Etimologjia e fjales.

[Zeus10]

Nje nga sinonimet e fjales koke ne shqip, eshte KRYE. Ne emerore mashkullore e shquar ajo ben kreu, ne shumes kretë, kurse ne kallezore njejes ajo ben krenë(ndikon dhe dialekti ne transformim). Fjala:

Per-krena-re--------ka kuptim: per (te mbrojtur) koken
Fjala
Krena-r------ka kuptim: qe e mban koken lart

KRENARI f.
1. Të qenët krenar, vetia e ndjenjat e atij që është krenar; qëndrim krenar; kryelartësi. Krenari e ligjshme. Krenaria e shqiptarit. Lufton me krenari. Flet (përgjigjet) me krenari. E ruan krenarinë. E ka humbur krenarinë.
2. keq. Mendjemadhësi. Krenari e sëmurë.

_______________________________________________________________________________________________

Athina si qytet, eshte therritur ndryshe Kpavaà.



Ne """greqishten"" e vjeter, emrin tjeter i qytetit te Athines, Kpavaà ja dedikojne mbretit mitologjik te ketij qyteti Kranaos.
Une kam mendim krejt tjeter, une mendoj se emrin qyteti e mori nga hyjnesha Athina, qe therritej ndryshe dhe Kranaa(krena), per te vetmen arsye, sepse besohej qe ajo lindi nga koka e Zeusit, pas carjes qe krijoi Hefesti:

[Orakulli]

It’s true that the Latin word /Pulcher/ has no descendants in any of the Romance languages, but in Albanian it is the only term for:
1. Adjective
i bukur(=beautiful) m , feminine /e bukura/, plural /të bukur/
2. Noun
Bukuri(=beauty) m,femmine /bukuria/, plural /bukuritë/
3. Adverb
Bukur(=beautifully).
My guess is that: b>p, u>e, and the rotation of “r”.

[Patush]

Chanti "Urra" zakonishte leshohet nga grup meshkujshe ne rast fitoreje, apo ne mbledhje ushtarake.

Cila eshte mundesia qe ta kete prejardhjen nga fjala Burra?

[Orakulli]

Copyright © Cili është ai objekt në natyrë që rron nga dheu? Lind nga dheu, merr ushqimin nga dheu. . Emri i parë qe të vjen në kujtese është /Pema/ si me kryesorja e objekteve që ushqehet nga dheu. E pra, këtu e gjen bazën greqishtja e re dhe ndërton konceptin /δέντρο/. Në “dhen rron”, ku /t/ është ndaluese kodike e pjesezes së parë,mbaruese e saj. Mos harroni formen kalzuesore te gjuhes Shqipe "fjala mori dhen(ë)". Ky koncept ishte dija njerezore për pemën vetëm para 500 vjetëve.Njerëzit para zbulimeve shkencore mendonin se pema e merrte ushqimin aq të domosdoshëm vetëm nepërmjet rrënjëve nëndhe. Ata mendonin se ushqimi kryesor ishte dheu i cili bënte të mundur që pema të rronte. Vëndi ku ajo mund vetëm të lindëte dhe rronte ishte dheu. Vonë njerëzimi mësoi se pema merrte ushqim edhe nepërmjet ajrit duke thithur dioksidin e karbonit prej tij. Ndërsa Latinishtja, shumë më e vjeter se Greqishtja e re, përdor njisine "are" për te nxjerë "arbore", e cila kupton " e bërë nga ara". Kuptohet "ara" pjellore dhe “bor” ishte nji gjuhë e mëparshme nga e cila merreshin njesitë dhe ndërtoheshin njësi të reja. Dhe latinishtja njikohësisht ndërton:LABORO,OPEROR,OPERO,OPUS,OPERA,LABOR per njësite e tjera qe nuk ka lidhje me pemen, por me konceptin gjuhesor te /pune/ dhe /punoj/. Te duket pak sikur gjuha ka qënë si nji mode, e cila ndronte fjalët me fjlaë të reja kur ato vjetroheshin .Kur nuk pëlqeheshin më fjalët e vjetra, ato zëvëndesoheshin me te reja, por duke përdorur "brumin" e vjetër në nji kompozim te ri ideor, por nuk ështe ashtu. Gjuha rritej dhe ndërtimet e reja bënin te domosdoshme modifikimin e njësive me të vjetra, zevendesimin e tyre, bashkime te reja me me me shume rrokje si dhe shtimin e numrit te kodeve brenda nji njise, duke thyer keshtu dhe parmin e meparshem të gjuhës së parë natyrore, nji kod nje njësi. E gjitha kjo në funksion te rritjes se numrit te njesive por duke ruajtur parim e berjes se tyre gjitmone te ndryshuemshme nga njëra tjetra.Njesia /Dhentro/ është ndërtim me dy kodike.Njesia “pem” e Shqipes eshte ndërtim me nji kod. Qe fjala "peme" është shumë e vjetër e tregon gjuha filipineze me njesine e saj të njëjte "puno", por edhe kjo nuk lidhet direkt me "punën" e Shqipes. Po të zbatojme metodën e gjuhësisë krahasuese mbi njesiotë /arbor/ dhe /labor/, ato kanë shumë ngjashmëri symbol-fonetike midis tyre. Ngjashmëria e tyre bëhet më e fortë duke njohur tashmë lidhjet fonetike të /l/ me /r/-në, si dhe regullat fonetike të rotacionit të tyre. Duket shumë qartë transformimi në vetë Italishten, ku /arbor/ bëhet /albero/. Siç thjesht mund të kuptojme nga më lart, kemi te bëjmë me nji gjë të habitshme dhe të mistershme në këte mes. Ka diçka në këte lidhje që ne na ikën. Mënyra e të arsyetuarit sipas metodave të sotme gjuhësore nuk jep përgjigje reth kësaj. Ajo thotë vetëm që njësitë me kuptime te ndryshme nuk mund te krahasohen. A është e drejte kjo? Kur ne nuk dimë se si jane ndërtuar ato dy njisi, ose me saktë për ne ështëe ende nji mister ndërtimi i tyre, ne nuk mund te dalim me perfundimin “ato nuk mund të krahasohen”. Ajo përgjigje nuk mënjanon dot misterin reth kesaj. Misteri nuk është mister por bëhët ë etillë v thjesht nga padija jone njerezore e cila shtohet më shumë kur nxitohen të qartësojnë atë duke nxjerrë konkluzione nga nivili i dijes/padijes së sotme të gjuhësisë. Pema =/ARBOR/ALBERO/ nuk ka asnji lidhje me *punen=LABOR/LAVORARE. Lidhjen e bejne vetem idete e ardhura nga njesite "ar(e)" dhe "bo" ne kombinimin e tyre te ri ideor te bashkuar. Po shpjegoj vetem PUN-en, sepse është më kryesore se PEMA ne strukturen e gjuhës. Puna është njisi disi e ndërlikuar dhe ka ardhur nga folja me e vjeter "me bo",varacionet e saj/boi/bei/bai/ si dhe mbiemrat e saj "e bon/ e ber/". Duhet të pranojmë që “me punue” eshte njikohesisht edhe /me bo/ diçka. Ku B>p dhe O>u eshte nje transformim i qellimshem i ndertuesve te gjuhes Shqipe, dhe aspak nji shkatrrim i plote i rastesishem fonetik. "Me bo" eshte nje themel ne gjuhet Europiane, e cila ka beret e mundur rritjen gjuhësore sasiore të njësive dhe ruhet vetëm në nji gjuhë në formen e saj te vjetër, në gjuhën Shqipe.Per të argumentuar këtë mjafton vetëm të marrim në shqyrtim disa prej gjuhëve të shapllura sot si gjuhe te familjes Indeo_Europiane. Njesite e gjuhëve të reja: 1.Latino-Italian; Njësia "lavoro" ka qene laboro, b>v, e cil kupton me lan njesin "bo", si pasoje kemi edhe “labour" Sa per sqarim: ka qene "bo" e para./Ber/ eshte tranformim fonetik i "o"-se ne "e". E mbron Gegnishtja me formen e saj /bo/. Çam eshte /bi/,Tosk eshte "ber",Myzeqe /ber/,ndersa ne Geg1 dhe Geg 2 eshte "bon" dhe "ban": /bej/ dhe /bej/ kthehet ne "boj" and "baj". 2.Rusisht: работы Ndersa ne te paren "leme" /bo/-ne, tani "ra" /bo/ dhe ndaluesja "t" 3. Ne Danish,Hollandisht dhe Gjermanisht eshte e hapur fare:perkatesisht me /arbejde/; /arbeid/;/Arbeit/. 4.Ne Greqishten e re njesia /δουλειά/ ka lidhje me kuptimin “me dhane diçka te re”. Te njejtin kuptim ka edhe njesia e gjuhes Ruse /труд/. Te njitin kuptim ka dhe njesia e gjuhes Spanjolle /trabajo/. Te tre njesite kane pothuaj nji lidhje te perbashket ideore, me perjashtimin e gjuhes Spanjolle qe do te thote "me ba nje dicka te re". 5.Dhe e verteton plotesisht kete teze gjuha Irlandeze me njesine e saj :/obair/ Shikoni vetem misterinn se si ctymohet.Shikoni dhe rezen e shperndarjes se gjuhes se pare sa e madhe qe eshte. Ne kete reth te madh ,pak a shume qendra e rethit bie ne pjesen veriore te banimeve Para_Ilire. Qe andej ajo perhapet me shpejtesi pothuaj te njejte ne te gjitha drejtimet: Egjypt,Hititet-/Iliro-elenet/etrusko--romanet/-spanje-britani-nordike-paragjermanet-pararuset-indi-kine-japoni.Qendra eshte territoret e shkrimeve Vinca, ku u shpik per here te pare shkrimi. Prandal Latinishtja per fjalen dhune kishte njesine "vi", e cila duket sikur flet me shqipen e sotme "Po te erdha aty". Duhet te kete qene "mos te vi une aty", se po te "vi" , dihet se cfare do ndodhi "dhune". Duket sikur vjen edhe nga Camerishtja me "e di se cdo te bi". Kjo e fundit eshte me bindese. Edhe kjo njesi shume me e nderlikuar vjen nga njesi "be,bo,ba". E sakta e sotme eshte "e di se c'do te bej", " e di se c'kam me t'bo ". "Me bo" ndaj njeriut kupton dhune ne gjuhen Shqipe, prandaj ne Shqipe ne vend te “ç’do te bej” perdoret zevndesuesja “ç’do te punoj/ç’kam me te punue”. Shqipja i ka sinonime ato. Ndonjihere kuptimin e fshehur te ndertimit të fjalës e mbajnë jo vetem kodet e tyre, por edhe fjalitë ku ata ishin përfshirë, të cilat më vonë kishte raste kur ato ktheheshin në nji fjalë të vetme. Kjo zakonisht ndodhte ne menyre te pavallnetshme nga e folura e gjuhes se përditshme te popullit përkatës. 2008. All Rights Reserved.

[Mallakastrioti]

Mnin e Akilit knon zotit Plaku i marre...

[Orakulli]

Copyright © Thelbi i dikutimit ne lidhjet midis Shqipes, gjuhes Greke te vjetër,gjuhes Latine dhe gjuhëve m’të reja Sllave, Greqishte e re, e të tjera, duhet fillimisht të jetë dallimi koceptiv midis trashegëmisë të ardhur prej nji gjuhe të vetme te parë të perbashkët dhe huazimit, njësitë e ardhur nga gjuhët e dyta të ndryshuara në kohë nga gjuha e parë. Nëse analizojme gjuhen Shqipe me gjuhët më të reja Greke e vjetër dhe Latine dhe me gjuhet shumë më të reja Europiane, shikojme që fjalet që janë me nji orgjine te përbashket janë më shumë tepër se sa mendohet, si dhe çfarë mendohet si e huazuar prej Shqipes është një sasi shumë e vogël, ndërsa çfarë është huazuar prej saj në nji periudhe më të vonë kohore është e konsiderueshme. Për të bërë studimin më të thjeshtë është e detyrueshme fillimisht që të fusim në tabelat matricore çdo njësi të tyre pa bërë dallimin e “vjetërsisë” së gjuhëve të radhitura si të tilla prej gjuhëtarëvë të tre shekujve të fundit. Në nji moment më të vonshëm, pasi të jene analizuar gjithe njësitë dhe të jenë nxjerrë konkluzionet e asaj evidence bëhet më lehte i mundur percaktimi i moshës së vërtetë të tyre si dhe te nxjerjes në pah të njesive të gjuhës mëmë të përbashkët. Për të realizuar gjithë analizen pikësëpari nevojitet metoda. Metodat e bazuara vetem ne nji rrugë të vetme,në krahasimin cipëzor te njësive, dhe për më tepër në bazë të vetëm nji kriteri, pa ditur ensë origjinen ndërtimore të njësive, kanë çuar vetëm në dhënien e përfundimeve të gabuara. Metoda e krahasueshmerise nuk merr per bazë kryesoret ne gjuhësi, te tilla si minimendimet rrënjë të njësisve si dhe mundësine e ndërtimit të tyre në tre rugët e ndryshme, reth te cilave unë kam shkruajtur më parë në këtë forum:Sound ndërtim, figurë ndërtim, ide ndërtim, kombinacioni i tyre ndërtim. Zbatimi i krahasueshmerisë për njesitë që kanë ardhur të ndërtuara nga mënyra të ndryshme ndërtimore sëparië është pa sens llogjik, dhe ka për të metë kryesore qëllimin:pikerisht mosmarrjes parasysh te asaj që ne jemi me shume te interesuar të njohim:burimin e vërtet ndërtimor te fjalës . Sot, ne nuk jemi aspak të interesuar të njohim se cila gjuhë ka vërtet pronesinë e asaj, ose kësaj njësie, ose cila gjuhë-komb do famën e pronësisë dhe mburrjen e dhënies së kulturës së tjetrëve, por cili ka qënë mendimi i parë njerëzor që ka prodhuar atë njësi, duke realizuar në këtë mënyrë qellimin tonë kryesor , njohjen sesi të parët tanë kanë ndërtuar gjuhën. Pas kesaj, me rëndësi të dorës së dytë, ne mund të riklasifikojmë njësitë, gjuhët, ç’farëdolloj që ne do të kishim nevojë të denim. Për pasojë, do të njihnim edhe radhën e gjuhëve që janë lindur prej zbatimit të tyre, edhe duke kenaqur keshtu edhe nonsensat dhe nonsensin,interesat e vogla te kombeve të sotëm perkatës. Emrat e sotëm të perveçëm të gjuhëvë në thelb nuk kanë asnji vlerë po të marrim kënvështrimin e të panjohurës sonë. Ndërsa gjetja e te panjohurës ka një vlerë të pallogaritshme përdoruese që nga fusha e programimit të kompjuterave deri në mundësinë e ardhshme të patjes së nji gjuhe të vetme të bazuar tek gjuha e parë natyrore njerëzore. Pikërisht nga zbatimi i nji metode me dobi dhe vlerë shumë të kufizuar vjen pasoja e patjes së lartë te përqindjes së gabimit në të gjitha përfundimet e saj.Kjo shihet shumë qartë qe shumë njësi të përcaktuara deri me tani te se ashtuquajtur gjuhes meme PIE te perbashket jane tepër të gabuara. Metoda semantike eshte nje metode realtivisht shume e mire ne thelb, por me te eshte abuzuar, paragjykuar dhe fallsifikuar nga Indeo-Europianistet. Metoda semantike ka nevojë për thellim kërkimor dhe zgjerimin e shikimit mendimor të njësive. Ndersa metoda fonetike ka te metat e saj, sepse nuk mund te njohim shpejtesine e ndryshemeve fonetike qe te behet e mundur gjetja e kohes se harxhuar ne ate process, por megjithatë ajo eshte nji ndihme shume e madhe per metodën baze. Vertet prej saj ne nuk mund te japin dot nji perfrundim të saktë reth mendimit rrënjë dhe ndrsyhimit të tij ne bashkësine kodike, shkallët e ndryshimit dhe zgjatjet e tyre kohore si dhe periudën e qendrimit të pandryshuemshme te tingujve te fjalëve te folura, por pëfundimet e kalimeve fonetike mund te shërbejne si shkalle për te vajtur me shpejt tek njësia origjine nëpërmjet metodës bazë. Ndërkohë që unifikimi i gjuhëve të reja Europiane, ose më saktë ndërtimi i ri kodik i tyre, si dhe pothuaj patja vetëm e një forme të njësive të gjuhëve të shkruara te shpallura të “vjetra” prej disave, Greke dhe Latine bën të pamundur analizën e thellë t’ndryshimve fonetike brënda tyre , gjuha Shqipe është nji pasuri te dhënash ku mund të gjëndet lehtësisht se si ështe jetesuar ndryshimi tingullor, sepse eshte ende gjallë në përdorim në performancat tingullore te folura te sotme të saj. Gjuha Shqipe heq rremujën që lind nga marrja me mënd e ndryshimeve tingullore në gjuhet e “vjetra” te shkruara, te cilave u mungojne evidencat e shkalleve te njepasnjeshme te ndryshimeve fonetike, si dhe pastertimin e tymnajes fonetike teorike të gjuhëve të reja pa evidencë të varacioneve fonetike. Gjuha Shqipe eshte aq e pasur me keto sa madje eshte njisoj si shkolle e vetme e ngelur gjallë për të studjuar shkallet e njepasnjeshme te ndryshimeve fonetike per cdo tingull si dhe tek ajo gjendet e misheruar vertetimi i disa prej hipotezave teorike fonetike. Fonetika e gjuhës së gjallë Shqipe që flitet nuk është stjudjuar asnjnihere me themel. Fonetika e saj ka shumë pjesë të mistershme brënda. Sidoqofte, për ata që janë të interesuar në studimin shumëdrejtimësh të gjuhës duhet të dine që ana tingullore eshte nje nga pjeset me te bukura te saj. Ajo e bën studimin e gjuhës shumë tërheqës. Unë nuk pretendoj që kriteret që une zbatoj ne metodën time arrijnë te zhdukin gjithë gabimet ne konkluzionin perfundimtar, por ato kanë nji saktësi më t’madhe dhe nxjerrin gjithashtu edhe kusherinjte e afërt të familjes Indo_Europiane, e cila ka qënë deri më tani e ngujuar në kullën e vetmisë gjenetike. 2008. All Rights Reserved.

[Orakulli]

A)Alfabeti me i vjeter Irlandez para “d”-se ka nje “d” me pike siper, te cilen nuk mund tashkruajme ne kete faqe webi , e cila ka qene “dh”-ja.
Janete habitshme disa njesi ne Irlandisht dhe lidhjet e saj me shqipen;
Folja: (Ai) shkoi.
Më e vjetra njesi e shkruar eshte:/ċoιδ/=/çoidh/koidh/khoidh/; modern: ċuαιδ,khaidh/çaidh;me kuptimin:(ai) shkoi.
Shikoni formen e vjeter /ċoιδ/, ku fillon me nji “c” me pike siper. Eshte perkthyer si “ç”,si “kh” dhe si "k", te cilat nuk jane gje tjeter vecse shkalle te transformimeve te natyrshme fonetike te tyre.
Shikoni formen e sotme te shqipe sa e afert eshte me formen me te vjetër te Irlandishtes dhe jo me formen e re te saj, te ndryshuar foentikisht”/khaidh/çaidh/. Eshte vetem nji mister shpjegimi i pandryshueshmerise tingullore i “koi” dhe “çoi”.
Shkoi/çoi/khoidh/çoidh.
Njera ka te beje me koceptin e sotem te shqipes ne veten e trete, te njete me ate te Iralndishtes, “shkoi”, kane te perbashket /koi/, ndersa tjetra /çoi/ eshte tjeteri performance aktive e te njetit ideo-koncept, por ajo qe eshte e dukshme ,shume e paster, eshte lidhja e forte mendimore e tyre si brenda Shqipes ashtu edhe Shqip-Irlandisht.

B) Koha e "shkuar', emri i te ciles ne Shqipe vjen pikerisht nga forma e foljes me "shkue" ne te shkuaren:Une shkova, ...;Ai shkoi, e ka dhe nji folje tjeter qe percakton pak a shume te njejtin veprim:foljen "ik";Une ika, ti ike, Ai iku..........
Po te shikojme ne gjuhen Daneze cilem kemi folje per mendimin " shkoi" ne te shkuaren, kemi foljen /gik/, ndersa ne gjuhen Japoneze kemi /Ikimashita/. ne gjuhen japoneze per mendimin "iki" ne kohen e tashme kemi njesine:"iku".

Duket e habitshme, por eshte e vertete. Shikoni sa lehte bien teorite e huazimeve.
Gjuha Shqipe eshte me e vjeter se sa mendohet mund te jete e vjeter nji gjuhe e vecante.

[Arban Blandi]

Cili është meraku i tyre në fushë të etimologjisë?

Merakun e tyre për mbajtjen në errësirë të historisë të kombit shqiptar dhe të gjuhës shqipe nuk e thonë me gojën e tyre. Ata kurrë nuk kanë folur, nuk marrin pjesë vetë kurrë në konferenca shkencore dhe as në tubime politike. Për të shprehur qëndrimet e tyre për çdo çështje ata kanë Lakejtë e tyre. Për këtë ata kanë vënë në punë derdimenë të të gjitha kategorive, të cilët nuk i lidh kurrgjë me historinë e shqiptarëve dhe të gjuhës shqipe. Ja se çfarë thonë për llogari të tyre tre përfaqësues të “elitës shqiptare”, të kësaj republike bananesh, të cilëve etimologjia s’ua ka parë kurrë hajrin. Të tre këta shprehin qartë vetëm një shqetësim që etimologjia ashtu si historia nuk duhet prekur, ato duhen parë ashtu siç i kanë përcaktuar... Si mundet që politika të ngatërrohet në punë të shkencës, si mundet të shprehen për etimologjinë dy njerëz, që s’dinë se ç’është etimologjia? Përse për etimologjinë nuk del kush në Shqipëri apo në Evropë të kundërshtojë me gjuhën e etimologjisë?

[Orakulli]

Nëse do të kenë kohën dhe rastin një ditë të lexojnë diçka reth gjuhësisë , sikur edhe nji libër të vetëm, do ti këshilloja B.Topit&Te Tjerë vetëm librin e mëposhtëm :
Indo_Europian and Its Closest realtives” të autorit Joseph Harold Greenberg – 2002
Po jap një pjese të vogël të shkruar prej tij ne hyrjen e librit:
“Of course even in Indo-Europian studies, which have been carried out over two centuries by hundreds of scholars, new etmologies are still dicvored. So in sense all etymological dictionaries are forever incomplete.”

[martin3456]

Duke mar shkas nga disa postime te me pereshme, po mendoja per germat e alfabetit, dhe me ra nder mend se si mund te jene ndertuar ato. Me posht keni disa nga germat qe me shkuan ne mendje dhe mbase si me te thjeshtat per tu kuptuar.
Do deshiroja nga ju qe, te jepen ide apo ndonje studim te mar nga diku per germat dhe ta ndanim sebashku.Me duket dicka interesante dhe besoj se lidhet shume dhe me gjuhen shqipe, prandaj dhe shembujt i kame mare ne shqip.
ps: pranoj korigjime nga moderatoret nese postimi i meposhtem nuk ka dal mire.

[IMG]http://i54.tinypic.com/2u97n2v.jpg[/IMG]

[Orakulli]

Po, jane te verteta dhe aty duhet te filloja etimologjia Europiane. Origjina e alfabaeti lidhet me gjuhen Shqipe dhe studimi i anes pictogramike te saj do te shenote nji revolucion shkencor ne gjuhesine ne pergjithesi dhe ne ndryshimin e Konceptit Etimologjik ne vecanti.
Per sa i perket trupit, megjithese dyshohet ky kendveshtrim dhe prej shume arsye te tjera nuk analizohet,ka lidhje pa dyshim me gjuhen Kineze, e cila ne fakt ka me qindra rrenje te tilla.
Trupin, gjuha kineze e percakton ne te vertete me kete hiroglif:體 qe shqiptohet [ti].
Po edhe hiroglifi tjeter 身 percakton trupin, por shqiptohet [shen], kupton trupin.
Bashkimi i tyre jep perseri fjalen /trup/ ne ategjuhe.

Por cila ështe njisia e vërtete për trupin?
Sipas kënveshtrimit tim:

Sic mund të shikoni tek piktogrami i 體[ti], duket qartë ndërtimi i trupit të njeriut, ndersa tek tjetri , 身, duket vetëm nji pjese e tij dhe më shumë vizatohet nji koncept i nji trupi në ecje, që duket sikur do "zen(z>s>sh), zeje, zone, zane=kap" dike, ose dicka. Pra,unë mendoj që njisia 體[ti] eshte njisia emër për trupin(jo levizje) në gjuhën Kineze, ndërsa 身 [shen] eshte nji transformim fonetik i (zon,zan,zen>shen))/ e cila ka te beje me nji koncept lëvizës, ose shprehur me termat e gjuhes :ka te beje me ndërtimin e nji foljeje.
Si ka qënë 體 piktogram në Bronze Characters ?
Sqarojmë fillimisht që Hiroglifet e emëruara si Karaktere te Bronzit, ose quajtur ndryshe karakteret e Zhou-t, sepse ato mbulohen me se shumti gjate Dinastise Zhou, janë hiroglifet që i përkasin periudhës kohore prej vitit 1122 deri në v. 221 para Krishtit(JinWen 金文 Zhou 周 Dynasty Characters 1122 BC - 221 BC).
Piktogrami i asaj periudhe ka qënë si ne figurën më poshtë:

[Arban Blandi]

[quote2=""]"Gjon Shllaku u solli shqiptarëve Hektorin dhe Akilin, Ajaksin dhe Eneun, Antigonën dhe Kasandrën. Ai pruri flakën e madhe të pishtarit të Prometeut, shpatën çlirimtare të Paladinit të Rolandit. Ai solli në gjuhën e bukur shqipe kolosët e letërsisë botërore, figurat me të shquara të gjenisë botërore. Plot 100 mijë faqe të përkthyera nga ajka e letërsisë botërore dhe sidomos nga ajo letërsi, paraprirëse e të gjithë letërsive të tjera - letërsise antike greko-romake".

"..Nuk asht rastësi që kanga e parë e Iliadës hapet me fjalë shqipe: siç Homeri e shkroi "menin", sipas Gjon Shllakut asht vetëm shqip: mëri, mëni. Këndo, hyjneshë, mërinë e Akil Pelidit."[/quote2]

[land]

po po, por ka nje problem ketu !
qe "homeri" s'ka shkruar as dhe nje fjale te vetme. s'ka asnje prove, ca thone qe ka kenduar, por dhe kjo duket si shpikje.
jo. e di cfare?! ska asnje prove bile qe ka ekzistuar. ndoshta ka patur nje shumice "homeresh"(rapsode), po dhe ky eshte spekullim.

[land]

by the way
mos u merzit, iliada qe kemi neper duar nuk eshte origjinale, eshte nje shpikje greke e ca shekujve me pare, perpara mnise se akilit te vene perballe qindra fjale greke ustallaret e greqise, keshtu qe del i humbur me shpikje grekesh,ajo origjinalja ka humbur, nuk eshte me.
fitohet vetem duke thene qe eshte shpikje, sepse ashtu eshte.

[Zeus10]

by the way
mos u merzit, iliada qe kemi neper duar nuk eshte origjinale, eshte nje shpikje greke e ca shekujve me pare, perpara mnise se akilit te vene perballe qindra fjale greke ustallaret e greqise, keshtu qe del i humbur me shpikje grekesh,ajo origjinalja ka humbur, nuk eshte me.
fitohet vetem duke thene qe eshte shpikje, sepse ashtu eshte.

Bie dakort plotesisht me ty Land. Ajo qe zoterojme ne sot, eshte ndoshta prova e manipuluar e historise, nje prove e vone, e dyshimte dhe e njeanshme. Askush deri me sot nuk na ka provuar qe kopja pasqyron besnikerisht origjinalin dhe pse jane pikerisht obskurantistet mesjetare, transmetuesit per tek ne, te asaj kulture natyrale qe ata urrenin aq shume. Per me teper, si ka mundesi qe jane pikerisht politikanet dhe filologet e supershtetit te krishtere me emrin Europe, qe jo vetem "zgjuan" kujtimin e nje race te harruar gjate historise, por dhe krijuan nje shtet dhe nje komb per te, duke i veshur asaj gjithe lavdine e asaj kulture te lashte, e te shkelqyer sipas tyre.