Arvanitet

[Arbëri]

HEROI I GJALLE I LUFTES II BOTERORE NE GREQI MANOLIS GLEZIOS U CJERR MASKEN POLITIKANEVE GREKE.

Video :



Published on Jan 17, 2013
Heroi i Luftes se Dyte Boterore Manolis Glezos deklaroi ne Parlamentin grek per Ministrin e Arsimit dhe deputetet: Jeni Arvanitas!

[Mallakastrioti]

Dale nga dale po e thone vet qe jane me rrenje Arberore-Shqiptare. Ne Parlamentin grek deputeti Manolis Glezos ben nje deklarate te forte jo vetem karshi Ministrit te Arsimit, duke i kujtuar qe ai ka prejardhje Arvanitase (dhe jo greke), por shkone me tej duke deklaruar qe prej 38 deputeteve, 13 prej tyre kane rrenje Arberore!

[Arbëri]

Drama e një shqiptaro-greku, tregim i jetuar nga Athina
Unë Veseli dhe Vasili



Tregim i jetuar nga Athina: Drama e një shqiptaro-greku që ka ndërruar emrin për të mbijetuar në Greqi dhe tani kërkon të vijë në Shqipëri për të gëzuar emrin e vërtetë

Pas shumë peripecish të ankthshme në Athinë, fillova punën. Banoja në Platine Vathi, në një hotel të vjetër, por me një emër të bukur “ Orea Thesalia “ …. Po afroheshin Krishlindjet . Të dielën shkova në lagjen Anoilisja, ku banonte një kushërira ime familjarisht. Aty nga ora dhjetë dolëm me kushërirën për të psonisur në “Laiqi”. Ishte ky një pazar me mjaft interes për qetetarët. Zhivllohej një herë në javë në çdo lagje. Bllokohej një hapësirë rrugësh për qarkullimin e automjeteve dhe vërshonin aty bashkë me mëngjesin tërë llojet e mallrave me një çmim më të ulët se mallrat e dyqaneve. Pasi mbushëm një karrocë dore me ushqimet që duheshin për të gjithë javën ,shkuam te një banak i improvizuar mbi të cilin ekspozoheshin gjithfarë lulesh të freskëta. Kushërira do blinte një tufë lulesh për pronaren e shtëpisë ku ishte strehuar, e cila kishte ditëlindjen. Në mes të luleve qëndronte i gatshëm për të shërbyer një burrë i shëndetshëm rreth të gjashtëdhjetave. Ndërsa bisedonim me kushërirën për zgjedhjen e luleve, shitësi na foli shqip:
-Urdhëroni patriote, me se mund t’ju shërbej?
-Shqiptar qenkeni? E pyeta disi i befasuar.
-Po , shqiptare jam, të shkretën ,çish të jem?, – u përgjigj në dialektin çam.
-Tuajat janë lulet?
-Të miat.
-Bravo, sa mirë qenkeni rregulluar kaq shpejt?!. i thashë kureshtar.
-Jo errmi, nuk jam refugjat, jam vendas, domethënë shqiptaro-grek.
-Po si e paske ruajtur gjuhën kaq mirë?
-E kemi ruajtur ne të moshuarit, ..të rinjtë e flasin përzier.
- Si quheni?
- Vasil…
- Ç’ne Vasil? – këmbëngula.
Ai qeshi dhe ma shpjegoi:
Kur çamët u larguan me dhunë pas luftës së dytë botërore, ne nuk mundëm të largoheshim dot. Kështu erdhi puna. Grekët na kërkuan ose të ndërronim emrat dhe të jetonim të qetë, ose të largoheshim në Turqi: Pleqtë vendosën të qëndronim. Nuk kishim mundësi të merrnim udhëtime nëpër botë. Kështu unë kalova nga “Vesel” në “Vasil” . Tashti jam larguar nga vendlindja. Jetoj nja dyzet kilometër larg Athinës. Kam shtëpinë time dhe një serë, ku i prodhoj vetë lulet.Kam edhe një kamjonçinë që i sjell nëpër tregje. Pa çish të bënim errmi? Duhet jetuar e shkreta jetë , – tha si për t’u shfajësuar. Ngaqë kisha takuar shumë refugjatë shqiptarë , të cilët, për t’u pranuar në punë, e kishin ndërruar emrin mysliman, por që i mundonte ankthi i atij veprimi , e pyeta Vasilin : Më thuaj të vërtetën, nuk ndien ndonjëfarë frike kur kujton emrin tënd të vërtetë që të kanë vënë prindërit?
-Mbase ke parë nëpër disa zyra se si punonjësit mbajnë të varur në grykë një tabelë të shndritshme, ku shkruhet emri i tyre? – më pyeti. Unë e aprovova me kokë, kurse ai vazhdoi: Sa herë më shkon mendja te emri i vënë nga gjyshi, më duket sikur në qafë kam të varur një tabelë si ajo që të thashë, ku shkruhet : “Ky njeri ka ndërruar emrin”!. Ee…….çish të bësh, kështu na ra jeta dhe duhet ta jetojmë vëlla!
Sinqeriteti i tij më dha kënaqësi të veçantë. Në të gjitha fjalët që thoshte ishte i saktë . Urrejtjen e “afendikojve” grekë ndaj emrave myslimanë të shqiptarëve, e kisha provuar vetë kur fillova për herë të parë punë si shitës në Agoria, në qendër të Athinës, ndonëse rastësisht kisha një përparësi, të cilën e dija përpara se të shkoja në Athinë : nga gjysma e parë e shekullit të njëzetë në Greqi kishin jetuar dy poetë me famë popullore: Sucos dhe Suris. Ishin bejtexhinj të njohur, si Selim Hasani ynë, nga Brataj i Vlorës. Në fabrikën ku kisha nisur punë si saldator dhe tezgjaist, megjithqë brenda muajit kisha krijuar miqësi me bashkëpunëtorët e mi, kur u tregova edhe mbiemrin “Sulejmani”, më rrethoi një mjergull e ftohtë, sikur në mes tyre të ishte futur bash Sulltan Sulejmani. Kështu mbiemrin që shkonte në ”ekstrem” nuk ma përmendnin fare , ndërsa emrin ma rregulluan me atë të Suriut poet, me të cilin ishte emërtuar edhe një rrugë në periferi të Athinës.. Gjatë një jete tepër të lëvizshme nepër kantjeret e atdheut, më kishte rënë rasti të punoja me çekët, rusët, polakët, por tek askush nuk kam gjetur bezdinë, apo të keqen e emrit, ndryshe te të tjerët, siç ndodhte me grekët! Nuk e kuptoj çfarë e mundon këtë popull të lashtë!! Duke i njohur nga afër , përreth një viti e gjysmë, nuk kisha vënë re ndonjë epërsi, përkundrazi, në masën e gjerë ndihej lehtë mediokriteti në kulturën e përgjithshme…Bashkëpunëtorët e mi çuditeshin se si unë “allvanosi” njihja Kazanzaqin, Ricosin, historinë e njerëzve të mëdhenj të antikitetit, apo edhe tragjedinë e Niko Bellojanit…
Në kohën kur po ndaheshim me Vasilin, ai më përqafoi dhe më tha:
Më beso vëlla, jam në hall. Tashti që Shqipëria ka ecur përpara dhe është bërë mirë, ndërsa Greqia po ikën poshtë e më poshtë, nuk do ishte keq të vija atje për punë, të bëja dy sera me lule … Mund të ndodhë që unë Vasili , të kërkoj atje emrin tim Vesel. Kush ja din kësaj bote se sa ndryshon, ore vëlla! Dhe ia dha të qeshurit me gjithë zemër.Vetëtimthi pashë një lot t’i shkiste vjedhurazi deri poshtë, gjersa u ndal te mjekra…dhe u duk se ngriu.
Nga Siri S. , shkrimtar
http://www.nacionalalbania.al/2013/02/d ... ga-athina/

[Arbëri]

Zeri i Shqiperise i arvanitit te madh dhe te vrare nga "greket" Anastas Kulluri
Nderkohe qe greket kane paguar libra per te "vertetuar" qe shqiptaret nuk kishin ndergjegje kombetare para lidhjes se Prizerenit ,arvanitet botonin Zeri i Shqiperise .
A.Xhafaj.


by ellines-albanoi .

[CERMENIKASI]

Vërtet në Greqi mund të ketë 3 milion arvanitas, ose grekë me gjak shqiptari. Por memorandumi që sot quhet ‘Megaliidea’ e ka hartuar një grek me gjak shqiptari, me emrin Joanis Koletis; Në 1914 Autonominë e Vorioepirit e shpalli një grek me gjak shqiptari me mbiemrin Zografos; Jugun e Shqipërisë në 1914 e shkatërroi një gjeneral grek me gjak shqiptari, me emrin Spiro Milo, të cilit OMONIA sot kërkon t’i ngrejë edhe një monument në Himarë

KOCO DANAJ

O Zot sa e idhët me e lexue!!

[bardus]

Drammatica lettera inviata dagli arvaniti. Atene, 14 marzo2013

Nje leter dramatike e derguar nga arvanitet.Athine,14 Mars 2013


I dashur vella Vincenzino,

Jetojmë në një gjendje frike, ne duhet të mos deklarojmë se ne jemi me origjinë shqiptare, edhe pse ne jetojmë këtu për më shumë se shtatëqind vjet. Te thuash se je Arvanit e te mundesh te flasesh gjuhën e etërve tanë te ruajtur deri ne ditet tona, mund të jetë një nga krimet më monstruoze. Qeveria greke adopton sistemin e vjeter diktatorial dhe ne bashkëpunim me "grushtin të hekurt", forcat speciale, ne te cilat nuk ka arvanite, nxit terror në mesin e popullsive tona. Ne jemi më shumë se 2 milionë e gjysmë arbereshe (në kete mënyrë të doja të të quhen shqiptarët e Greqise) për fat të keq vetëm 400 000 kanë kurajon të flasin gjuhen në shtëpi, ndoshta jane trashëgimtarët e vertete te Bocarit. Shumica e folësve janë të vendosur në rajonet e Atikës, Epiri (Cameria) dhe Traki. Kush guxon të flasin gjuhën tonë, të cilën grekët e quajnë "mut" dënohet publikisht. Ne jemi të identifikuar nga qeveria greke si arvaniti παλιοαρβανιτες, κολοβλαχοι, emrat që nuk duhet të jepet edhe për qentë.

Është e vështirë për të shpjeguar atë që po ndodh në vendin tonë, dashure Vella Vincenzino, por kjo sigurisht nuk është dicka e mire dhe unë nuk e kuptoj pse Evropa rri duarkryq.. Shërbimet policore dhe sekrete (bourikiri), gjithmonë bllokojne të gjitha nismat tona kulturore, teatrore, muzikore, me synimin për të hequr qafe keto metoda te etnisë sonë.

Shih, Vella Vincenzino, çfarë ndodh në Athinë dhe në Himarë, me çnjerëzi kërkojnë "Hellenizojne" çdo shqiptar, per te futur "pastertine greke". Pse valle Komuniteti Europian nuk ndërhyn? Megjithatë, ne besojmë se deputetët europiane e dine se si po trajtohemi. Pse duhet të besojmë në një Evropë të civilizuar, kur ne jemi të tallur dhe grabitur nga identiteti jonë kulturor, gjuha dhe gjithë cka kemi trashëguar nga etërit tanë? Pse të trajtohemi në këtë mënyrë, duke qene qytetarë te ashtuquajtures Evrope te qyteteruar?

Ju lutem i dashur vella Vincenzino, ju qe keni fatin e mirë për të jetuar në një nga vendet më të qytetëruara në botë, perhape fjalen per fatkeqesine tone në tokën greke. Ta kerkoj kete për hir te lidhjes se gjakut qe na bashkon: na Jemi arberjsht.
----------------------
Drammatica lettera inviata dagli arvaniti. Atene, 14 marzo2013

(di Vincenzino Ducas Angeli Vaccaro)

Pubblico una drammatica lettera inviatami da alcuni amici arvaniti riguardo la anacronistica presa di posizione del governo greco nei confronti delle popolazioni di lingua albanese, nei territori dell’Attica, dell’Epiro, ( Himara) e della Tracia. Sono stato pregato di non svelare l’identità del latore, in quanto possibile perseguitato dalla polizia e dai servizi segreti greci. Sarà, invece, mio precipuo compito rendere nota questa triste verità ai politici italiani ed europei e all’intera opinione pubblica.

I dashr vella Vincenzino,

Viviamo in uno stato di totale paura, dobbiamo evitare di dichiarare che siamo di origine albanese, eppure viviamo qui da oltre settecento anni. Dichiarare di essere arvaniti e poter parlare la lingua che i nostri padri ci hanno tramandato può risultare come uno dei più efferati delitti. Il governo Greco adotta vecchi sistemi di stampo dittatoriale e con la collaborazione degli “iron fist”, forze speciali, fra le quali non militano arvaniti, incute terrore fra le nostre popolazioni. Siamo oltre 2 milioni e mezzo di arbereshe ( così amano definirsi gli albanesi di Grecia) purtroppo solo 400 mila hanno il coraggio di parlarlo nelle case, forse sono davvero gli eredi di Boçari. La maggior parte dei parlanti si trovano nelle regioni dell’Attica, dell’Epiro ( Ciamuria) e della Tracia. Chi osa parlare la nostra lingua, che i greci definiscono “di merda” viene pubblicamente castigato. Veniamo identificati dal governo greco come Arvaniti παλιοαρβανιτες, κολοβλαχοι, appellativi che non dovrebbero essere dati nemmeno ai cani.

E difficile da spiegare cosa succede nel nostro paese, i dashure vella (amato fratello) Vincenzino, ma certo non è bello e non capisco perché l’Europa stia ferma con le mani in mano.. La polizia e i servizi secreti (bourikiri) bloccano sempre ogni nostra iniziativa culturale, teatrale, musicale, con l’intento di far sparire con questi metodi la nostra etnia.

Vedi , vella Vincenzino, che succede in Atene e in Himara con disumanità cercano “ellenizzare” ogni albanesità accennando alla “purezza greca”. Come mai la Comunità Europea non interviene? Eppure noi crediamo che gli Europarlamentari sappiano come veniamo trattati. Perché dovremmo credere in una Europa civile quando veniamo derisi e derubati della nostra identità culturale, della nostra lingua e di tutto ciò che abbiamo ereditato dai nostri padri? Perché essere trattati in questo modo essendo anche noi cittadini della così detta Europa Civile?

Ti prego, i dashur vella Vincenzino, tu che hai la fortuna di vivere in uno dei paesi più civili al mondo, sii portavoce della nostra sciagura in terra greca. Te lo chiedo per il legame di sangue che ci accomuna: na jemi arberjsht




http://albanesiditalia.altervista.org/d ... marzo2013/

http://www.facebook.com/vincenzino.d.vaccaro

[Mallakastrioti]

"Maratona viti 1870,dite e hene 11 prill.. Ne oren 5.45 te mengjesit, nje grup i organizuar turistesh i udhehequr prej lord Muncaster u nis prej Athines hipur ne dy karroca, ne te cilat hipen edhe kater ushtare te cilet ishin shoqerues dhene prej qeverise greke. Prej grupit benin pjese kater burra anglez, dy gra, nje vajze gjashte vjeçe, nje italian i shoqeruar prej nje sherbetori dhe nje shoqeruesi grek...Prej bllokut te shenime te lord Muncaster kuptojme qe grupi i turisteve arriti ne Soros ne oren 11 te mengjesit ku edhe ben nje piknik.. Ne oren 2.30 te mbasdites grupi riniset per udhen e kthimit drejt Athines. Ne oren 4.30, kur karrocat arrijne ne nje kthese rruge, prej nje pylli u degjuan krisma armesh dhe pak me vone grupi u mor peng prej "Arvanitakeve", nje bande e degjuar banditesh. Shume shpejt situata kaloi jashte kontrollit. Banditet lejuan te shkonin grate dhe lord Muncaster, te cilit i thane te çonte si mesazh per autoritetet qe banda kerkonte shperblim (para) qe te leshonte pengjet.. Banda kerkoi edhe amnisti, qe qeveria greke nuk e mori parasysh, pasi jo kushtetuese. ushtare te ushtrise greke sulmuan banditet te cilet iken drejt veriut, ne drejtim te Dilesit, me shprese te arrinin kufirin me Turqine. Pergjate ikjes se tyre banditet vrane gjithe pengjet te cilet nuk mbanin hapin. Ne mengjes te se premtes se dates 22 prill lord Muncaster mesoi qe anglezet dhe italiani ishin vrare. Shtate pjesetare te bandes "Arvanitaki" u vrane dhe kokat e tyre u ekspozuan ne qender te Athines ku u pane prej nje turme te madhe njerezish sikurse prej lord Muncaster" (Shkeputur prej "Beteja e Maratones" me autor P. Krentz. f, 135-136)
---
Foto:Banda "Arvanitaki " e cila u krijua prej vellezerve Arvanitaki dhe Spano

[Prespar]

http://greece.greekreporter.com/2013/03 ... ek-heroes/





very shameful ..........





Tragic End of 1821′s Greek Heroes





The Greek War of Independence commenced in 1821 and waged until 1832 when
the Greek free state was finally established under the blessings and the
needs of the then powerful allies of the Greek revolutionaries, the
British, the French and the Russian. The national day celebrated on
March 25th pays tribute to all men, women and children who lost their
lives for the dream of a sovereign free country, and especially to the
heroes of the Greek Revolution that risked their lives for freedom from
the Ottoman Empire. But as always, there are black pages in every
history book of the world, and Greece’s were not an exception. Although
it goes mostly unnoticed, the fact is that many Greek captains of the
Revolution were sent to jail during and after the war against the
Ottomans. Others were pushed aside by the newly formed state as too
dangerous for the common good or too unpredictable for the reigning
forces.

Here follow some of the most exemplary and tragic stories of the
Greek captains of 1821, who ended up underprivileged, captured, begging
on the streets and even dead.

NikitarasNikitas
Stamatelopoulos or Nikitaras or the Turk-eater died in September 25,
1849, totally forgotten and poor.The brave and honorable man who stood
out in the battle of Dervenakia and was told to have broken three swords
with his fury in the battlefield, was groundlessly accused of
conspiracy against King Otto and was sent to prison first in Palamidi
(along with his uncle and Revolution captain Theodoros Kolokotronis) and
then on the island of Aegina.

When the then Greek Prime Minister Ioannis Kolettis asked him to kill
a rival and former captain of the Greek Independence war, Odysseas
Androutsos, in exchange for a government position, Nikitaras refused the
offer and became angry with Kolettis. He also refused to take booty
after the victorious battle of Tripolis, a normal practice of Balkan
irregulars at the time.

Nikitaras was released from prison in 1841, but the period in jail
broke his health and he was almost blind due to diabetes problems. The
Greek state refused to grant him and his family any descent pension to
make a living, but instead allowed him to beg before a Virgin Mary
church every Friday. In 1843, when King Otto was forced to sign the
Constitution, Nikitaras was given the title of major general and an
insignificant pension. He died in 1849 in Piraeus.4.1.2

A major hero of the Greek War of Independence, Odysseas Androutsos
earned the title of Commander in Chief of the Greek forces in Roumeli,
but his glory did not last long. His intense personality and constant
conflicts with the “kalamarades” as he called the politicians and the
clergy resulted in making him suspicious of the politics followed at the
time. In spring 1822 Ioannis Kolettis accused him of betrayal and
cooperation with the Ottomans, so that Androutsos gave up his title as
Commander in Chief but never gave up his fighting against them. Seieng
through the scheming of politics, Androutsos retired in a cave, the
Black Hole, totally disappointed with the newly emerged state of the
Greeks after the independence war.

There, in his cave north of Parnassus Mountain, Androutsos’ isolation
made Kolettis and his enemies even more suspicious of his intentions
and soon he was accused of making agreements with the enemy against the
interests of the Greeks. Androutsos, however, is said to have called for
the cooperation of the Ottomans in order to take them by surprise and
fight them from the inside. The arrest of Kolokotronis made Andoutsos
even more hostile towards politicians. Then the government in 1825
assigned to Yiannis Gouras, a close lieutenant of Androutsos, with the
mission to take care of Androutsos. Androutsos finally surrendered to
the government forces and was led to an Athens prison. Karaiskakis,
another major figure of the Greek Independence war, was outraged by his
imprisonment and even attempted to rescue his fellow fighter. The
attempt failed and to cool things down Gouras asked for the government’s
help.

The trial date for Androutsos was pending now, but on June 5 at
midnight Gouras gave the order and five men including an unknown priest
entered Androutsos’ cage and killed him after hours of torture. The
lifeless body of Androutsos was then pushed off the prison tower of
Goula down to the Temple of Athena Nike of the Acropolis. Androutsos’
death was declared as a failed escape attempt.


Bouboulina was a Greek naval commander and heroine of the Greek
Revolution. Being married twice to prosperous husbands, Bouboulina
bought arms and ammunition at her own expense and brought them secretly
to the island of Spetses on her ships, to fight for the sake of her
nation. Construction of her ship Agamemnon was finished in 1820.
She bribed Turkish officials to ignore the ship’s size and it was later
one of the largest warships in the hands of Greek rebels. She also
organized her own armed troops, composed of men from Spetses. She used
most of her fortune to provide food and ammunition for the sailors and
soldiers under her command.

The people of Spetses revolted on 3 April, and later joined forces
with ships from other Greek islands. Bouboulina sailed with eight ships
to Nafplion and began a naval blockade. Later she took part in the naval
blockade and capture of Monemvasia and Pylos.

When the opposing factions erupted into the second civil war in 1824,
the Greek government arrested Bouboulina for her family connection with
now-imprisoned Kolokotronis; the government also killed her son-in-law
Panos Kolokotronis. With the order to be arrested, she was exiled back
to Spetses poor and disappointed by the new Greek reality. In 1825,
while Ibrahim Pasha of Egypt disembarked in Pylos in a final attempt to
smother the revolution, Bouboulina began preparing for new battles
despite her animosity towards the politicians. However, on May 22 of the
same year, Bouboulina would die a tragic death. Her younger son from
her first marriage fell in love with the daughter of the powerful
Koutsaios family of Spetses and the couple fled to the house of
Bouboulina’s first husband. Bouboulina and the Koutsaios soon arrives at
the house and after a long and furious dispute, Ioannis Koutsis shot
her in the head fatally. The case was closed and no-one ever put the
perpetratorson on trial.

Manto Mavrogenous was a Greek heroine of the Greek War of Independence. A rich woman,Friedel_-_Manto_Mavrogenous
who spent all her fortune on the Hellenic cause. Under her
encouragement, her European friends contributed money and guns to the
revolution. When the struggle began, she went to Mykonos, the island of
her origin, and invited the leaders there to join the revolution.

She equipped, manned and “privatized” at her own expense, two ships
with which she pursued the pirates who attacked Mykonos and other
islands of the Cyclades. She also equipped 150 men to campaign in the
Peloponnese and sent forces and financial support to Samos, when the
island was threatened by the Turks. Later, Mavrogenous sent another
corps of fifty men to Peloponnese, who took part in the Siege of
Tripolitsa and the fall of the town to the Greek rebels. She spent money
on the relief of the soldiers and their families, the preparation of a
campaign to Northern Greece and the support of several philhellenes. She
also sent a group of fifty men to reinforce Nikitaras in the Battle of
Dervenakia.

She moved to Nafplio in 1823, in order to be in the core of the
struggle, leaving her family as she was despised even by her mother
because of her choices. After her unfortunate love story with Dimitrios
Ypsilantis, Mavrogenous lived depressed for a while in Nafplion. After
Ypsilanti’s death and her political conflicts with Ioannis Kolettis, she
was exiled from Nafplio and returned to Mykonos to live in extreme
poverty. When the war ended, Greek Prime Minister Ioannis Kapodistrias
awarded her the rank of the Lieutenant General and granted her a
dwelling in Nafplio, where she moved. She left for the island of Paros
in 1840, where she died in July 1848, in oblivion and poverty.


greece.greekreporter.com/2013/03/24/tra ... ek-heroes/

[Mallakastrioti]

Mbiemra te paster (politikanesh) "grek":

"Arvanitopulos, Arvanitidis, Banjas, Bouras, Bouzalis, Gjulekas, Sgouros, Hekalis, Repushis, Gjokas, Panushi, Bukura, Barbarushi, Miho, Lafazanis, Barkas, Dendia, Kaili, Repas, Meksi, Dukas, Karypidis, Kolas, Koroveshi, Kuveli, Lapi, Manushi, Labiri, Lanis, Lasko, Nako, Çarçonis, Çokas, Curis, Xhimas, Xhavaras, Dhimas, Bezha, Çumanis, Vretos, Zhogas, Kondo, Shkondras, Makripidhis, Zisi, Panaritis,,,"

(Ka disa aty si numri 22, qe i kane vene vulen fare greqizimit! )

[erix77]

Mbiemra te paster (politikanesh) "grek":

"Arvanitopulos, Arvanitidis, Banjas, Bouras, Bouzalis, Gjulekas, Sgouros, Hekalis, Repushis, Gjokas, Panushi, Bukura, Barbarushi, Miho, Lafazanis, Barkas, Dendia, Kaili, Repas, Meksi, Dukas, Karypidis, Kolas, Koroveshi, Kuveli, Lapi, Manushi, Labiri, Lanis, Lasko, Nako, Çarçonis, Çokas, Curis, Xhimas, Xhavaras, Dhimas, Bezha, Çumanis, Vretos, Zhogas, Kondo, Shkondras, Makripidhis, Zisi, Panaritis,,,"

(Ka disa aty si numri 22, qe i kane vene vulen fare greqizimit! )

lere,lere se ai eshte grek puro 24 karat

[Arbëri]

Gjuha Shqipe e Kunduriotit e perkthyer ne greqisht

Μία επιστολή τού 1824
Një letër e 1824



Kundrioti nuk dinte greqishten .
Per me shume : http://ellines-albanoi.blogspot.com/2013/05/1824.html

[arberor]

Serbs in the Greek Revolution?

The first Serbian presence in the Greek Revolution occurred during the revolt's outbreak in Wallachia (1821). The political and military leader of the revolution, Alexandros Ypsilantis, apart from Greeks and other ethnicities, had a number of Serbian fighters under his command, known collectively as “Arvanites”.[3] Some of the notable “Arvanites” were: Captains Milenko Stoikovic, Petar Dobrniak, Chatzi Prontan Gregorievic, Mlanten Milovanovic and Archimandrite Servos,[4] head of 300 Greeks and Serbians, who was killed in the battle. All the above were the leaders of mixed units of Greeks and Serbians .[5]

https://en.wikipedia.org/wiki/Serbs,_Mo ... Revolution

[Mallakastrioti]

Arberoret e Limnit Argolidhit (LIMNES ARGOLIDAS)

[Altin Kocaqi]

[Strokulli]

[col]Nga Arbani i Poshtëm (Shqipëria e Jugut) i 12OOës-13OOës deri në 16OOën, zbriten shumë të arbëresh e vanë në viset e Greqisë jugore, andej u patnë thirrë edhe arbanìt prej presbiterash. -- Disa kësish, pas 2OO-3OO vite ndë Greqìt jugore, vanë në Italì jugore, nga 14OOta-16OOta.

Për se Republika e Shqipërisë dhe akademikët e Tiranës nuk mirren fare dhe i kanë lanë në harresë këta njerëz, përkah të kjenët e tyne, përkah fjallët dhe tradita e kultura e tyne, që ka nga 4OO deri në 8OO vite që ruhet jashtë Shqipëriet?|[/col]