 17 000 pensionistë, të cilët kanë punuar në kushte të dëmshme për shëndetin. Çdo i dhjeti prej tyre ka arritur të sigurojë shtesën e premtuar nga shteti. Dhe kjo shtesë do të thotë shumë për të moshuarit rusë. Një pension mesatar në Rusi është 4500 rubla përkatësisht 124 euro. Ata që kanë fituar të drejtën e shtesës marrin rreth 200 euro.

Në këtë mënyrë përderisa drejtësia ruse nuk është në gjendje, apo nuk ka vullnetin e duhur, që të mbrojë qytetarët nga arbitrariteti i autoriteteve Gjykata e Lartë Evropiane për të drejtat e njeriut mbetet shpresa e tyre e fundit.

Posted: **Thu Feb 18, 2010 1:25 pm**

Guantanamao nuk është problem vetëm amerikan

Pamje nga Guantanamo Pesë organizata ndërkombëtare për mbrojtjen e të drejtave të njeriut u drejtuan një apel të përbashkët qeverive të Evropës që të pranojnë të burgosuritë e kampit amerikan në Guantanamo të Kubës.

Ndaj 50 të burgosurëve që po mbahen në Guantanamo parashikohet që autoritetet amerikane nuk do të ngrejnë aktpadi. Prandaj aktivistët për mbrojtjen e të drejtave të njeriut u drejtuan një apel të përbashkët qeverive të Evropës që t'i pranojnë këta të burgosur duke arsyetuar se të prekurit nuk mund të kthehen në vendlindjet e tyre pasi atje nuk janë të mbrojtur nga torturat.

"Guantanamao nuk është problem vetëm amerikan, edhe Evropa është pjesë e këtij problemi", thotë Daniel Gorevan nga zyra londineze e Amnesty International. Dhe ai numëron argumentat pse është kështu: "Ata kanë marrë në pyetje bashkëkombasit e tyre. Ata i kanë lënë gati të kalben nëpër burgje. Ata ishin të përfshirë në rrëmbimin e të burgosurve përmes shërbimit të fshehtë amerikan CIA. Ata kanë lejuar avionët ushtarakë që me të burgosur në bord të kalojnë mbi territoret e huaja në drejtim të Guantanamos".

Steve Sady, avokat nga Shtetet e Bashkuara të Anmerikës, sapo është kthyer nga Guantanamo. Ai e përjetoi atje zgjedhjen e Barak Obamës si pasues të presidentit amerikan Xhorxh Bush, i cili është përgjegjës për ngritjen e kampit në Kubë. Me burrin e ri në Shtëpinë e Bardhë ai shpreson se do të bëhet një kthesë në të mirë të të burgosurëve të pafajshëm: "Janë njerëz që kanë nënë dhe baba, vllezër dhe motra dhe fëmijë të cilët nuk i kanë parë qe sa vite. Secili prej tyre ka një histori. Dhe secili prej tyre ka vlera. Ka një të drejtë që të dëgjohet përse ndodhet në Guantanamo dhe përse nuk do të duhej të ishte atje. Dhe shpresojmë që ata një ditë do të gjejnë një vend të sigurtë strehimi".

Një kolege e Sadys Cori Crider nga Nju Jorku ka qenë po ashtu në Guantanamo. Pa sukses ajo ka provuar të pengojë ekstradimin e një klienti të saj nga Tunizia për në vendlindje pasi jeta e tij atje nuk ishte më e sigurtë:

"Nga Guantanamo ai është dërguar në Tunis dhe menjëherë është marrë nga Ministria e Brendshme. Një prej vendeve më famëkeqe ku torturohen njerëzit. Ne më vonë nga familja e tij kemi mësuar se atij i është dhënë drogë dhe është rrahur nga forcat e sigurimit. Ata e kanë kërcënuar se do t'i dhunojnë gruan dhe vajzën nëse nuk nënshkruan të gjitha çka i vendosen përpara".

Pastaj ai është dënuar me shtatë vite heqje lirie, njofton Cori Crider edhe pse kundër tij nuk mund të dëshmohej asgjë. Fat i ngjashëm mund t'i presë edhe të burgosurit e tjerë në Guantanamo. I vetmi shpëtim për ta mbetet nëse vendet evropiane janë të gatshme t'i pranojnë ata, thotë Joane Mariner nga organizata "Human Rights Watch".

Shtetet e Bashkuara të Amerikës janë të obliguara për pranimin e këtyre të burgosurëve, theksojnë në apelin e tyre të përbashkët organizatat për mbrojtjen e të drejtave të njeriut. Por edhe vendet evropiane e kanë mundësinë që t'u japin fund 'viteve të vuajtjeve' për rreth 250 të burgosurit në Guantanamo.

ARBERIAONLINE

"OKB" Marreveshjet Nderkombetare per te Drejtat e Njeriut

"OKB" Marreveshjet Nderkombetare per te Drejtat e Njeriut

Re: "OKB" Marreveshjet Nderkombetare per te Drejtat e Njeriut

Re: "OKB" Marreveshjet Nderkombetare per te Drejtat e Njeriut