Tërmet në mitin e lashtësis greke
”Në mungesë të shkrimeve pellazge (që janë shkatërruar ndoshta nga pushtuesit Helenë), ata kanë lënë gjurmë gojore si psh: epopetë e quajtura homerike, emrat e mitologjisë së ashtuquajtur greke, toponimet, oronimet, eponimet, anthroponimet që dhe sot nuk mund të shpjegohen veçse me gjuhën e sotme shqipe.”
Kush ështe Arif Mati:
Aref Mathieu lindi më 1 mars të vitit 1938 në Kajro të Egjiptit, është historian shqiptaro-françes. Prindërit e tij kanë lindur në krahinën e Matit në Shqipëri. Ai jeton në Francë dhe punon prej vitesh me përkushtim në fushën e historisë etj. Kohët e fundit ka publikuar librin „Shqipëria, Odisea e pabesueshme e një populli parahelen“ Çfarë thot ai:
"…duhet provuar shkencërisht me anë të studimeve dhe hulumtimeve të thelluara të bazuara me argumente provuese, akte dhe fakte të pakundërshtueshme dhe analiza të drejta se shqiptarët janë me të vërtet pasardhësit e pellazgëve. Këta pellazgë të famshëm janë keqtrajtuar prej shumicës së historianëve dhe gjuhëtarëve modernë me këtë fjali lapidare: «Pellazgët, popull parahelenik, janë tretur pa lënë gjurmë». Ja gabimi fatal që ka penguar breza të tërë dijetarësh të mos shkojnë më larg në hulumtimet për këta pellazgë. Vetëm në shekullin XIX të erës sonë dhe në fillim të shekullit XX disa dijetarë filluan të studiojnë gjuhën shqipe, midis të cilëve një numër i madh gjuhëtarësh gjermanikë (gjermanë dhe austriakë si Jokli, Majeri, von Hahni, Kreçmeri dhe të tjerë jo më pak të njohur). Për fat të keq, ajatollahët e gjuhësisë moderne (dhe të asaj që pranohet prej të gjithëve) nuk i kanë marrë para sysh këto punime që dalin nga shtigjet e rrahura. Ata veç kanë pranuar (pa e studiuar me rrënjë dhe pa pasë përdorur dialektin gegë, të cilin se përfillën fare) se gjuha shqipe është gjuhë « indoeuropiane » (skaj që unë nuk e pranoj) që përbën një degë më vete në gjenealogjinë (çka nuk do të thotë patjetër « etnogjenezë ») e gjuhëve. Ja pse nuk është thelluar studimi i kësaj gjuhe (veçanërisht dialekti geg i veriut që mbetet « një fosil i gjallë »). Ky gabim i dyfishtë (Pellazgë të injoruar dhe gjuha shqipe e shtënë në dollap) bëri që gjuha shqipe të përjashtohet nga studime dhe hulumtime në kuadrin e këtij «akademizmi indoeuropian», kahja e shmangur e të cilit e ka zhytur këtë disiplinë në një qorrsokak të vërtetë… ."
Ngjarja e ditës
Ditën e martë, në datën 03 Janar 2012, në Paris u bë mbrojtja e tezës së doktoratës së historianit në Universitetin e Sorbonës, që shtrihet në krahun e majtë të lumit Sena në Kuartierin Latin. Në këtë godinë kanë kaluar emra të shquar si Marie dhe Piere Kyri (çmimi Nobel për fizikë), teollogu i famshëm Erasmo da Rotterdam, filozofi dhe shkrimtari Jean -Pol Sartre dhe shumë figura të tjera të shquara.
Teza ishte me titull: "Kërkime mbi Pellazgët, si origjinë e civilizimit grek"
Juria përbëhej nga:
Dominique Briquel, Profesor ne Universitetin Paris-Sorbon qe ishte edhe drejtuesi i temes.
Charles Guittard, Profesor ne Universitetin Paris-Nanterre (Paris X)
Guillaume Bonnet, Profesor ne Universitetin e Bourgogne (Dijon)
Pra u mblodhën tre personalitete nga tre universitete të ndryshme më me emër të Francës për këtë tezë aq interesante dhe e rëndësishme për ta. Z.Arif bëri paraqitjen e studimit të tij me një material prej 13 faqesh (afro 40 minuta). Në sallë, krahas familjareve të tij, ishin dhe studiues të gjuhës shqipe në Francë, intelektualë, studentë dhe miq shqiptarë dhe francezë, por asnjë nga ambasada jonë megjithese zotit Aliçka i ishte dërguar ftesë nga historiani. (nuk po zgjatem në këtë pikë pasi kam shkruar në një artikull tjetër për dipllomatët shqiptarë dhe nuk është vëndi të merremi me ta këtu).
Çfarë tezash hodhi Arifi
Z. Arif, duke ndjekur rrugën metodike shkencore, nëpërmjet një gjurmimi të dëshmive të autorëve antik mbi Pellazgët, shkrimet e greqis antike të Homerit, Hekate i Miletit, Helanikosi i Lesbos etj., të cilët lejojnë të nxjerrë disa perfundime si:
- grekët e lashtë nuk e njihnin "qytetrimin Miken", pasi nuk ka patur asnjë "qytetrim Miken".
- Linearin B, Ventris dhe Chadwick në mënyrë mekanike e emërtuan "mikenë" dhe gjuhën si "greqishtja e lashtë",
- antroponimet, toponimet, oronimet, teonimet, eponimet apo fjalë të tjera nuk shpjegohen me gjuhën greke,
- Qytetrimi i vetëm që ka ekzistuar para ardhjes së grekëve në Ballkan qe ay i Pellazgëve,
- Greqia, në lashtësi quhej Pellazgji dhe jo Greqi,
- Pellazgët i quajtën "barbare" se nuk flisnin greqisht, pra Pellazgët nuk ishin stërgjyshërit e grekëve,
- Pellazgët ju dhanë Helenëve një pjesë të madhe të kulturës së tyre, të institucioneve, besimin fetar, dhe një fond gjuhësor të pasur,
- Pellazgët padrejtësisht janë trajtuar nga historia moderne si një popull i zhdukur pa lënë gjurmë.
Ai, për mbrojtjen e tezës së tij, ka përdorur burime historike, kulturore, arkeologjike, antropologjike dhe mitologjike dhe nëpërmjet një analize të thelluar dhe argumentave të verifikueshme arriti në këto konkluzione. Më tej ai theksoi,
se lidhjen e gjuhës pellazgo-shqipe e ka trajtuar si rrjedhim llogjik të fakteve,
për vendosjen e kësaj lidhjeje (të gjuhës shqipe me pellazgjishten) ai nuk është influencuar nga origjina e tij shqiptare, dhe po të kishte qënë kinez, përsëri do ti kryente këto studime dhe do nxirrte të njëjtim përfundim.
Teza e tij është një studim prej 798 faqesh, ku ai ka shfrytëzuar 338 autorë. Vetëm për ta shkruar i ka kushtuar një punë e perditshme prej afro 15 orësh, për tre vjet rrjesht. Si përfundim ai rekomandon të reflektojmë mbi origjinën e Greqisë dhe të grekëve si popull, mbi historinë e tyre, mbi origjinën e kulturës dhe gjuhës së tyre. Duke studiuar autorët e lasht, mund të zbulojmë një histori tjetër, thotë ai, mjaft më komplekse të ashtuquajturës Greqi antike, e cila nuk kufizohet vetem me Helenet e pakët që erdhën aty. Nëpërmjet këtyre autorëve të lashtësisë, në fakt, mund të zbulohen kontradiktat, mospërputhjet kohore dhe manipulimet e tjera politike të sotme, ata do të na japin një këndvështrim të rinovuar të historisë së Europës.
Teza u përshëndet nga juria për seriozitetin dhe rrugën shkencore të ndjekur nga autori, mbas konsultimit, juria vendosi dhënien e titullit:
"Doktor në shkencën e historisë së antikitetit (Greqia antike) të Universitetit Paris-Sorbon".
Historiografia europiane ka ngritur një kështjellë të tërë, thjesht për qëllimet e saj politike mbi bazën e së cilës Greqia ndërtoi tezat e veta raciste. Fatkeqsia është se dhe Akademia e Shqipërisë përsëriti si papagalli teoritë e tyre dhe kur Arifi botoi librin e tij, iu hodhën përkoke duke e quajtur amator. Bile organizuan dhe maskarada në TOP Channel me Fatos Lubonjën me shokë, të cilëve u dukej vetja sikur kishin zbritur nga maja e Olimpit dhe talleshin para kamerave me kulturën dhe historinë tonë. Ja që ky "amator" tani është DOKTOR I SHKENCAVE dhe diplloma e tij është shumë më e vlefshme se sa tua mbledhish gjithë akademikëve shqiptar së bashku. Zoti Arif, e mbrojti doktoratën në këtë moshë të thyer (73 vjeҫare) jo për të marr një copë dipllomë, se në këtë moshë nuk i hyn më në punë, por ai paraqiti punën e tij të një jete aty, ai luftoi që tezat e tij të pranoheshin në formumin më të lartë akademik europian, siҫ është Universiteti i Sorbonës. Tezat e Arifit u pranuan dhe u vlersuan lart, puna e tij nuk shkoi kot, ajo është vetëm preludi i rishkrimit të historisë antike, ku populli shqiptar do zërë vëndin e tij që meriton.
Unë i përulem me respekt punës dhe personalitetit të lartë të Arif Matit, njëriut që përmbysi një mit fallco të madh, që vuri bazat e një historie të re, të historisë së vërtetë europiane.
Jazëk Akademisë shqiptare që e përfoli, jazëk dhe qeverisë shqiptare që nuk begenisi ta nderojë këtë ngjarje të madhe dhe këtë figurë të lartë të kulturës shqiptaro-franceze. Puna e Arifit do kthehet në pikë referimi, në bibliografi për gjithë shkencëtarët e botës që do merren këtej e tutje me antikitetin europian. Tezat e tij u pranuan përfundimisht në sferat akademike të Francës. Ky është dhe suksesi më i madh që kemi korur ndonjëherë në këtë fushë.
