SLLAVISHTJA NGA RRËNJAT E GJUHËS SHQIPE

[illyrianboyful]

-krava=lopa

-trava=bari

-ravnina=rravshina
(argumentimi shihë lartë)

Që të trija këto fjalë kan burim tek "rrafshi" apo rravshi, tani shtohet pytja a është fjala rravsh shqipe apo jo? Unë mendoj se po, nga rraf-sh, tokë e rrahur, e shtruar!

illyrianboyful, per fjalet e mesiperme desha te them se ,

me fjalen Bar eshte marre edhe Pokorny dhe ja se cfare tha:

''O.Ind. barhís ''sacrificial grass'' .alb. bar `grass, ' , prandaj gjuha shqipe eshte pasardhese direkte e Sanskrites.''


ndersa per fjalen lope e di qe alfabeti fenikas germen e pare e ka patur Alepa ''lopa''

prandaj nuk e di nese lidhen me "rrafshi" apo rravshi.

Me perfundimin qe solle ''rraf-sh, tokë e rrahur, e shtruar!'',besoj se ke te drejte rrah eshte edhe shteg i hapur
po per cudi arbereshet e perdorin edhe si koder.

Flm Bardus.
punimet e pokornyt jan të rëndësishme, por nuk ma merrë mendja se je i mendimit të tij, atë se gjuha shqipe është bijë e sankrishtës!? Edhe pse kan të bëjn njëra me tjetrën!
Lopa dhe bari nu ishin shënjestra e shpjegimit, t'rava, k'rava, rav'nina, rrafshina besoj se jan bija e tokës ratë = ravsh, frengjisht kemi një fjalë shumë interesante" ravain"= shpat-mali,(frengët ishin kojshi me etruskët) që afron dhe kiarton se bëhet fjalë për ramje, themi jam ratë=dmth, shtrirë=rafsh me tokë. njëkohësisht këto jan fjalë shumë të vjetra të baltosllavishtës, dhe nuk i morën nga ne, por nga gjuha e lasht e njerëzimit që ne flasim edhe në ditët tona, kuptohet, pak apo shumë ma ndryshe, me të njejtat rrënjë.

[illyrianboyful]

Illyrian boy

e pash ci kie dia-gno(s) per guen slave ene po i nxier burimin e tyne nga gua scype.

Kisha me t'lut nse munes me dhan naj shtiellim per fialen uje n'guen scype ene ne guen slavice voda

Uje-voda?

amathia,
mendoj se Bardusi mund të na ndihmoj më shumë duke na sjellë një punim të pokorny-t!
Mendimi imë është se rrënja e "uj" është ruajtur me pak ndyshim në gjuhën shqipe UJË ->Ui, sepse jam i bindjes se gjerma "JË" është e vonshme, një evoluimë i gjermës "i".

-UJ(alb)<-Oi(në lashtësi)
-EAU(lexo)=O(fr)
-VOda, besoj se ishte në lashtësi UO-da
-VASER(ger), shihë rrënjën, UA-ser
-WATER(ang),-> UA-ter
-VAND(dan),-> UA-nd


Në skipë, kemi fjalën VADA e cila është shumë afër VODA-s, por kjo nuk do me thënë se, ne apo ata na e dhanë, është shumë e mundur se kështu mbetën që nga lashtësia.

Përpos se është më probabile, që VADA->uada(proto alb) të ketë dhënë VODA-< UO-DA sepse është fjalë dy rrokëshe UA+DA, UA dmth=UJ, dhe DA = ndarje, sepse VADA është ndarëse mes dy mexheve në shumicën e rastëve.

[amathia]

t' falm nerit oi scype-illyrian boy

po ca thu per fialn 'vlag'- xnrruimi i ulaz-hymje edhe vlez-hymje (old slavonic) per hymje. v>u.

vlag-ulag-(uj>ul) ("vllag".serbisht--> lageshti n'od/shpi, myk)

i uli teshat, KU---n'uj (thanie e perdorun shum n'kosov per me i la teshat)
e ul buken, KU---n'uj (thanie e perdorun n'kosov per me ba brum tbukes)
ulet ne uje--->qull-em
Ula-Ulja-Uglja-kam ghet plot toponime tveneve n doku'mende t'vietra t'hungaris ci perskrujn lumeni, uj, ujvhar e liqe me "UJla"
________________________________________________________________________________________



gergoi nihm pej dikuj ci e gneh latinisten per t'ma than se a cishtu;

ne para'citje mposht :

- "ALTERA VIA INFERIOR QUE EX EO DEM BELGRADO PER DARDANOS-"

cysh pa m'thot meniia eme a : 'udha tieter me ik prej belgradi per dardani' 'nje tietr emen per beligradin a dardani??? (e para doket me ka ma e mir...

naj menim kish me ken i mir-searthun.

[Zeus10]

Fjalia eshte e paplote, por gjithashtu nuk eshte sjelle sakte, duhet te ishte:

ALTERA VIA INFERIOR QUAE EX EODEM BELGRADO PER DARDANOS

Nje tjeter rruge me poshte, qe eshte e njejta nga Belgradi ne Dardani.

PS. Me vone e pashe foton bashkengjitur dhe lexova fjaline e plote, dhe e tille ka kuptim tjeter nga perkthimi me siper.

[illyrianboyful]

t' falm nerit oi scype-illyrian boy

po ca thu per fialn 'vlag'- xnrruimi i ulaz-hymje edhe vlez-hymje (old slavonic) per hymje. v>u.

vlag-ulag-(uj>ul) ("vllag".serbisht--> lageshti n'od/shpi, myk)

i uli teshat, KU---n'uj (thanie e perdorun shum n'kosov per me i la teshat)
e ul buken, KU---n'uj (thanie e perdorun n'kosov per me ba brum tbukes)
ulet ne uje--->qull-em
Ula-Ulja-Uglja-kam ghet plot toponime tveneve n doku'mende t'vietra t'hungaris ci perskrujn lumeni, uj, ujvhar e liqe me "UJla"

amathia të lumt, për fjalën "v'lag" akoma nuk i kisha çu mendët tek kjo fjalë, s'ka si të jetë ndryshe pos ashtu si e ke paraqit, vllag=u lag, apo ka vër lagështi=v+lagë, sepse edhe ne e përdorim me gjermën V në kosovën lindore!
Kjo fjalë në gjuhët sllave asesi nuk mund të shpjegohet, është si kallugjericë, pa dyshimë është nmga shqipja! ULË, gjithkund në shqipëtari i thëjn kështu, ç'ullë, q'ullë, ndërsa fjala uglje nuk ka të bëj me ulje, është emër qymiri.

Kurse fjala Ulje=vaj, vjen nga ULLiri, ULLIRË është forma plurale në gjuhën shqipe që me kohë u gjeneralizua për emërtimin e ullirit, kurse forma singulare e të quajturit të Ullirit është ULL=oliva->ulia.

Fjala: Ullaz
nuk mendoj se ka të bëj diçka me uljen me lagështi, por me fjalën e shqipes ULLA=udha e cila ka të bëj me yllin=(shumës idhuj), orijentimi me ndihmën e yllujve=idhujve jepte dhe jepë ullën=udhë! Unë kështu e shohë. ullaz dhe vllaz =hyrje(alb) jan bijë e fjalës shqipe ULLA=rruga, ndërsa ullaz në shtëpi është përfundimi i ullës!

Çuditërisht në disa vende në kosovë kështu e përdorin ULLAZ(por jo në kosovën lindore).

Por qasja tjetër, nga ana, Lagë->u lagë->V'lag ->vo'lga->olga ->ula->ulla->ullaz duke afruar iden se Ulla i ngjan Lumit(volga), e pastaj ullaz edhe kjo është e mundur! Por unë isha i bindjes se, Ulla është bijë e ylla-t, sidomos në Detë, ku për të gjetur Ullën patjetër duhet orijentuar me anë të Yllave!

[bardus]

mendoj se Bardusi mund të na ndihmoj më shumë duke na sjellë një punim të pokorny-t!
Mendimi imë është se rrënja e "uj" është ruajtur me pak ndyshim në gjuhën shqipe UJË ->Ui, sepse jam i bindjes se gjerma "JË" është e vonshme, një evoluimë i gjermës "i".

-UJ(alb)<-Oi(në lashtësi)



Në skipë, kemi fjalën VADA e cila është shumë afër VODA-s, por kjo nuk do me thënë se, ne apo ata na e dhanë, është shumë e mundur se kështu mbetën që nga lashtësia.

Përpos se është më probabile, që VADA->uada(proto alb) të ketë dhënë VODA-< UO-DA sepse është fjalë dy rrokëshe UA+DA, UA dmth=UJ, dhe DA = ndarje, sepse VADA është ndarëse mes dy mexheve në shumicën e rastëve.

Patjeter ,ja dhe punimi i Pokornit per fjalen uje :


Root / lemma: au̯(e)-9, au̯ed-, au̯er- (*aku̯ent- : aḫu̯ent-)
English meaning: to flow, to wet; water, etc.
German meaning: `benetzen, befeuchten, fließen'
Note:
From Root / lemma: angʷ(h)i- : `snake, worm' derived Root / lemma: akʷā- (more properly ǝkʷā): ēkʷ-
: `water, river'; Root / lemma: eĝhero- : `lake, inner sea'; Root / lemma: ad(u)-, ad-ro- : `water current': Illyr. pannon. VN ᾽Οσεριᾶτες [common alb.-illyr.-balt. -ĝh- > -d-, -z- phonetic mutation].
From Root / lemma: akʷā- `water, river' nasalized in *aku̯ent- (suffixed in -er, -or) derived Root / lemma: au̯(e)-9, au̯ed-, au̯er- : `to flow, to wet; water, etc. `
Material: a) au̯/е/-, au̯ent-:
Note:
The following mutations have taken place: Root: akʷā- > aku̯/е /-, aku̯ent- > au̯/е /-, au̯ent-:
Hisp. FlN Avo[s] > span. Ave, PN A[v]o-briga; gall. FlN Aveda > prov. Avèze (Gard), Avisio portus (Alpes-mar.);
Old Indian avatáḫḥ m. `fountains, wells' (*au̯n̥tos), avaṭá-ḥ `cistern, tank' (with prakrit. ṭ from t), ital. FlN Avēns in Sabine land (therefrom Aventīnus m. hill of Romeö), Aventia (Etrurian), gall. Aventia, spring nymph of Aventicum > frz. Avenches (Schweiz), numerous FlN Avantia (*au̯n̥tiā) > frz. Avance, La Vence, abrit. *Avantīsā > cymr. Ewenni; alit. FlN Avantà, lett. avuõts (*au̯ontos) `sources, wellspring, spring'.
b) au̯ed-, aud-, ū̆d-;
Note:
The zero grade of Root / lemma: akʷā- `water, river' has been suffixed in nasalized -(n)dor, -(n)tor: *(a)ku̯/е /-, *(a)ku̯entor, *(a)hu̯entor) > (a)u̯ed-, (a)ud-, ū̆d-(*(a)hu̯ed-):
heteroklit. r/n-stem u̯édōr, u̯ódōr (Nom. Sg.), udén(i) (Lok.Sg.), udnés (Gen. Sg.) `water', compare J. Schmidt Pl. 172 ft., Pedersen KZ. 32, 240 ff., Bartholomae PBrB. 41, 273.
Old Indian ōdatī `the soaking, the flowing', ōdman- n. `the waves, floods', ōda-ná-m `mash boiled in milk', av. (*ahuoda) aoδa- m. `wellspring, fount'.
Old Indian unátti (*u-n-ed-ti), 3. Pl. undáti `soaked, moistened'; av. vaiδi- f. `water run, irrigation canal'.
Old Indian udán(i) Lok., udnáḥ Gen., udā́ Nom. Akk. Pl. `water' (Nom. Akk. Sg. udakáḫm); from r-stem derived samudraḫḥ `sea', anudraḫḥ `waterless' (= gr. ἄνυδρος);
udro-s `water animal': Old Indian udráḫḥ `a water animal' = av. udra- m. `otter' (= gr. ὕδρος, ahd. etc ottar, compare also lat. lutra and with ū lit. údra, Old Church Slavic vydra ds.);
also nasalized alb. (*lutra) lundra `otter' a Latin loanword
from -(e)s-stem Old Indian (*hutsa-) utsaḫḥ `spring, well', compare air. (*hudeski̯o-) uisce (*udeski̯o-) `water';
Note:
The following phonetic mutations have taken place: zero grade in arm: (a)ku̯ent- > gu̯et, zero grade in slav. (a)hu̯eda- > voda, zero grade in phryg. (a)ku̯edu > βεδυ [common Greek gʷ> b, kʷ> p phonetic mutation]:
arm. (*gwet) get `river' (basic form *u̯edō, Sandhi form to u̯edōr, compare under slav. voda; it corresponds also phryg. βεδυ `water', i.e. *vedū from *u̯edō, Kretschmer Einl. 225).
Maybe alb. (*gu̯et) det `sea' : arm. get `river' common alb. gu̯- > d- phonetic mutation.
Note:
Maybe phryg. βεδυ `water' : nasalized illyr. Bindus `water god' [common illyr. gu̯- > b- phonetic mutation].
Maybe alb. geg. bdorë, vdorë, dzborë `snow, snowfall' : gr. ὕδωρ `water' common illyr. gw- > b- phonetic mutation.
Gr. ὕδωρ, ὕδατος (*υδ-n̥-τος) `water' (with metr. elongation ῡδωρ); from r-stem derived ἄνυδρος `waterless', ὕδρος, ὕδρᾱ `water snake', ἐνυδρίς f. `otter', ὑδαρής, ὑδαρός `watery' (ὑδαλέος ds. with suffix exchange; similarly ὕλλος `water snake, ichneumon' : ὕδρος = lak. ἑλλά̄ : ἕδρα), ὕδερος `dropsy', ὑδρία `water bucket' (: lat. uter); from n-stem (compare ὕδνης `watery') derived ΏΑλοσύδνη eig. `sea wave, wave, the billow' (ö),epithet of Amphitrite and Thetis (Johansson Beitr. 117;
from also ὑδνον `truffle' as `juicy'öö), as well as probably Καλ-υδών, -ύδνα (-ύμνᾱ), Καλύδνιοι, -ύμνιοι (see Boisacq 998 a)ö
es-stem τὸ ὕδος `water' is only late poet. Nom. Akk. to Dat. ὕδει.
Maked. PN ῎Εδεσσα from *u̯edesi̯ā, Kretschmer RIEt Balc. 1, 383. common gr.-illyr. -ks- > -ss- phonetic mutation.
Alb. ujë `water' (after Pedersen KZ. 34, 286; 36, 339 not from *udḫni̯ā, but from *ud-; or, nevertheless, from *udōö).
The shift -dn- > nj > j of possibly alb. (*udna-h) ujë, ujna Pl. `water' has also been attested in alb. shtynj, shtyj `poke, push' (*studni̯ō); see Root / lemma: (s)teu-1 : `to push, hit'

Maybe alb. ujë neut. Pl. `water' is a truncated derivative of Luwian wida- `watery', hitt. witi `in water'.
Luwian watti `ö'
D-LSg wa-at-ti: KBo XXIX 25 iii 10.
Could be cognate of Hitt. witi 'in water', but unprovable.

Luwian wida- `watery'
D-LPl ú-i-da-an-za: 45 ii 6.
See Watkins, Flex. u. Wortbild. 376. Cf. perh. witam[ ] at KBo
XXIX 37,4. Contra Starke, StBoT 31.567f, witi, ˚witaš and
witaz are Hittite!

Luwian witantalli(ya)- `of the water(s)' (öö)
N-ASgNt ú-i-ta-an-ta-al-li-an: 43 ii 1.
ú-i-ta-an-ta-al-li-ya-an-za: 43 ii 9.
ú-i-ta-an-tal-li-ya-an-za: 19,4*.
AbIn ú-i-ta-an-tal-li-ya-ti: 19,8*.
Mere guess based on shape & context. Far from assured!
Luwian witatt(a)- `ö'
ASg ú-i-ta-at-ta-an: 43 ii 11.
Perhaps again a derivative of `water'. A 2nd pl. imv. of wida(i)-
is highly unlikely in the context.
Luwian NINDA wiyattatar 'ö'
N-ASg NINDA ú-i-ya-at-ta-tar: XVII 24 ii 3.
Lat. (*hunda) unda, f. `water, fluid, esp. a wave; fig. a stream of people' (with n- infix from the present; compare Old Prussian (*gwundan) wundan n., unds m. `water' and Old Indian (*hundati) unátti, undáti as well as lit. vanduõ, -eñs, vándenį, žem. unduo, lett. ûdens m. f. `water', and in addition Schulze EN. 243, Brugmann Grdr. II2 3, 281, 283, Trautmann 337);
(*huter) uter, utris `hose, tube' (*udri-s `*water hose', compare gr. ὑδρία), lutra `otter' (l- after lutum `mud, mire, dirt; clay, puddle').
Umbr. (*hutor) utur n. `water' (= ὕδωρ), Abl. une (*udni).
Air. (*hudesko) u(i)sce `water' (*udeski̯o-), odar `brown' (*udaros), coin fodorne `otters' (`water dogs').
Got. watō (n-stem), Dat. Pl. watnam `water'; aschwed. vætur (æ = idg. eö rather umlaut from germ. a in the -in- case, see Bartolomae aaO.),
aisl. (*gvatna) vatn n. (takes o-stem, compare got. Dat. Pl. watnam), vatr, nord. sea name Vöttern; ahd. wazzar, as. watar, ags. wæter (*u̯odōr) `water';
aisl. (*huotar) otr, ags. otor, ahd. ottar m. `otter, water snake', in addition FlN Otter, old Uterna; with nasalization within the word (compare above to lat. unda) probably got. wintrus, aisl.vetr, ags. winter, ahd. as. wintar `winter' as `wet season' (Lidén PBrB. 15, 522, Falk-Тоrp under vinter; not better to ir. find `white', see under su̯eid- `shine');
perhaps to Wasser also ahd. ags. (*hwaschan) wascan, aisl. vaska, nhd. waschen, wusch (*wat-sk-); with lengthened grade ē of the root shaped from aisl. vātr, ags. wǣt, engl. wet `wet, soaked'.
In Germ. also with Þ ags. wađum m. `wave', zero grade aisl. unnr, uđr, Pl. unnir `wave', as. ūthia, ūđia, ags. ȳđ, ahd. (*gvundra) undea `wave, billow, flood', like from a root variant *u̯et-, however, it is found nowhere else; Johansson Beitr. 117 f. sees therein the t of the type Old Indian yakr̥-t.
Lit. (*gvounduõ) vanduõ etc (see above); lit. (*hudras) údra, аpr. udro f., ostlit. údras, lett. ûdris m. `otter'; Old Church Slavic (*gvudras) vydra, skr. vīdra (bsl. ūd- : lit. vánd-eni; see finally Trautmann 334 m. Lit.; to ū compare Pedersen Ét. Lit. 54 f.);
Maybe alb. vidra `sea otter' Slavic loanword.
Old Church Slavic (*gvoda) voda `water' (become Fem. because of the ending -a, here for idg. -ō[r]); lengthened grade Old Church Slavic vědro `κάδος, σταμνος' (with ὑδρία attuning well in the meaning, s. Meillet MSL. 14, 342, Trautmann 337);
hett. wa-a-tar (*gwātar, wātar ) `water', Gen. úе-te-na-aś (e-grade as phryg. βεδυ, a of Nom. from eö). Nom. Pl. ú-wiḫtaḫar, with unsettled vocalism in spite of Pedersen Hitt. 167.
Maybe the old laryngeal present in hitt. Gen. úе -te-na-aś `of water', Nom. Pl. ú-wiḫtaḫar `waters' was transmited to turk. su `water'.
c) au̯er- `water, rain, river' (u̯ēr- : ūr-; to the ablaut Persson Beitr. 604, Anm. 2).
1. u̯ēr-, u̯er-: Old Indian vā́r, vā́ri n. `water', av. vār n. `rain' (with themat. inflection iran. av. vār `to rain', med. `allow to rain, let rain'), Old Indian vārī f. `water', av. vairi- m. `sea';
toch. A wör, В war `water';
arm. gayṙ `marsh, mud' (*u̯eri̯o-);
gr. perhaps in ἀρύω `scoops', if *Fὰρ ὔ[σ]ω (see *aus- `scoop, draw water, ladle');
alb. (after Jokl SBAk. Wien 168 I 30, 89, 97) vrëndë `light rain' (nt- participle); hur-dë `pond, tank, marsh' (*ūr-), shure `urine', shurë (postverbal) f. `urine' (prefix sh from lat. ex or idg. *sm̥ + ūr-në; or + gr. οὐρέωö);
Note:
Albanian preserved the old laryngeal ḫ- > s- like satem languages alb. (*sūrīna) shura `urine' : Hittite šehur `urine' : lat. ūrīna `urine'. But in alb. hur-dë `pond, tank, marsh' alb. preserved ḫ- laryngeal like centum languages.
cymr. gwer m. `suet, sebaceous, tallow';
anord. vari m. `liquid, water'.
2. ūr-, au̯er-: Lat. ūrīna `urine' (in which meaning influenced by οὖρονö), ūrīnor, -ārī `to dive', ūrīnātor `a diver';
Maybe alb. urela `water-pit' : Basque ura `water'.
anord. ūr `fine rain', ȳra `to rain subtly', ūrigr `dew-covered', ags. ūrig ds.;
perhaps anord. ūrr, Gen. ūrar (u-stem), ags. ūr, ahd. ūro, ūrohso, lat. Lw. ūrus `a kind of wild ox', schwed. mdartl. ure `randy bull, a bull in heat' (`*one that scatters, drops, one that inseminates' as Old Indian vr̥šan- etc, see under);
root form au̯er- in thrak. FlN Αὔρας, gr. (Persson IF. 35, 199) *αὔρα `water, spring' in ἄναυρος `without water, of brooks' under likewise (about gr. θησαυρός and Κένταυρος compare Schwyzer Gr.Gr. I 267, 444);
in FlN: ital. Met-aurus (Bruttium), Pisaurus (Umbrien), gall. Avara > frz. Avre, Aura > frz. Eure, Aurana > nhd. Ohrn (Wörttemb.), Arḫauris > frz. Hérault, Vi-aurus > frz. Le Viaur; аpr. Aure, lit. Aurḫytė; anord. aurigr `wet', aurr `wet, water', FlN Aura, ags. ēar `sea';
аpr. wurs (*ūras) `pond, pool', iūrin Akk. Sg., iuriay Pl. fem. `sea', alett. jūri- m., lett. jũ'ra, lit. jū́rės, jū́rios Pl. fem. `sea, esp. the Baltic Sea' (see above to lat. ūrīna; j- presumably suggestion after J. Schmidt PL 204);
lit. jaurùs `swampy, marshy', jáura, jáuras `marshy place, marshy ground, swamp bottom' from *eu̯ǝr- (see Berneker IF. 10, 162, Trautmann 335 m. Lit.).
Maybe arm. jur, Gen. jroy `water' [not from (*gʷhðōro-) see Root / lemma: gʷhðer- : `to run, flow'
] : alb. (*jura > uja) ujë, ujëra Pl. `water'.
3. Verbum: Lit. vérdu, vìrti `bubble, surge, cook', versmě `wellspring', vỹrius `whirlpools', atvyrs `counterstream on the shore', lett. ver̂du, vir̂t `soak, bubble, boil, cook', atvars `whirl',
Old Church Slavic vьrjǫ, vьrěti `stream, bubble, surge, boil, cook', virъ `whirlpool', izvorъ `wellspring (bubbling water)', wherefore with from `cook' developed meaning `heat', lett. wersme `glow', Old Church Slavic varъ `heat'.
About possible affiliation of *u̯er/e/nā `alder' see there.
4. extension u̯er-s- `rain, dew': Old Indian varśá- n. `rain, rainy season, year' (varšati `it is raining'), gr. οὖρον `urine'; ἔρση, ἐέρση `dew', ion. att. οὐρέω `urinates' (kausativ *u̯orseiō, F- proved by the augmentation ἐούρησα), οὐρία `a water bird';
mir. frass `rain' is older fross (u̯rosḫtā, in spite of Pedersen KG. I 44); hett. waḫarḫšaḫaš `rain'(ö)seems Old Indian Lw.
Maybe alb. (*varśá-) vesa `dew' : ἐέρση `dew'.
u̯r̥sen- `discharging semen = virile', Old Indian vr̥šán- `virile', m. `manikin, man, stallion'.
thereof derived av. varǝšna- `virile', Old Indian vŕ̥ṣ̣a-, vr̥ṣabhá- `bull', vŕ̥ṣṇi- `virile', m. `Aries, ram' (= av. varǝšni- ds.), vŕ̥šaṇa- m. `testicles';
Specht (Dekl. 156) places here (from germ. *wrai-njan-) without s-extension ahd. reineo `stallion', as. wrênio ds., ags. wrǣne `horny, lustful'; ahd. wrenno `stallion' is back-borrowed from Mlat.
u̯ersē/i-: lat. verrēs, -is `boar', lit. ver̃šis `calf', lett. versis `ox, rother, cattle'.
References: compare in general Persson root extension 47, 85 f., Johansson KZ. 30, 418, IF. 2, 60 ff., Persson Beitr. 604 f., 845 (also against connection of u̯ers- with ers-). About finn. vesi, stem vete `water' s. Mikkola Mél. van Ginneken 137.
WP. I 252 f., 268 f., WH. I 81 f., Pokorny Urillyrier 93, 105, 159, 169, Specht Dekl. 18 f., Trautmann 20, 334, 337, Schwyzer Gr. Gr. I 519, 548, 838.

[illyrianboyful]

Flm Bardus

fjala e radhës,

-KAKO = si= qysh

Pa dashur të pohoj diçka të padiskutueshme me këtë fjalë, paraqes vetëm atë se sa është interesante apo kurioze kjo fjalë. Kako dmth si = qysh, ps si është, qysh është. në gjuhën shqipe themi KA =kah, dhe Ku = where = dove, i përdorim edhe KA+KU, apo ka-ku-kush-kur-pse, për të thënë, si kështu, qysh kështu!?

[illyrianboyful]

Fjala e radhës,

- Ljulja = luhatet= lëkundet = lëvrit = lëviz, si lisi që luhatet në stuhi.


Besoj se edhe kjo fjalë merrë burimë tek gjuha Shqipe:

luj(alb) = ljulja(sll) nga rrënja me LU=lojë, shumës(në gjuhën popullore) "lojla".
(kujdes nuk e afroj me fjalën "lule" të gjuhës Shqipem por me lojë)Tani a vjen fjala Lujë=lojë nga fjala UJË ky është tjetër Muhabet, mendoj se po!

[illyrianboyful]

Fjala e radhës,

- Dom(sll) = shtëpi, mendoj se edhe kjo fjalë merrë rrënjë nga gjuha shqipe apo protoshqipja " DHOMË"

Që të dyja edhe DOM edhe DHOMË në qoft se dojmë të ia gjejmë rrënjën, nuk mund të shpjegohen ndryshe se me gjuhën shqipe dhe rrënjët e saja, DOM ose dhomë mund të ketë bëj me DUMI = duhemi, apo DHOMI njëri tjetërit, vendi ku i jipet grua burrit, vendi jipet dashni, në lashtësi nuk ishin shtëpit si shtëpit tona por në formë të një dhome të vetme, ashtu si i shohim n'afrikë tek disa fise etj. dhe gjithashtu mund të merrë rrënjë Dhomë=dom nga DAMI = ndahemi, dami nga sytë e njerëzve për t'iu dhënë njëri tjetrit!

kjo fjalë ka dhënë edhe një tjetër:

-domovina = vendi i jetesës, shteti i banimit, krahina ku jeton

Këtë fjalë e gjejmë edhe në frengjisht "domicilë" nga "domi"(lat) që mund lirishtë të i vendosim në një tjetër temë siç është : etimologjia e fjalës

[illyrianboyful]

Flm Bardus

fjala e radhës,

-KAKO = si= qysh

Pa dashur të pohoj diçka të padiskutueshme me këtë fjalë, paraqes vetëm atë se sa është interesante apo kurioze kjo fjalë. Kako dmth si = qysh, ps si është, qysh është. në gjuhën shqipe themi KA =kah, dhe Ku = where = dove, i përdorim edhe KA+KU, apo ka-ku-kush-kur-pse, për të thënë, si kështu, qysh kështu!?

Mendoj se kjo fjalë mundet të argumentohet pak shpjegohet pak më gjerësisht!

Fjala: kako[/b] Dikush mund të thotë se nuk është me origjinë nga Shqipja sepse ka sinonime në gjuhët sllavone dhe bën pjes në grupin e fjalëve:

-kako = qysh =si
-tako = ashtu
-ovako=kështu
-onako=si ajo
Por vërejmë se të gjitha këto fjalë jan fjalë dy-rrokëshe, ka+ko, ta+ko, ova+ko, ona+ko, të gjitha tjerat fjalë pos KAKO mund të themi se nuk kan të bëjn me Shqipen sepse fjala e parë kompozuse jan: TA=ajo, OVA=kjo, ONA=ajo(megjithse për këtë të fundit, mund të diskutojm, ONA=ajo personi i tret është gjithmon në ONË), edhe në këto fjalë fjala e dytë KO merrë kuptimin KAO=sikur, por kjo nuk mund të thuhet edhe për fjalën KAKO, sepse në qoft se TA, dhe OVA, dhe ONA, jan sllave, atëher KA e kako nuk ka kurrnjëfar domethënje! Dhe kjo që do themni më posht vjen për të mbështetur këtë që themë!

Fjala: KAMO(sll) = KAH(alb), = ka cili direkcion

Në Shqipë kemi KAMA = kah+ma, dhe kemi KAMOS = kah+mo-s

[illyrianboyful]

Fjala:strogo = rreptë apo fortifikisht(shtrëngo)

një interlekutor imi pretendonte se ne e morrëm nga serbët, përgjigjëja ime ishte çka vijon:

Stronco, strogo este fjalë dy rrokëshe, stro+go, shtridhe=shtëridhë->shtër-n'go, vë-shtir ->shtir, shtërr, shterrë, stërvitë, stër-eh etj! Fjala rrënjë este "ËR apo UR" st-ër-gjyshë, st-ër-nip, nd-ër, ------>> "UR",

Go ka domethënjen "GJË" është tipike e gjuhës shqipe dhe e proto shqipes nga ku e ka marrë dhe mbajtë që nga lashtësia edhe balto-sllavishtja! Gjuha shqipe ka më shumë forma të kësaj fjale po të i lo të i gjejsh po dashe do i gjejsh, përpos në rast se thesari ytë bën default në gjuhën shqipe.

Tani të ju japë edhe pak se i keni merak!

fjala " STR-ANA"=ana(alb)
besoj se keni aftësi për të parë këtë, se e cilës gjuhë është!!!

[bardus]

Fjala:strogo = rreptë apo fortifikisht(shtrëngo)

një interlekutor imi pretendonte se ne e morrëm nga serbët, përgjigjëja ime ishte çka vijon:

Stronco, strogo este fjalë dy rrokëshe, stro+go, shtridhe=shtëridhë->shtër-n'go, vë-shtir ->shtir, shtërr, shterrë, stërvitë, stër-eh etj! Fjala rrënjë este "ËR apo UR" st-ër-gjyshë, st-ër-nip, nd-ër, ------>> "UR",

Go ka domethënjen "GJË" është tipike e gjuhës shqipe dhe e proto shqipes nga ku e ka marrë dhe mbajtë që nga lashtësia edhe balto-sllavishtja! Gjuha shqipe ka më shumë forma të kësaj fjale po të i lo të i gjejsh po dashe do i gjejsh, përpos në rast se thesari ytë bën default në gjuhën shqipe.

Tani të ju japë edhe pak se i keni merak!

fjala " STR-ANA"=ana(alb)
besoj se keni aftësi për të parë këtë, se e cilës gjuhë është!!!

illyrianboyful,mendoj se tek folja shtrengoj , s- eshte parashtese e shumeperdorur qe sherben

si per perforcim spo krahasim i trajtes me te shkurter [s]-treng ,qe duket edhe tek

terkuz,terheq ,torque,ndoshta mblidhen tek nje rrenje akoma me e hershme .

[illyrianboyful]

Fjala:strogo = rreptë apo fortifikisht(shtrëngo)

një interlekutor imi pretendonte se ne e morrëm nga serbët, përgjigjëja ime ishte çka vijon:

Stronco, strogo este fjalë dy rrokëshe, stro+go, shtridhe=shtëridhë->shtër-n'go, vë-shtir ->shtir, shtërr, shterrë, stërvitë, stër-eh etj! Fjala rrënjë este "ËR apo UR" st-ër-gjyshë, st-ër-nip, nd-ër, ------>> "UR",

Go ka domethënjen "GJË" është tipike e gjuhës shqipe dhe e proto shqipes nga ku e ka marrë dhe mbajtë që nga lashtësia edhe balto-sllavishtja! Gjuha shqipe ka më shumë forma të kësaj fjale po të i lo të i gjejsh po dashe do i gjejsh, përpos në rast se thesari ytë bën default në gjuhën shqipe.

Tani të ju japë edhe pak se i keni merak!

fjala " STR-ANA"=ana(alb)
besoj se keni aftësi për të parë këtë, se e cilës gjuhë është!!!

illyrianboyful,mendoj se tek folja shtrengoj , s- eshte parashtese e shumeperdorur qe sherben

si per perforcim spo krahasim i trajtes me te shkurter [s]-treng ,qe duket edhe tek

terkuz,terheq ,torque,ndoshta mblidhen tek nje rrenje akoma me e hershme .

Vërejtje me vlerë bardus, FLM! Më bëre bëre deklik me prurjen e fjalëve: Terkuz dhe Tërheq, që në frengjisht ekziston fjala "tiré" = tërheq = n'greh(jo përpjetë, por me tërkuz ps) Çka përshtet plotësisht me tërheq dhe tërkuz.

Po, ishte edhe mendimi imë se shtër nuk është parashtes, por fjalë në vete. Ndërsa mendoj se S dhe T "(st)ër" jan parashtes që të dyja, mos gabofsha, por nuk besoj! Mendoj se fjala rrënjë në SHTËR apo STËR është ËR apo UR që shpreh diçka "ndër". themi URFUJTI, URFUNDI. mos past një shpjegimë më të mirë se ky!

[illyrianboyful]

Fjala e radhës,

-budalla = budalla

Këtu, ajo që mundmi të themi së pakti së pakti se s'ka dyshimë se ngjajnë, ama ne e dimë se disave(nuk e di unë se çfar kombësije jan) , ju pëlqen të thojn se ne e kemi marrë nga sllavishtja kurrsesi jo ata nga ne, por kjo të vërtetës nuk i bën dëmë! Apo jo themi, e gjithë bota po të ndjekin të pavërtetën kjo nuk e zbret aspak në meritë të vërteten!

budalla = bë-dalla=bëri dalje = i dalun mendshë= i dalldisun, Këtë fjalë e gjejmë edhe në turqisht dhe Arabisht, supozojmë se turqit e morën nga ne, sepse arabisht e gjejmë në një formë tjetër DALA(ar) = dallun(ar) = mudillë = i humbur(në mend)= ai që ka humbur rrugën e drejtë= por edhe ai që humbë rrugën e ecjes, lehtë mund të supozohet se ka domethënjen "i dalun" mendshë, nga proto shqipja, sidoqoft kuptimi është shumë i afërt.
_____

[rrëqebull]

illyrianboyful, per fjalet e mesiperme desha te them se ,

me fjalen Bar eshte marre edhe Pokorny dhe ja se cfare tha:

''O.Ind. barhís ''sacrificial grass'' .alb. bar `grass, ' , prandaj gjuha shqipe eshte pasardhese direkte e Sanskrites.''

Flm Bardus.
punimet e Pokornyt jan të rëndësishme, por nuk ma merrë mendja se je i mendimit të tij, atë se gjuha shqipe është bijë e sankrishtës!? Edhe pse kan të bëjn njëra me tjetrën!

Sanskritishtja është njëlloj si "latinishtja" dhe "greqishtja": gjuhë e përpunuar gramatikisht, pra gjuhë algoritmike, ku ndryshimet e rasave, lakimet, etj., mund të gjitha të quhen të planifikuara gati matematikisht -
në dallim nga Shqipja që, siç e thotë me të drejtë Zeusi10, është gjuhë vatre, pra natyrore.

Prashtu, ngjasitë, ngjashmëritë dhe njëllojtësimet e Shqipes me sanskritishten, latinishten dhe greqishten rrjedhin nga fakti që brumi gjuhësor i këtyre tri gjuhëve algoritmike, ka qënë gjuha amtare e popullsisë ashtu si dhe e elitave themeltare, që natyrisht ishin, të paktën në fillim, nga e njëjta gjirmë racore, tiparet e kulluara të së cilës ruhen të pandryshuara tek Shqiptarët.

Sanskrit the name applied by Hindu scholars to the ancient literary language of India. The word sarytskrita is the past participle of the verb kar(k):), " to make " (cognate with Latin creo), with the preposition sam, " together " (cog. aµa, (3µos, Eng. " same "), and has probably to be taken here in the sense of "completely formed" or "accurately made, polished, refined" - some noun meaning "speech" (esp. bhasha) being either expressed or understood with it. The term was, doubtless, originally adopted by native grammarians to distinguish the literary language from the uncultivated popular dialects - the forerunners of the modern vernaculars of northern India - which had developed side by side with it, and which were called (from the same root kar, but with a different preposition) Prakrita, i.e. either "derived" or "natural, common" forms of speech. This designation of the literary idiom, being intended to imply a language regulated by conventional rules
http://en.metapedia.org/wiki/Sanskrit

Për sa i përket çështjes së shtruar:
sllavishtja është gjuhë veshtullare [parazitare], që ka përthithur pjesëza e përbërës gramatiko-fjalësor nga të gjithë popujt në trevat e të cilëve kanë shkelur sllevrit gjatë shekujve. Kanë jetuar në shkuerì të përhershme[nomadizëm] dhe pushtimi i tyre ka qënë më shumë me djep se sa me pallë. Krahas pjellorisë së madhe, tipar i tyre ka qënë edhe dinakëria politike falë së cilës kanë përvetuar[asimiluar] banorët vendçorë[autoktonë], edhe me ndihmë të fesë abrahamike; para se të ndodhte me iliro-shqiptarët, kjo ka ndodhur me lituan'e magjar'e, gjerman'e sa e sa të tjerë.

Prandaj, sllavishtja shfaq elemente nga të gjitha grupet e mundshme gjuhësore, pa qënë pjesë e asnjërës prej tyre.
Është tërësisht e gënjeshtërt për shëmbull, të flitet për grup gjuhësor "balto-sllavik" pasi elementet baltike, sllavishtja i ka marrë të gatshme; njëlloj si me ilirishten në fillim (e me gjithë kulturën materiale ilire), dhe këto shekujt e fundit me Shqipen, siç tregojnë hallkat frazeologjike të "malazezishtes", që janë cok Shqip.
Pra, nëse në sllavisht gjejmë trajta baltike, aty kuptojmë se ka qënë i madh numri i popujve baltikë që janë sllavizuar.
E njëjta gjë edhe me iliro-shqiptarët. Ja seç na thotë epikologu i madh(aq sa i papërmëndur) Veis Sejko, në librin që çdo shqiptar do duhej të lexonte “MBI ELEMENTET E PËRBASHKËTA NË EPIKËN SHQIPTARO-ARBËRESHE DHE SERBOKROATE”, VEIS SEJKO Bargjini. Tiranë, 2001 f. 78-9: