MOJ SHQIPTARE KËMBËLEHTË -
Romancë franceze e vitit 1833
“Shqiptarja”
A do të bëhesh mikja ime
Moj Shqiptarja këmbëlehtë?
Eja pra në mal me mua,
Mes rrezikut në më do.
Jo, skllave s’ke pse shko (n)
Për harem të sulltanit,
Më mirë shoqe me një trim,
Ditë lirie do na vinë.
Eja pra, mikja ime,
Moj Shqiptarka këmbëlehtë,
Eja pra, në mal me mua,
Mes rrezikut në më do.
Besim të kesh tek unë,
Veç ty të dua shumë.
Me të gjithë jam gati të luftoj,
Veç eja, eja mikja ime moj!
Lamtumirë kodra, brigje,
E ti qiell përherë qeshur,
Aty në mal të rreptë,
Liria është strehur.
A do të bëhesh mikja ime, .........
................................................
Arranxhimi:
Lumturinë më në fund gjeta,
Për të, vuajta aq shumë!
Dashuri në shpirt unë kisha,
Por prapë e lumtur s’isha.
Një buzëqeshje e tim trimi,
Sa e ëmbël pamja e tij,
Kur e putha krejt u qesh,
Shpirt’i tij, vetëtimë mes resh!
