Shqiptarët kundër grekëve, serbëve edhe turqve

[Zeus10]

Eshte pak e pabesueshme qe vetem 3000 sllave perulen ushtrine romake. Ka dicka qe nuk shkon ne historine e kesaj "race". Une nuk mendoj se keta barbare u vendosen ne tokat Ilire vetem nepermjet terrorit, gjithashtu nuk mendoj qe gjuha e tyre u perhap pak nga pak derisa sa u be dominante. E cuditshme me duket dhe bashkejetesa pa konflikt me arbrit pas shek. te 10-e. deri ne shek. 18-e.
Ne historine e Prokopit nuk thuhet se si i pushtuan territoret e pafundme te Ilirise dhe Trakise vetem nje numer kaq i vogel sklavenesh. Gjithashtu nuk ka gjurme te kultures se tyre ne Ballkan para shek te XI, as materiale as shpirterore-letrare.

[Socio]

Procopi ne fragmentin qe dhashe i referohet vetem nje periudhe te sulmeve sllave, ate te vitit 549 !
Numri i sllaveve ne kete rast qe Prokopi e jep nuk mund te jete i sakte, as vete romaket qe moren pjese ne beteja nuk dinin numrin e tyre te sakte, mendonin se jane pak, ashtu sic dukeshin, por papritmas rrethoheshin dhe humbnin betejat. Kjo ishte taktika e luftes. Prokopi vete e permend rastin e marrjes se qytetit te fortifikuar nga Sllavet, te cilet e mashtruan ushtrine romake ti ndicte duke menduar se ishin ne numer te vogel. Sidoqe, numri qe Prokopi jep eshte absurd sepse flitet per disa beteja te njepasnjeshme me romaket si dhe ne fund marrjen e qytetit ku mbi 15 mije burra u masakruan pas dorezimit te qytetit.
Poashtu une kam dhene citate nga libra te ndryshem te Prokopit ku na njofton se dyndjet e Sllaveve ishin te njepasnjeshme.

The rule of the Goths, before this war, had extended from the land of the Gauls to the boundaries of Dacia, where the city of Sirmium is. The Germans held Cisalpine Gaul and most of the land of the Venetians, when the Roman army arrived in Italy. Sirmium and the neighboring country was in the hands of the Gepidae. All of these he utterly depopulated. For those who did not die in battle perished of disease and famine, which as usual followed in the train of war. Illyria and all of Thrace, that is, from the Ionian Gulf to the suburbs of Constantinople, including Greece and the Chersonese, were overrun by the Huns, Slavs and Antes, almost every year, from the time when Justinian took over the Roman Empire; and intolerable things they did to the inhabitants. For in each of these incursions, I should say, more than two hundred thousand Romans were slain or enslaved, so that all this country became a desert like that of Scythia.

http://procopius.net/procopiuschapter18.html


Sllavet ishin vetem nje nder popujt qe u dynden ne Balkan, te tjeret ishin Bullgaret, Hunet si dhe fise te ndryshme nga Persia. Tash kur vijme te gjuha Sllave, ajo se pari u perhap ne popujt me te cilet Sllavet bashkjetonin. Bullgaret moren gjuhen sllave, u asimiluan, poashtu edhe fise te ndryshme Iraniane u shkrine me sllave duke marr kete gjuhe (serbet, kroatet). Pra kjo gjuhe u be dominante pasi shume popuj e pervetsuan. Ketu flas para krishterizimit te ketyre popujve. Gjurme materiale te sllaveve para krishterimit te tyre jane gjetur ne Balkan, keto perfshin, objekte keramikes, krematoriume, ku kane djegur te vdekurit (zakon Sllav) poashtu mbeturina te kasolleve slave. Sa per letersine, gjurme nuk ka, pasi letersia (te shkruarit e gjuhes) e tyre fillon me krishterizimin e tyre qe ishte nisme e vet Bizantineve.

Ne kete index historik kronologjik flitet me gjeresisht mbi migrimet sllave ne Ballkan:

http://www.san.beck.org/AB15-ByzantineEmpire.html

[Socio]

Vuajtjet e arberve nder Sllave ...

Dok i shek.14

'Initiative for making the passage' - http://www.albanianhistory.net/texts15/AH1332.html

The Albanians ... could gather over fifteen thousand horsemen for warfare according to the custom and manner of the country, who would be courageous and industrious warriors. Since the said Latins and Albanians suffer under the unbearable yoke and extremely dire bondage of their odious Slav leaders whom they detest - the people being tormented, the clergy humiliated and oppressed, the bishops and abbots often kept in chains, the nobles disinherited and held hostage, episcopal and other churches disbanded and deprived of their rights, and the monasteries in decay and ruin - they would all to a man believe that they were consecrating their hands in the blood of the aforementioned Slavs if a French prince were to appear before them whom they could make leader of their war against the said evil Slavs, the enemies of our true faith ...

[Socio]

Simboli 'shqiponja dykrereshe' fitohet ne shek 14 pikerisht duke luftuar Sllavet, qe vazhdimisht ishin armiqe per Arberit dhe Perandorine.

Dok i shek 16:

Excerpt from 'Chronichles of Musachi dynasty' - http://www.albanianhistory.net/texts16-18/AH1515.html

From this Lord Theodore was born the second Lord Andrew Musachi (1), who was sevastocrator and who fought with King Vukashin. Vukashin was the king of Bulgaria who ruled land almost all the way to Adrianopole and who was always among the great enemies of the emperor of Constantinople.
The king had made ready a great army and had arrived to attack Epirus, which was under the rule and reign of the aforementioned Lord Andrew. The aforementioned Lord Andrew, getting wind of the activities of the said king, assembled a great army from his country. He took with him all the barons and nobles and indeed his relatives and friends, and set out to meet the said king. They met at a place called Mount Peristeri where there is a spring called Dobrida which is the border between Albania and Bulgaria. And as the day dawned, the said king was vanquished in those cliffs. He was taken prisoner, as was a son of his called Duslandi. When he received word that Lord Andrew had won such a victory, the emperor of Constantinople rejoiced, since Lord Andrew had removed his greatest foe almost from under the walls of Adrianopole. As a token of his delight and pleasure at such a great victory, the said emperor bestowed upon him his coat of arms, that is, the two headed eagle crowned with a star in the middle, this being the imperial coat of arms, and gave him the title Despot of Epirus, and with it, a golden seal as a sign of authority. He also sent him a despotic throne into which the above mentioned eagle was wrought in pearls. He was also invested with the town of Castoria, which Lord Andrew had taken by force from King Marco. In this undertaking, he had called upon the assistance of his son in law, King Balsha, who was married to Lady Comita Musachi, his first-born daughter.

Ref:

(1) Andrew Musachi 1280-1319

[Picasso`]

Nje artikull i profesor doktor Ilmi Veliut, qe ka te beje me ardhjen e Sllaveve e dokumentuar dhe arkivuar neper kishat ortodokse ne Maqedonine perendimore.

Ilmi VELIU

A ka lidhje djegja e arhivit të Shën Bigorit me Enciklopedinë e Blazhes

Duke përgatitur disretacionin e doktoraturës “Toleranca fetare ne Maqedoni e Ballkan në sh XV-XVII” hulumtova edhe në arhivin e Shën Bigurit, ku përveç një numri të madh dokumentesh, librash dhe meshës në gjuhën shqipe gjeta edhe dokumente që pa dyshim dhe në mënyrë të prerë vërtetojnë se shqiptarët jënë populli më i vjetër i Ballkanit, ata të parët në Ballkan e pranuan Krishterizmin, dhe sllavët pastaj e morën këtë fe nga shqiptarët, e që hedhë poshte tezën e Bllazhes me shokë se shqiptarët këtu jënë të ardhur. Disa të dhëna të pakta unë i shënova me laps sepse fotografimi ishte rrjeptësisht i ndaluar. Të dhënat i kamë përgatitur për Bllazhen, dhe në gjuhën e Bllazhes, që ai pastaj mos të ankohet se nuk ka mundur ti kuptoi. Ja disa nga dokumentet që hudhin poshtë qëndrimin e falsifikuar shovensit të Bllazhes dhe Bllazheve tjerë shqipfolës që vazhdojnë të jenë antarë të kësajë farë akademie lugetërish të mbetur nga koha e Sërbisë e që vazhdojnë të punojnë për interesat serbe.
1. Житието на ,Тивериополските Маченици, “Теофилакт Охридски”,
2. ,,Чудата на Свети Димитрија Солунски,,
3. ,,Хронографијата од Теофан,,
4. ,,Прокопие Цезарес ,,
Прокопие Цезарес
......Војската на словените ја премина реката Истар (Дунав) и изврши страшни злосторства над сите Илири, све до Епидамн (Драч) убивајќи ги и ограбувајќи им ги богатствата....А илирските архонти ги следеле , но никако не се осмелувале сосемa да им се приближуваат…
Житието на Теофилакт Охридски
... Словените, еден варварски народ, ги опустошиа многу градови во Илирик. Дел од жителите со меч ги сотреле, дел ги заробиле, и сите убави згради и божјите храмови ги разурнале, и до темел ги уништиле (Këtë document e ka botuar edhe Златарски,Софија.1972,стр. 196.)
,,Тивериополските маченици,,
......тие словените ги затворaat очите,да не gi gledaat hramovite , и gi stavaat prstite vo nivnite ушите, да не слушаат христијански молитви. …...сепак покорените илирци ја држеле својата чиста татковинска вера, и во разговорите со дојдените словени, им го спомнувале христовото учење и им ја откривале, доколку им било возможно, евангелската светлина. ( Dokumenti është I botuar edhe te ,,Византиски извори,,I, 193; И. Иванов, стр.69.)
,,Чудата на Свети Димитрија Солунски,,
........Населувајќи ја Македонија, со исклучок на Солун, Словенуите ги словенизирале, и им нанесле тежок удар и на Византија и на староседелците Илири, трачани и грци на Балканот.
,,Хронографијата од Теофан,,
..Непосредниот контакт што го имале словените со старото население, илирите,траците и хелените, било од пресудно значење за нивното постепено преминување во христијанство.(Dokumenti është I botuar edhe te, Бранко Панов, Средновековна Македонija, Skopje,стр. 652)
,,Чудата на свети Димимитрија,,конечното населување на Словените заврши при крајот на 7 век, а тоа значи и потпаdање под нивна власт и на илирите, хелените, траците..."
Бранко Панов, Средновековна Македонија 652; ,,Словените ја поминуваа реката Дунав и ги напаѓале Илирик и Тракија, а тоа се сите краишта од Јадранското Море до Цариград. (Види и кај Вера Битракова, Старохристијански споменици во Охрид, Охрид 1975, стр.10; Грчки Извори 1. стр 144-45. каде што се наведува дека Охрид бил главен град на Нови Епир i не бил дел од Македонија.
Милан Шуфлај во неговото дело ,,Албанци и Срби,, вели дека Албанците се од првите народи на Балканот што го примиле Христијанството. Mеѓу народите што го примија Христијанството во првите 100-те години, се и Албанците.

Dua që dokumentet të jenë në gjuhën e Bllazhes, sepse ai shpesh është deklaruar me cinizëm të pa parë, se shqiptarët e Maqedonisë nuk kanë histori e as historianë për ta shkruar atë. Ajo që ai ka shkruar në ,,Severnomakedonska Enciklopedija,, nuk është kur gjë e re, e shkruar kundër shqiptarëve, por vetëm një pjesë e kopjuar nga proekti i Qubriloviqit, Garashaninit e Ivo Andriqit, dhe fatkeqësia më e madhe është ajo së atë mendim e gjejmë edhe sot në të gjitha kokat e serbëve e maqedonëve të sotëm, edhe pse është shekulli XXI. Se “Shën Biguri” ka qenë e ndertuar nga arbërit e vërteton edhe Teofilakti i Ohrit ku thotë se sllavët i shkatërruan deri në themel “Shtëpitë e Zotit” (Bozhjite Hramovi) dhe ilirikët, përsëri i rindërtuan.
Kolegu i Blazhes që nuk jeton më, Бранко Панов nw “ Средновековна Македонија,,Том-3, Скопје, 1985, стр548, “ …mногу траги Словените оставиле во дебарскиот крај, ги разурнале старите тврдини, населби и божјите храмови…..”
Branko Panov është historian i Maqedonisë i cili e ka shkruar Historinë Mesjetare të Maqedonisë dhe ai vetë duke u bazuar në dokummentet arkivale vërteton se Blazhja dhe maqedonët e tij kur erdhën në Ballkan e pranuan krishterizmin nga shqiptarët (Arbërit) dhe më vonë, shqiptarëve ua uzurpuan edhe kishat, sepse këta erdhën nga Karpatet si egërsira, paganë dhe të pa fe.
Pasi është djegur e shkatërruar nga sllavët, Shën Biguri është rindërtruar në vitin 1018, përsëri nga arbërit në kohën kur Kisha e Krishterë ishte ndarë në ate të Perëndimit me qendër në Romë dhe të Lindjes më qendër në Konstantinopol. Ky ka qenë kapërcimi i sh.X-XI kur trevat shqiptare ishin nën juridiksionin kishtar të tri kryepeshkopatave: Naupaktit, Durrësit dhe Ohrit. Kjo e fundit edhe e përmbëlidhte numrin më të madh të peshkopatave shqiptare dhe kishte nën vete edhe selitë peshkopale të Prizrenit,Shkupit, Dibrës, Kërçovës, Përlepit, Devollit, Kolonjës Manastiritt etj. Ndarja përfundimtare dhe zyrtare e kishës (1054) në Katolike dhe Ortodokse i detyroi shqiptarët të ndahen në mes të këtyre dy qendrave të mëdha të botës së krishterë. Duke u nisur nga kufinjtë e dioqezës së Tivarit, Kisha Katolike depërtoi në thellsi, në drejtim të Lindjes( Dardanisë) dhe të Jugut (Principata e Arbërit). Në vitin 1204 burimet historike flasin për ekzistencën e selive peshkopale katolike në Prizren, Shkup e Dibër. Shtrirja e ritit katolik në viset e Dardanisë me kryeqytet Shkupin (kufiri I të cilës shtrihej deri në malin Bukovik mes Gostivarit e Kërçovës), toka të banuara këto kryesisht nga popullatë shqiptare, përkonë me kalimin e tyre nga sundimi bizantin nën sundimin e shtetit serb, politika e të cilit synonte që Kisha Ortodokse serbe, që prej vitit 1219, të zinte në këto hapsira vendin e kishës bizantine të Konstantinopojës. Themelimi dhe kthimi i një sërë kishash e manastiresh në teritorin, Kosovë e Maqedoni e sotme, si dhe zhvendosja në Pejë e selisë së Patrikanës Serbe, i shërbenin pikërisht këtij qëllimi. Për të shmangur ballafaqimin me shqiptarët, që ishin në përgjithësi të ritit katolik, dhe me botën katolike përtej detit Adriatik, (Itali) mbretërit e parë serbë të dinastisë Nemanja, ua njohën për ca kohë shqiptarëve autonominë kishtare. Mirëpo kur serbet u shfaqën në viset e Kosovës, Pollogut e rrethinat e Dibrave, fillojnë edhe persekutimet e zhupanit të madh” (Veliki Zhupan)1173, si dhe ankthet dhe vuajtjet e shqiptarëve katolikë të robëruar nga sërbia 1199. Politika antishqiptare dhe antikatolike u kristalizua me ardhjen e Stevan Uroshoit II, (1282-1321), Uroshit III, (1322-1331) dhe Stevan Dushanit (1331-1355). Kjo është koha kur Sërbia arrin kulmin e fuqisë, dhe plotësisht i prish marëdhëniet edhe me papatin po edhe me botën katolike si që ishte Hungaria dhe Anzhuinët fracez.
Duke i konsideruar shqiptarët katolik si një element destabilizues dhe aleat i natyrshëm i këtyre fuqive, mbretërit serbë zbatuan një politikë të tërë që erdhi duke u përpunuar dora dorës e që gjeti shprehjen më të qartë në “Kodin e Dushanit” 1349. Disa nga nenet më të rëndësishme të këtij kodi i kushtoheshin shkuljes së herezisë katolike të shqiptarëve të cilët nuk dëgjonin të konvertoheshin në ortodoksë. Për këtë, shpallej hapur përvetësimi i kishave të tyre ose prishja e tyre, sekuestrimi i pasurisë, damkosja me hekur të nxehtë, dëbimi dhe dënimi me vdekje. Dokumente të shumta që shqiptarët nuk i kanë pasur në dorë dhe që kanë qenë në arhivën e Shën Bigurit, provonin se këto masa të parashikuara kundër shqiptarëve katolikë, në kodin e së drejtës mesjetare sërbe, u zbatuan në praktikë me egërsinë më të madhe, duke shkaktuar edhe kryengritje të shqiptarëve (Arbanasi- nga Arbër) si dhe protestat e ashpra të Papatit, që më se njiherë shpalli deri organizimin e kryqëzatave perëndimore për të shpëtuar popullsitë katoolike që vuanin nën shtypjen e mbretërve të Rashës.
Qoftë për traditë, qoftë si rrjedhojë e ndikimit, që Kisha Ortodokse ushtroi vazhdimisht në trojet shqiptare, këtu u arritë të krijohej një simbiozë dhe përzierje e të dy riteve, për të cilën papët e Romës u ankuan disa herë. Rrethanat politike bënë që familjet fisnike shqiptare si Matranga, Muzaka, Zenebishi, Shpata, Ballsha, Kastrioti të mbanin lidhje me kishën ortodokse por edhe me fuqitë katolike si anzhuinët e Napolit, Venedikun , madje edhe me vetë Papatin. Një dokumet i vitit 1290 jep pikërisht emrat e një grupi pinjollësh të këtyre familjve që me herët kishin qenë të lidhur me Kishën Ortodokse dhe tash kishin kaluar ne atë katolike.
Pavarsisht nga fakti, se ndarja kishtare që prej sh. XI u bë një realitet në jetën shoqërore të shqiptarëve, ajo nuk arriti asnjiherë të ushqejë shfaqje të intolerancës e të fanatizmit fetarë. Përgjatë gjith mesjetës, nuk ka asnjë të dhënë që të pohojë ekzistencën e ballafaqimeve e konflikteve fetare midis shqiptarëve ortodoksë dhe atyre katolikë. Kjo bashkëjetesë e ky mirkuptim u ruajtë edhe kur struktura fetare në tokat shqiptare ndryshoi dhe kur pjesa më e madhe e popullsisë shqiptare e pranoi Islamin.
Kjo ishte një përgjigje shumë e shkurtër për Blazhen, ku vërtetohet me fakte e dokumente historike se shqiptarët në vazhdimsi i kanë baniuar këto troje dhe Bllazhet jënë ata që ende nuk e kanë të formuar identitetin e tyre kombëtarë shtetrorë e kishtarë.
Ti kthehemi edhe njiherë Shën Bigurit. Këto teritore kanë qenë në kuadër të Principatës së Gjon Kastriotit. Në një document që është “aktdhurim” nga Gjon Kastrioti i vitit 1426, ku ai i ka dhuruar Kishës së Hilandarit dy fshatra nga rrethi i Rostushës, dhe disa fshatra tjere edhe Manastirit të Shën Bigurit. Vetë emri i manastirit “Sveti Jovan” është emri i Gjon Kastriotit (i shënuar në dokumentet slave si Jovan Kastrioti ) dhe ky emër ka filluar te përdoret në shënjë respekti, sepse i dhuroi pasuri të madhe këtij manastiri. Edhe te Kisha e Hilandarit në Atos (Greqi) një pirg e mban emrin e Gjon Kastriotit,poashtu për nderë të dhuratave që ai i dha kësajë kishe. Ky eshte llogaritur si “Ktitor” I ketyre kishave.
Bllazhet, duke menduar të mbështetetn në dokumentet që gjindeshin në Shën Biguri (toponim shqip, Biguri, bie guri, rrëzohet guri) filluan të shkruajnë se Skënderbeu ishte me origjinë nga Galiçniku, por kur filluan ti nalalizojnë dhe të hynë më thëllë e kuptuan se këto dokumenta flasin të kundërtën dhe ne dobi te shqiptarve,heshtën. Tash , me rastin e enciklopedise, shkoi puna në ekstrem, dhe që të zhduken faktet nga duartë e historianëve shqiptarë, zgjidhja e vetme ishte vetëm zjarri. Disa gazetarë u tmerruan dhe reaguan shumë ashpër kur kuptuan se unë merrem me hulumtimin dhe origjinën e kishave në Maqedoninë Perëndimore, dhe publikova disa të dhëna dhe fakte për manastirin e Kërçovës “Sveti Preçista” në kishën e të cilit manastir ka elemente shqiptare, te cilin manastir heren e fundit e ka renovuar me finansat e veta Gjorgji Kokale-Koka mbiemer ky qe ne Diber perdoret nga shqiptarët.

Me falni per tekstin me shkronja Qirilike dhe shkruar ne gjuhen sllave, por un vetem e sjell sic e ka shkruar autori, dhe ne qoft se kam kohe te lire, do ta perkthej ne gjuhen Shqipe. Eshte nje studim i vogel por me shum rendesi historike dhe kulturore(religjioze).

[Kolivilor]

E thjeshtë o puna e Tribalëve. Autorët mesjetarë, përdornin etnonimet antike për popuj mesjetarë.
Lexoni te Barleti, shqiptarët quhen epirotë, ata që banonin në Maqedoni quheshin tribalë, serbët quheshin mysë, francezët quheshin galë, shqiptarët e veriut dhe kroatët quheshin ilirikë, shqiptarët e qendrës arbërorë, hungarezët panonë, ndoshta i kam harru ca gjëra, po pak a shumë kshtu osht, jo se e kishin me gjithë men se këta popuj ishin antikë, por i quanin kushtimisht sipas krahinës/provincës romake të antikës, ku jetonin këta popuj mesjetarë.

[albanstatenisland]

na duhem mu kujdes prej serbve,grekve,maqedonve,goranve,maxhupve,gabelve,turqalive,malazezve edhe krejt evropes,jan krejt raca te poshter qi nuk na dojn te miren, kan qef me na da edhe mju dhan tokat shqiptare slave,grekve,arabve,turkve,europjanve,ne shqypni hapin businisa te lojlojshme serbt edhe grekt, edhe po vin mu martu me vajza shqiptare, kapak kapak jan tuj na bo krejt shqypnin slav, duhet mju mshel krejt businisat slave edhe krejt bankat greke( shumica e bankave ne shqypni jan greke) duhet mi vra vasil bollanos,edhe at priftin orthodox grek ne shqypni qysh e ka emrin aj mut, janullatos,shqypnia vetem per shqiptar, vdekje per serbin,malin e zi,maqedoni,greqi,romani,edhe krejt vendet slave, edhe vdekje per krejt maxhup,turk,arab,edhe qisifar raca te fliqt, zezak edhe kines te mutit

[Picasso`]

Socio, ka informacione per "artefaktet" sllave dhe kremacionet e te vdekurve?

[Zeus10]

Socio, ka informacione per "artefaktet" sllave dhe kremacionet e te vdekurve?

Nuk ka artifakte "sllave", jashte atyre te Kishes Sllave. Kompaktesimi etnik i kesaj "race" erdhi nepermjet Kishes se tyre, bile dhe gjuha qe ata flasin sot eshte me shume nje forme e gjuhes se Kishes se sa zjarrit te familjes.

[Picasso`]

Zeus, ata artefaktet sllave dalin ne siperfaqe pas shekullit te 9, dhe prej ketu edhe keta sllavet romantik sot dalin me teori se nuk ka pasur dyndje sllave...

[Zeus10]

Zeus, ata artefaktet sllave dalin ne siperfaqe pas shekullit te 9, dhe prej ketu edhe keta sllavet romantik sot dalin me teori se nuk ka pasur dyndje sllave...

Ka shume kronika bizantine qe konfirmojne ardhjet sllave por ata perseri te pakten deri ne shek. e 14 mbeten popull pa identitet. Lehtesia qe ata depertuan ne tokat ilire te Perandorise Romake me duket e pashpjegueshme, ndoshta ata erdhen si skllever dhe jo si pushtues. Te gjitha kronikat na provojne se ata nuk e njihnin artin e organizuar ushtarak, na provojne se ata ishin gjithmone shtojce e avareve ose fiseve te tjera josllave. Historia na le te painformuar, se si ky grup religjios u shnderrua ne nje grup etnik radikal, pas qindra vjetesh bashkeegzistence paqesore me arbrit. Prandaj une insistoj qe dyndjet sllave dhe nese kane ndodhur nuk e ndryshuan karrakterin etnik te Ballkanit, bile dhe gjuha e tyre(nese eshte e tyre) u ruajt dhe percua nga feja.

[Picasso`]

Gjuha e sllaveve, eshte nje miks i dy-tre gjuheve, por me intereson, si kan mbijetuar deri ne shekujt e 13, 14, 15 te flasin gjuhen e tyre amtare JOSLLAVE dhe ne fund te fillojne te flasin tjeter gjuhe, kishtare, dhe si ka depertuar ajo neper shtepite e tyre? Me duket si jo e mundeshme dhe pse, te gjith ata, nuk shkruajn ne gjuhet tjera, apo gjuhet qe i flasin edhe vet.
P.Sh. Gjon Kastrioti, shkruan ne gjuhen kishtare sllave, edhe vet nenshkruhet si Ivan, dhe bijt e tij si Gjorgji, Stanisha, Reposh etj., te njejtit keta neper kronikat e Venediktit evidentohen si Giovanni(gjoni), georg(gjergji) etj... Kurse te Turqit si JUVAN(gjoni), Gerg(Gjergji)...

Pse ne ate kohe, nuk kan shkruar me alfabet qirilik por ne gjuhen e tyre...?

[Kolivilor]

Zeus, ata artefaktet sllave dalin ne siperfaqe pas shekullit te 9, dhe prej ketu edhe keta sllavet romantik sot dalin me teori se nuk ka pasur dyndje sllave...

Ka shume kronika bizantine qe konfirmojne ardhjet sllave por ata perseri te pakten deri ne shek. e 14 mbeten popull pa identitet. Lehtesia qe ata depertuan ne tokat ilire te Perandorise Romake me duket e pashpjegueshme, ndoshta ata erdhen si skllever dhe jo si pushtues. Te gjitha kronikat na provojne se ata nuk e njihnin artin e organizuar ushtarak, na provojne se ata ishin gjithmone shtojce e avareve ose fiseve te tjera josllave. Historia na le te painformuar, se si ky grup religjios u shnderrua ne nje grup etnik radikal, pas qindra vjetesh bashkeegzistence paqesore me arbrit. Prandaj une insistoj qe dyndjet sllave dhe nese kane ndodhur nuk e ndryshuan karrakterin etnik te Ballkanit, bile dhe gjuha e tyre(nese eshte e tyre) u ruajt dhe percua nga feja.

Aty në fillim mos ke dashur të thuash "popull pa vetëdije etnike"?

Identitet kanë pasur, në kuptimin siç ka identitet çdo gjë në natyrë, madje dhe një copë gur. Ka qenë një racë që dallon qartë nga e jona, ka një vijë të qartë mes nesh dhe atyre.
Nga ana tjetër kërkohet shpjegim: Si u bë që popuj shumë më luftarakë si gotët, hunët, avarët, e shumë tjerë që bënë gjithë ato shkatërrime, nuk arritën të mbijetojnë, kurse ky popull "i urtë", arriti të mbijetojë, në atë situatë ku shkonte koka e njeriut si kungujt nëpër ara?

Pra ata kanë ardhur në trojet tona në mënyrë paqësore? Dhe ne i kemi pranuar deri sa qëndruan urtë, dhe kur ata u bënë të egër, tashmë ishte vonë??

Çfarë grupi religjioz kanë qenë? Çfarë feje?

[Zeus10]

Aty në fillim mos ke dashur të thuash "popull pa vetëdije etnike"?

Kam thene me shume se kaq, jo vetem vetedije etnike nuk kane pasur, por s'kane lene asnje shenje kuturore te spikatur, qe ti vendose ata me dinjitet, ne kombet impakti kuturor i te cileve ne historine e Evropes, eshte domethenes.

Identitet kanë pasur, në kuptimin siç ka identitet çdo gjë në natyrë, madje dhe një copë gur. Ka qenë një racë që dallon qartë nga e jona, ka një vijë të qartë mes nesh dhe atyre.

Ne kemi qene dhe mbetemi race e spikatur, per sllavet e jugut(perjashto bullgaret dhe kroatet), nuk e di nese meritojne emertimin race. Ata jane me shume bashkime amorfe te racave te ndryshme, kompaktesimi etnik i te cileve u be i mundur vetem kur ata me fanatizem ju bashkuan Krishterimit, ne variantin sllavik ortodoks, dhe qe nuk ka ndodhur para shek. te 10-ë.

Nga ana tjetër kërkohet shpjegim: Si u bë që popuj shumë më luftarakë si gotët, hunët, avarët, e shumë tjerë që bënë gjithë ato shkatërrime, nuk arritën të mbijetojnë, kurse ky popull "i urtë", arriti të mbijetojë, në atë situatë ku shkonte koka e njeriut si kungujt nëpër ara?

Kjo eshte pra ajo qe kam parashtruar ne postimin tim, qe popuj shume luftarake befas u zhduken pa lene gjurme, kurse keta qe nuk zoteronin asnje lloj aftesie ushtarake, hodhen rrenje dhe sot jane radikale.

Pra ata kanë ardhur në trojet tona në mënyrë paqësore? Dhe ne i kemi pranuar deri sa qëndruan urtë, dhe kur ata u bënë të egër, tashmë ishte vonë??

Pergjigjen e kesaj pyetje nuk e jep dot njeri me siguri, ajo qe thashe une dhe e provuar nga kronikat e shumta eshte qe ata nuk i fituan trojet me lufte.

Çfarë grupi religjioz kanë qenë? Çfarë feje?

Pas shek te 10, ata jane jo sllavet etnike, por sllavet e krishtere, deri ne shek. e 19 ku ata kane dhe vetedije etnike.

[Socio]

Socio, ka informacione per "artefaktet" sllave dhe kremacionet e te vdekurve?

http://groznijat.tripod.com/slav/vryonis.html