Etimologjia e fjales.

[Zeus10]

Pervec kesaj, ka nje problem shume te madh besueshmerie ne tekstet greko-latine. Kopjet qe kemi ne sot, jo vetem qe jane jo me te vjetra se shekulli 10-14 Pas Krishtit, por permbajtja e tyre, nuk ka lidhje llogjike dhe kontradikton ne menyre thelbesore, me ngjarjet e provuara ne menyra te tjera alternative.
Pyetjes, pse numri i teksteve te para shekullit te 15-e, ne Bibloteken e Vatikanit, eshte me pak se gishtat e dores, ata e justifikojne me Plackitjen e Romes, me 1527, gje qe mua me duket vertet nje justifikim, per manipulimin dhe trillimin e tmershem, qe ka ndodhur ne tekstet e ""lashtesise"".
Prandaj une mendoj, qe rendja pas "informacionit", ne tekstet e "lashtesise", eshte sikur te futesh veten ne qorrsokak, dhe te rendesh pas nje historie te stisur, qe eshte krijuar per te justifikuar sundimin katoliko-ortodoks aka romano-grek, te Europes dhe eliminimin e cdo kulture tjeter ne te, duke perfshire dhe gjuhet me origjine jo-kishtare.

[Mallakastrioti]

Meqenese jemi ne temen e Camerise dhe pikerisht te lumit "Thyamis" apo "Kalama" nje hipoteze e mundshme eshte qe hidronimi "Kalama" eshte teresisht shqiptar, pasi si derivant apo rrenje e fjales eshte fjala "Qiell", ...

(Harta nga Ortelius A., 1601 dhe teksti nga libri:"A Greek and English dictionary: comprising all the words in the writings of ...
Rev. John Groves"
----
Po te kerkojme te zberthejme p.sh fjalen "QELIBAR"=I paster,,,p.sh "Uji qelibar" dhe ta ndajme ne rrokje kemi QELI-BAR, pra "ber si qielli= i paster", "Uji ber si qielli".
()

Lidhur fjales tjeter keshtuquajtur greke e lashte "KALLIROITHROS" le ti heqim sufiksin apo prapashtesen "ROS" dhe do perfitonim "KALLIROITH". Le ta ndajme ne rrokje:"KALLI-ROITH"=QIELLI-RRJETH=RRJEDH SI QIELLI, pra i paster si qielli, pasi tek e fundit ujrat e lumenjve pasqyrojne qiellin dhe ne baze te ngjyres se qiellit percaktohej qartesia apo kthjelltesia e tyre.Te njejten gje do perfitonim edhe me fjalen tjeter "KALLIROOS" , ku kemi te njejtat fjaleformuese-"kalli=qiell dhe ro=rrjedh.

Dhe po te shohim fjalen "KALLA-MA", ndoshta kemi te bejme me fjaleformimin" QIELLI-ME ARDHE"...pra "Vjen si Qielli"

---

[Orakulli]

Za kete=za ket=za kt=zakt=sakt! MALLAKASTRIOTI.

[Zeus10]

Lidhur fjales tjeter keshtuquajtur greke e lashte "KALLIROITHROS" le ti heqim sufiksin apo prapashtesen "ROS" dhe do perfitonim "KALLIROITH". Le ta ndajme ne rrokje:"KALLI-ROITH"=QIELLI-RRJETH=RRJEDH SI QIELLI, pra i paster si qielli, pasi tek e fundit ujrat e lumenjve pasqyrojne qiellin dhe ne baze te ngjyres se qiellit percaktohej qartesia apo kthjelltesia e tyre.Te njejten gje do perfitonim edhe me fjalen tjeter "KALLIROOS" , ku kemi te njejtat fjaleformuese-"kalli=qiell dhe ro=rrjedh.

Dua te sqaroj nje moment, qe mendoj se ka vend per interpretim. Megjithese KALLIROITH mund te klasifikohet lehtesisht si nje fjale e perbere greke:

KALLIROITH= KALLI(e bukur, e mire, e qarte)+ROITH(rrjedhë, rrymë)

perseri mund te themi, qe ky eshte interpretimi ne gjuhen e skolastikes, sepse te dyja fjalet kane homologet ne shqip, e para ne kuptim, kurse e dyta ne kuptim dhe grafike.
Per fjalen e pare, une mendoj qe ajo e ka huazuar kuptimin nga nje koncept shqip:

qe eshte e lerë(e lindur) njesoj si ne fjalen QELIBAR dhe ne fjalen i/e dlir

Kuptimi eshte qe gjeja e porsalindur, eshte e paster, e dlire, pa hile moralisht, e bukur.

Mendoj qe jane dhe dy mundesi te tjera por me me pak gjasa per te qene te sakta, fjala kalli(i drejte dhe i bukur si kalli) dhe kalo(qe eshte kalonjese, eshte mire, si hipur mbi kale)

Persa i perket ROITH ajo eshte fjala rrjedhe ose rryme aq e ngjashme me shqipen e sotme:



pra vete fjala mund te perkthehet thjeshte shqip: E RRJEDHSHME

[Orakulli]

Eshte "ringjallja" Shqipes se sotme.
2.gal>gall>+n'gall>ngall>ngjall. (g-eshte shume e rende dhe tentohen gjithmone te zbutet ne gjuhen Shqipe te vjetr, te re dhe ne cdo gjuhe tjeter Europiane me kete burim)
3.rroi(n)>rroj(rron)

Por, nje ringjallje e jetes eshte njekohesishr perseritje e saj dhe rjedhje e saj. Por praper c'fare shruajta une jane konceptimet tona moderne qe na pengojne te kuptojme te thjeshten e gjuheste te pareve tane. jemi , si me thane me syze moderne miopi, per te cilat kujtojme se shikojme me mire , por ne fakt na pengojne plotesiht te shikojme aq shume te dukshme ne gjuhen e tyre.Keshtu eshte bere gjuha.Nga vetem nji fjale(kod),nji fjale t'pare lindin me mijera te ngjashme qw bazoheshin tek ai kod por percaktonin me vone levizje, objekte gjitmone e me te vecante. Ndertimet e raja kishin nga gjuha me vjeter ngjashmerine e ndertimit, konceptin baze por kishte te ndryshme ne rastin e vecante te ri.
Gjuha wshtw nji unitet ( evjetra) ne ndryshueshmeri (te rejat pambarim).
Vetem nji simbol, ni simbol+ ni simbol=dy simbole(rrokje), nji simbol+nji rrokje,nji simbol+nji rrokje+nji simbol, S+s+RR,RR+RR, S+2 RR, S+2RR+S, RR+2RR=3RR,.....................
Rinia e gjuhes greke duket nga "gall+i+rroj+th(artficiale)+us", 4 cope, pak si shume per nji gjuhe te lashtw. Th-ja eshte kodik i fut kot me koti aty.

Shqipja eshte nji gjeniale qw shperthen reth nji pike:
Kah ai rron=uji
kah le rroi=nga lind jeta=uji
Nga ai rrron=uji
nero=ne rro=ne jete=uji
gjall rron=uji
kall rro=uji
kur je "kall"='gjall" je mire.
gjalleron=mire,jete, gezim, rilindje, pranvere, gjelberim...............

[faon perrovarri]

Orakull;
I ke hedh te gjitha ,cfare te duhet ne tryeze per te 'gatuar'.Kam shpresuar te tedenca jote per te dale jashte kornizes klasike te akademise europiane,dhe nuk u zhgenjeva.Bravo,bravo,bravo.
Kjo eshte arsyeja qe te kam konsideruar si bashkebisedusin kryesor ne forum.
......................................................................................................falemnderit

[Orakulli]

Perrovari,
Qyshprej çastit kur kam filluar te studjojë gjuhësinë , nuk kanë më pëlqyer akademiket që në fjalitë e para, të tilla si më poshtë:
“Gjuha përdor tinguj, karaktere të shkrimit, ose disa sisteme te tjera simbolesh për të përshkruar objekte, ngjarje, ide, ndjenja, dhe veprime. Sombolet e përdorur në ç’do gjuhë janëë arbitrare.Ffillimisht le t'shikojmw foton e nji ujku dhe analizojme fjalet e gjuheve: Kemi ujk ne Shqipe, kemi /wolf/ në anglishte, kemi 狼 lang ne gjuhën Kineze, kroatishte-vuk, rusisht-volk,turqisht-kurt, Japonisht-ookami(ukami), latinisht -lupus, e të tjera. Asnji prej atyre fjaleve te shkruara duket si pamja e “ujk”-t. Kur ato fjale fliten, asnji prej atyre fjaleve tingellon ne nji ndonji lloj menyre që të bëjë nji lidhje thelbesore që të ndelgonj pamjen e ujkut. Ç’do fjlaë tjetër , mace, qen, ari, top, ose fjalë e tjera të panumërta mund të përdoren për të ndelguar ç’farë ne qëuajmë “ujk”, por ata nuk janë “ujku”."
Duke qënë se gjuha Shqipe ka dhe Kinezçen /lango/ brënda ;gjuha kineze është shumë interesante sepse quanin edhe qënin edhe ujkun me nji emër, le te shikojme mundesine se mos vallë ka edhe zgjidhjen e kesaj te njohure ne gjuhesi si apriori.Fjala e Shqipes /lango/ ndelgonj jo ujkun, por nji qen, ose nje person që të vjen nga pas, te ndjek i bindur pergjate rrugës tënde.Shqipja ka formën e veta" “ujk” dhe “ulk”-Çame, formën më të vjetër, e cila ka lindur “lupus” dhe “vuk”,edhe..
Shqipja që fillon me thelb the flet me thelb, fillon fillimisht me pyet, "pse fjalët “ujk” të gjitha gjuhëve duhet me pas pamjen e ujkut", e të troket tek balli e të thotë:”Hej shqipfolës a e pranon këtë Apriorinë?"
Njerëzit nuk kanë vetëm zonën e shikimit të fjales në trurin e tyne. Ata kanë edhe zonën e ndigjimit të fjales, zonën e tingullimit të fjales dhe zonen e bërjes së fjalës. Ose me thanë ndryshe sipas gjuhës Shqipe që kur do me thane “perqendrohu” filozofon me shprehjen “tanë sy e veshë”.
Duke qënë një “u” e pandalshme në atë formime dhe duke dëgjuar “uuuulurimën” e “UUUUUjkut”, s'kemi nevojë me gjet gjurmët e fjalës.(http://www.wolfcountry.net/WolfSounds.html)
Po pse eshte e Shqipes, mun te pyesi ndonjeri.
Sepse ka edhe "ulurimen", "bubullimen", etj.
Vjen prej nji sound-simbolizem. “Apriori” është injoranca jonë në kuptimin e gjuhës dhe jo gjuha.
Gjuhëtarët e sotëm janë plotësisht gabim . Ata janë aq naivë për kuptimin e gjuhës sa që unë kam vite që nuk i lexoj më librat e tyre, përjashtuar Greenberg dhe Bickerton dhe deri diku Comsky. Veçoj Joseph Harold Greenberg. Për mua ai është gjeniu.

Shenim:Moreover, e cila është
me marr mbi;more=mar, e shkruara është mora;over=o vër=o bër=e përfunduar, pra , me marr të m’ba’ruar, per ma tepbër , ata kanë guximin dhe shkruajnë;

[faon perrovarri]

A mund fonologjia me ligjet e saj te na shpjegoje transformimet fonetike kuptimdhense te fjaleve;
Konispol>>>Konstandinopoje>>>>voskopoje>>>>shqiponje.
Per mua ka shume rendesi te di cfare thote shkenca e gjuhesie.Jame i bindur qe ecurine e kesaj teme e ndjekin te gjithe ata qe merren me gjuhesi dhe vecanerishte te diplomuarit ne gjuhesi ,mesuese,pedagoge,profesore,akademike,dhe amatore .Ju lutem kontriboni.Nuk eshte turpe te lutesh te mesosh.
.........................................................................................JU FALEMNDERIT

[Orakulli]

Koniz........................Konztandin..............vozk...............zkip................

[Mallakastrioti]

A manual of Greek antiquities (1897)


Author: Gardner, Percy, 1846-1937; Jevons, F. B. (Frank Byron), 1858-1936




---



"DEMET DE"



Lidhur Dhimitres si Hyjneshe Para-greke dhe pellazge kemi folur edhe me pare, por me beri pershtypje ky vizatim shkeputur prej nje Vazo, pra si eshte sjell emri i Dhimitres: "DEMETDE"

Ne se emri origjinal i kesaj hyjneshe ka qene ky, pra ai fillestar para se te adoptohej apo pervetesohej prej Grekeve (Akejve) si dhe Joneve, atehere le te kerkojme si mund te ishte shqiperuar prej para-grekeve:

"DEM-ET-DE"---" Dheu i At-it (Et/Eterit)-Dhe" =Dheu i Atit eshte perhere Dheu qe e lindi (Toka qe e lindi), pra derivanti i fjales se sotme shqipe "ATDHE" sigurisht ka nje shpjegim racional ne kete rast.
Le te marrim rastin e dyte "MEMEDHE" ne shqip:

"DEMET-DE"---"DheuMe (Mema/Meja)-Dhe"---pra prejardhja i fjales "Memedhe" edhe ne kete rast eshte po ashtu i shpjegueshem .

[Mallakastrioti]

Nuk kuptoj perse duhen marre per baze hipotezat e autoreve te shek. 19 lidhur zberthimit te mbishkrimeve ku permenden hyjni si p.sh me poshte:



Tek e fundit cila ioshte kjo priftereshe e Tempullit te Apollonit, qe permendet si nga Homeri e Apollodori? Ishte ajo qe parashikonte fatin pra interpretonte endrrat, pra ishte ajo qe shihte endrrat.

[Mallakastrioti]

Personalisht e shoh disi pa kriter kete menyre pershtatje te perkthimit qe ben autori. Fillimisht ai ka gjetur nje fjale p.sh "PIROS" nga e majta ne te djathte te shkrimit dhe mundohet ti japi nje shpjegim qe per mendimin tim eshte i gabuar. pike se pari ne se do ndiqnim llogjhiken e leximit nga e majta ne te djathte shkronjat e tjera jane koke poshte, perveç asaj "piros":



Pra le ta vendosim anasjelltas shkrimin:

[Mallakastrioti]

[Mallakastrioti]

Tragoediae septem, Volume 1
Sophocles



---

Herodotus: A sketch of the life of Herodotus. Chio. Euterpe. v. 2. Euterpe ...
Di Herodotus,William Beloe




---

Qorrsokaku sigurisht nuk mungon:



Por le te kerkojme ndonje liber ku ndeshim te pakten kete fjale te "lashte greke":




????---nje fjale kaq e lashte "greke" dhe nuk gjejme nje liber apo dokument, perveç tek Eskili te vetmin rast ?....

[Orakulli]

Gjuha Kineze për plak ka fjalën 老, e cila shqiptohet /lao/. Burimi i saj vjen nga piktogrami që tergon nje njeri plak me flokë të gjata i kerrusur në nji shkop 匕 (考). Mjafton ti shtosh nji “p” përpara dhe nji ‘g” ose “k” në fund, te tranformuaren e saj zonetikie për të arritur në njësinë e gjuhës Shqipe “plak”. Zakonisht “g” dhe “k”-të ne fund humben fonetikisht, ndersa “p” e fillimit kthehet ne nji “f’ dhe më vonë mund të humbasi si resultant i përplasjes me fundoret të fjalëve të tjera. Pra, rrënja është e thjeshtë “lao”, e cila shpjegon nji fund jetësor njerëzor dhe mund ta ballafaqojmë me nji fjalë tjetër të shqipes që kupton nji fillim jetësor njerëzor, foljen le, leu, e cila eshte njesia e tjeter e Shqipes per foljen lind.
Interesant është edhe fjala tjeter flas në gjuhën kineze e cila përfaqëson nji bashkim të dy hiroglifeve 發言, të cilat shqiptohen /fajan/. Ky koncept vjen prej 發, shqiptimi /fa/,që ka kuptimin filloj, dhe konceptit 言, e cila shqiptohet /jan/ dhe ka kuptimet: flas,fjalë, fjalim, them,shpreh. Pra, si gjuha Shqipe që me baze tek "me fol" nderton emrat dhe foljet si: f(ë)las, me fol, fjale, fjalim, ashtu edhe gjuha Kineze ka respektivisht për ato kuptime dhe pjese te të njëjtën njësi "發言, fajan, ndërton të dy kotegorite e gjuhës, emrat dhe foljet përkatëse me te njejtin kuptim me ato të Shqipes.
Disa gjuhëtarë Indo_Eiropiane mendojnë që pel- është e lidhur me ngjyrën gri, madje duke e përcaktuar si PIE e vjetër *pel, “gri”.
Ç’farë thotë mitologjia e ardhur në kohën tonë nëpërmjet librave te stërkopjuar nga autorë të panjohur?
Mitologjia thotë që Peleiades ishte gruaja e sakrifikuar e Zeusit dhe Nëna tokë, Diona ne Orakullin e Dodonës.
Dihet që Shqipja ka nji emër të saj të veçante, nuk gjëndet në asnji gjuhë tjëtr, e cila nuk rjedhohet nga mbiemri * i vjetër-. Ky emër është *plak dhe në gjininë femerore është *plaka dhe kupton nji grua në moshë të madhe *plaka.
Prej Sophocles dhe Herodotus kemi nji nxjerrje interesante. Fjala Peleiades kuptonte njekohësisht dy gjera të ndryshme në gjuhën e lashtë të banorëve të Epirit. Peliades kuptonte një pëllumb dhë nji grua të thyer, të vjetër më moshë.
Gjuha Shqipe për nji grua në moshë të madhe ka fjalën *plaka. Dhe gjuha Shqipe bën zbulimin origjinës së asaj gjuhe dhe të kuptimit të vërtetë të asaj fjale disi të përpunuar tëk librat e stërkopjuar të librarive të kishave.
Peleiades nuk ka të bëjë me ngjyrën gri, nuk ka të bëjë as me pëllumbat, por ka të bëjë me *plaka+dhé e orakullit të dodonës, Çamërisë shqipfolëse, e cila paska qene atje prej kohëve, që madje nuk mbahen mend, perderisa percaktohet me gjuhen e saj te lashte per nji autor te afereth dy mije vjeteve me pare.
Çuditërisht quhej gjuha e lashtë e banorëve të Epirit, të cilët po në këta autorë të stërkopjuar në librat e librarive të kishave, thuhet që flisnin nji gjuhë të ndryshme nga Hellenët, ku këta të fundit nuk gjënden madje as në Hartën e Herodotus. Në hartën e tij ndodhet vetëm nji emër i shkruar që nga fillimi i alpeve te verit të Itali-Zvicrës deri në bregdetin e Athinës. Ai emër është ILIRIA, banorët e së cilës i faleshin *plakedhés(gjindore), të cilen shqipja e sotme e quan "momadhe-mamadhe-mëmëdhe", ku dhé eshte njesia tjeter emër qe percakton token.

Arber, tash e ke pothuaj gati per youtube.